شناخت و ارزیابی مسائل اجتماعی یکی از ارکان ضروری در سیاستگذاریهای کلان جامعه است. با عنایت به این که در حال حاضر دغدغه معیشت و رهایی از فشارهای اقتصادی دلمشغولی قابل توجه بیشتر مردم جامعه است، باید دانست که بدون توجه به سامانههای اجتماعی، فقرزدایی و رفع تبعیض، پر کردن شکاف اجتماعی مقدور نیست چرا که روشهای تدوین ضوابط برای سیاستگذاریهای اجتماعی باید برخوردار از جامعیت، تداوم و استمرار و آیندهنگری باشد.
در پژوهش آیندهنگری، آینده محتمل باید در برنامهریزیهای اجتماعی در نظر گرفته شود اما آینده مطلوب در کنار آینده قطعی اصلیترین نکات مورد نظر هستند. شعارزدگی، سیاستزدگی، برنامههای بدون اسناد بالادستی، قواعد و قوانین بدون پشتوانه اجرایی، سطحینگری و روزمرهزدگی، آسیبهای اساسی در فاصله گرفتن از سیاستگذاریهای اجتماعی هستند.
درست است که جامعه امروز ما از گرانی، تورم، رشوه، فساد و اختلاس رنج میبرد اما آنچه مردم را در نگرانی فرو برده، گسترش روزافزون اعتیاد، ارزان شدن و فراوانی مواد مخدر، افزایش آمار طلاق، کاهش آمار ازدواج، مهاجرتهای بیرویه، افسردگی و خودکشی، ترک تحصیل و ضد ارزش شدن تحصیلات عالیه است که به نظر میرسد این موارد اساسیترین ناهنجاریهایی است که باید در دولت آینده در نظر گرفته شود.
برای حل این مشکلات به نظر میرسد دولت آینده باید دو نوع راهکار به مردم بدهد: راهکار فوری و کوتاهمدت و راهکار درازمدت؛ که هرکدام دارای خط مشی و اصول مرتبط با نوع سیاستگذاری هستند. محکوم کردن به سیاهنمایی و طرد کارشناسان دلسوز به جرم حقیقتگویی یکی از اشتباهاتی بود که در دولت حاضر اتفاق افتاد. درست است که اظهار بعضی از ناهنجاریها و آسیبها تهیه خوراک برای رسانههای دشمن است، اما به خاطر این موضوع نمیتوان چشم بر آُسیبهای اجتماعی بست و با وعده و قولهای بیسرانجام دردها را شفایافته تلقی کرد.
امروز فاصله طبقاتی و تبعیض اجتماعی اصلیترین عامل افسردگی خانوادهها و جوانان است. وقتی یک پدر برای تهیه نسخه درمان فرزندش حاضر به فروش کلیه خود میشود و مادری برای تهیه جهیزیه تنها دخترش سرگردان و مبهوت میماند اما ملاحظه میکند که یک جوان کمسن با خودروی چندصدمیلیون تومانی از مقابل چشمانش عبور میکند آیا میتوان عدالت اجتماعی را قبول کند؟ کافی است در میدان ولیعصر سری به بیمارستان کلیوی بزنیم. در و دیوار و حاشیه این بیمارستان آنچنان مملو از آگهیهای فروش کلیه است که هر انسانی را به گریه میکشاند. آیا با این وضعیت میتوان صحبت از حمایت از تهیدستان کرد؟
بنابراین روشنفکران و فرهیختگان و مردم جامعه در تمام فشارها و مشکلات دلخوش به حضور مقام معظم رهبری بوده و امیدوارند نظارت عالیه ایشان کارگشا برای مصایب اجتماعی باشد. بارها و بارها ایشان از سال 1368 تا امروز خطر شبیخون فرهنگی را گوشزد کردهاند اما امروز ناتوی فرهنگی در جنگ نرم خاکریزهای فرهنگ و اخلاق ما را یک به یک تسخیر کرده و به جلو میرود. ما چه کردهایم؟ غیر از چند همایش، چند جزوه و سخنرانی، برنامههای کاربردی ما در مقابله با جنگ نرم چه بوده؟ دولت آینده باید با حمایت از جبهه افسران جنگ نرم و با اتکا به یادگاران دفاع مقدس پاتک فرهنگی مقابل را زده و حیلههای دشمنان را خنثی و متلاشی کند. حماسه سیاسی و تحقق آن در 24 خرداد با حضور یکپارچه مردم صورت خواهد گرفت اما برگزیده مردم باید وعدههای خود را فراموش نکند.
*آسیبشناس و رفتارشناس اجتماعی
23445
نظر شما