این نشاط سیاسی فقط برای جناح اصلاح طلب نبود ، بلکه اصولگرایان را به تحرکی بی سابقه واداشت؛ تحرکی که سالهاست با آن روبرو نبوده اند.
ورود آقای هاشمی، تکلیف 90درصد اصلاح طلبان را روشن کرد. آنها - حتی کسانی که سالهای قبل با او سر ناسازگاری داشتند- راه نفس کشیدن در فضای سیاسی را ، چرخش به سمت او دانستند و این احتمال قوی وجود دارد که هیچ رقیبی برای او نتراشند.
اما ورود پر سروصدای هاشمی، هدیه بزرگی برای اصولگرایان است. اصولگرایان از سال 1384 دچار تفرقه و تشتت شدید شده اند و این اختلافات در آستانه انتخابات ریاست جمهوری یازدهم بروز و ظهورهای تازه ای یافته است و حضور پررنگ هاشمی می تواند آنها را دوباره با یکدیگر مهربان کند.
در حال حاضر حداقل 5 قطب در میان اصولگرایان قابل مشاهده است:
- جبهه پیروان خط امام و رهبری( که اصطلاحا اصولگرایان سنتی نامیده می شوند)
-ائتلاف سه گانه ولایتی، حداد عادل و قالیباف
- تشکل جبهه پایداری
- طرفداران محسن رضایی
- طرفداران نامزد جدیدالورود، سعید جلیلی( که ورود و ثبت نامش در انتخابات، غیرمنتظره و کاملا شبیه هاشمی رفسنجانی بود)
با ترکیب بالا، اصولگرایان باید آن چنان آرزوی خوش شانسی کنند که صلاحیت اکثر نامزدهای شان برای شورای نگهبان احراز نشود . در غیر این صورت باید عقلای قوم جمع شوند و با استناد به حضور آقای هاشمی، قطبهای متعدد را متقاعد کنند که با یک نامزد واحد به صحنه بیایند.
منش و روش برخی کاندیداهای فعلی نشان می دهد اهل کناره گیری نیستند و معتقدند هاشمی بدلیل برخورداری از رای منفی بالا، پایگاه چندانی ندارد و حتی اگر اصولگرایان با چند نامزد هم به میدان بیایند، شکست می خورد. اما آنگونه که از مجافل اصولگرا خبر می رسد، سیاستمداران منطقی تر به دنبال آنند که اتجادی هرچند ظاهری پدید آورند و شانس برنده شدن خود در انتخابات را بالا ببرند.
اصولگرایان از ین جهت که هاشمی رفسنجانی توانسته است عامل وحدتشان باشد،بدهکار او هستند و اگر قدر این هدیه ارزشمند او را بدانند، جبهه ای متجد به وجود می آورند تا در فضای سیاسی امروز ایران، وزن کشی تازه ای انجام دهند و جایگاه اصولگرایان را به رخ بکشند.
برای استفاده از این هدیه،زمان بسیار کوتاه است.
نظر شما