از نظر من یکی از پیروزهای مناظره دیروز از قضای روزگار دکتر علی‌اکبر ولایتی شد. پیروزی او نه به واسطه اتخاذ مواضع خیلی مردمگرایانه، اصلاح‌طلبانه یا دادن وعده‌های دموکراتیک و ایجاد تغییرات ساختاری و بنیادی در مدیریت کشور بود نه، اتفاقا دکتر ولایتی هیچ‌کدام اینها را نداشت یا نکرد. اما او کار دیگری کرد که در میان مسوولان و دولتمردان ما خیلی به ندرت اتفاق می‌افتد. او صادقانه برخورد کرد. هم در مورد دفاع از عملکرد سیاست خارجی دولت هاشمی به واسطه مصالح و منافع سیاسی حاضر نشد پا روی حقیقت بگذارد و هم در خصوص انتقادات جدی که از عملکرد دکتر سعید جلیلی پیرامون مذاکرات هسته‌یی به عمل آورد، باز حاضر نشد حقیقت را قربانی مصلحت کند. به‌‌رغم آنکه دکتر حدادعادل و دکتر سعید جلیلی مترصد بودند که هیچ فرصتی را در حمله به عملکرد دولت‌های خاتمی و هاشمی از دست ندهند، اما ولایتی یک درجه‌یی از انصاف و مروت را نگه داشت. نه به واسطه آنکه او خود وزیر خارجه هاشمی می‌بوده که خیلی آسان می‌توانست به گونه‌یی صحبت کند که مسوولیت‌ها همه بیفتد بر گردن هاشمی. اما این کار را نکرد و نه تنها با جلیلی و حدادعادل در حمله به خاتمی و بالاخص هاشمی رفسنجانی همراهی نکرد، بلکه برعکس در مقابل یاران اصولگرایش ایستاد و به دفاع از دیپلماسی هاشمی پرداخت.
اما انتقادش از عملکرد دکتر سعید جلیلی کارستان بود. چرا که ظرف چند سال گذشته رسانه‌های حکومتی به همراه چهره‌ها و شخصیت‌های اصولگرا یک سره فقط به تجلیل، بزرگداشت و نطق و ثنای سعید جلیلی مشغول بوده‌اند.فی‌الواقع یکی از دلایل اصلی جریانات رادیکال و تندروی اصولگرا مبنی بر رفتن دنبال سعید جلیلی به زعم خودشان جسارت، کیاست، تدبیر، تعقل و شهامت مسوول اصلی مذاکره‌کننده ایران با 1+5 بوده. اما دکتر علی‌اکبر ولایتی در مناظره دیروز آن شنل قهرمانی را از شانه‌های جلیلی برای نخستین‌بار کنار زد. او در کمتر از چند دقیقه بخش عمده‌یی از تبلیغات آن چند ساله در مورد سعید جلیلی را به زیر سوال برد. ولایتی نشان داد که جلیلی خیلی هم آن کوه استوار، آن اسطوره و اسوه شجاعت، شهامت، حکمت و تدبیر که اصولگرایان ظرف چند سال گذشته از وی ساخته و پرداخته‌اند نیست.انتقادات وی از سعید جلیلی اگرچه به صورت سربسته بیان شد، اما حکایت از آن میکرد که نگاه، رویکرد و فلسفه جلیلی به مذاکرات هسته‌یی خیلی هم موفقیت‌آمیز نبوده و او نتوانسته طی این چند سال گام‌های ارزنده‌یی در مذاکرات با 1+5 به نفع ایران اسلامی بردارد. مداخله محسن رضایی در این بحث در حقیقت نشان داد که ولایتی خیلی هم بی‌راه قضاوت نمی‌کند و عملا نگاه جلیلی به کل پرونده هسته‌یی‌مان به مثابه حرکت در دور باطل ظرف چند سال اخیر بوده.کار ولایتی در مناظره دیروز کارستان بود. اگر دکتر حسن روحانی یا دکتر عارف عملکرد جلیلی را در مذاکرات هسته‌یی زیر سوال برده بودند، جدای از اینکه نمی‌شد و نمی‌توانستند، کارشان خیلی هم ارزش پیدا نمی‌کرد و صرفا متهم میشدند به موضع‌گیری سیاسی علیه رقبایشان. اما جان کلام در مورد ولایتی آن بود که نه کسی می‌تواند او را متهم به بی‌اطلاعی کند، و نه کسی می‌تواند او را متهم به وابستگی به غرب و شرق کند، و نه کسی می‌تواند بگوید که دکتر علی‌اکبر ولایتی اصولگرا نیست. به گمان من نه به واسطه انتقاد جدی از جلیلی، بلکه ایستادگی بر روی حق و انصاف شانس ولایتی را در ائتلاف 1+2 خیلی بالا برد. جدای از جلیلی و حدادعادل که صرفا همه هنرشان نفی و حمله به عملکرد هاشمی و خاتمی بود، بازنده دیگر مناظره دیروز محمدباقر قالیباف بود. بزرگ‌ترین اشتباه ایشان آن بود که میخواست برخورد با دانشجویان را بر گردن حسن روحانی و دولت‌های هاشمی و خاتمی بیندازد و نشان دهد که او به عنوان یک نظامی و به عنوان فرمانده نیروی انتظامی موافق با برخورد با دانشجویان نبوده اما دکتر حسن روحانی که حقوق خوانده و حقوقدان است و امروزه می‌خواهد پای جای پای هاشمی‌رفسنجانی گذارده و شنل اصلاح‌طلبان را به دوش بکشد، خواهان برخورد نظامی و سرکوب دانشجویان بوده. آخرین مطلبی که باید گفت در خصوص جناب مهندس غرضی است. او در حقیقت تلاش کرد در ورای اصولگرایی و اصلاح‌طلبی حرکت کند و خواست به بینندگان نشان دهد که او درد مردم ایران را می‌فهمد که آنان هم از اصولگرایان به تنگ آمده‌اند و هم از اصلاح‌طلبان بنابراین او با این استراتژی که من نه اصولگرا هستم و نه اصلاح‌طلب وارد این دور از انتخابات شد و در دو مناظره قبلی سعی کرد تا خود را در ورای اصلاح‌طلبی و اصولگرایی نشان دهد. او این سیاست را در مناظره دیروز هم تعقیب کرد اما شاید مشاورین‌اش فراموش کرده‌اند که به او بگویند مردم از اصولگرایی یا اصلاح‌طلبی خسته نشده‌اند بلکه آنچه باعث خستگی و دلسردی مردم می‌شود فاصله گرفتن از حقیقت و فدا کردن حقیقت در پای مصلحت است. تیم دومی که او هم در مناظره دیروز نه مثل قالیباف، سعید جلیلی و حدادعادل باخت و نه مثل ولایتی، عارف و حسن روحانی توانست به پیروزی دست یابد، جناب محسن رضایی بود، او در بهترین حالت در مناظره دیشب مساوی کرد؛ نه برد نه باخت.
------------------------------------------------
*این یادداشت در روزنامه اعتماد 18خرداد92 منتشر شده است
/2727
نظر شما