* دولت اصلاحات با شناخت از تحولات جهانی و منطقه‌ای، اصول سیاست خارجی و دکترین امنیت ملی، کار خود را بر دو محور اساسی سیاست تنش‌زدایی و اعتماد‌سازی بنا کرد که این دو محور مورد تایید همه ارکان نظام بود. روابط ایران با الجزایر، بحرین و مصر کاملاً قطع بود. جالب است بدانیم که آن موقع مناسبات ایران با اروپا کاملا معلق بود و چند ماهی بود که تحت تاثیر دادگاه جنجالی می‌کونوس واقع شده بود. ما با پدیده توطئه جهانی صهیونیسم در آمریکای لاتین و اروپا روبه‌رو بودیم که تصویر ناثوابی از انقلاب، امام و رهبری ترسیم کرده بودند. اصلاح این تصویر و بیان چهره واقعی اسلام و انقلاب و ایران با زبان دیپلماسی از منظر این پاردایم توانست موفق شود.
* دولت آقای خاتمی استراتژی تمام عیار فناوری هسته‌ای را دنبال می‌کرد و توانست در ابعاد مختلف موفقیت‌هایی در زمینه دست‌یابی به فناوری هسته ای کسب کند و البته طبیعی است که ناکامی‌هایی هم مثل همه امور داشت. در دولت اصلاحات، در دو، سه جنبه فناوری هسته‌ای و کسب دانش هسته‌ای کار جدی صورت گرفت. نخستین دست‌آورد‌های تکنولوژیک هسته‌ای، مجاهدت‌های دو دهه را به همراه داشت و شاید بتوان گفت تا قبل از این که جنجال جهانی و فرافکنی که اسراییل و منافقین نسبت به دانش اتمی ایران نشان دادند، دولت اصلاحات بیشترین توجه را به روند کسب دانش هسته‌ای و سرمایه‌گذاری صنعتی و تکنولوژیک صورت داد. نکته دوم تلاش جدی‌ای بود که کارشناسان در صحنه جهانی به خرج دادند و توانستند به بهترین وجه به لحاظ حقوقی و سیاسی گام‌های تعیین‌کننده بردارند. در واقع ورود ایران به باشگاه هسته‌ای با پیشرفت فناوری هسته‌ای و دست‌آورد‌های نظام و دولت‌های گذشته همراه و هماهنگ بود. بدون تحمیل هزینه سنگین و بدون ماجراجویی، در کل باید گفت فناوری هسته‌ای دست‌آورد نظام است و نه دولت‌ها. بی‌تردید کلیه کار‌های اساسی در حوزه فناوری هسته‌ای در زمان دولت‌های قبل انجام شده بود.
* موفقیت سیاست خارجی دولت آقای خاتمی مورد تاکید همه نخبگان و نظریه‌پردازان است. سیاست خارجی آقای خاتمی از داخل و خارجی مورد نقد رقیب و رفیق قرار گرفت. برخی تند‌روی‌ها که با روح عزت و حکمت و مصلحت سازگار نبود، مواضع غیر‌مسئولانه و شتاب‌زده که بیشتر خاستگاه حزبی و جنجال آفرینانه داشت و.... از اتفاقاتی بودند که رئیس دولت و رئیس دستگاه دیپلماسی را ناراحت کرد. ایران بی‌نهایت برخوردار از استعداد و ظرفیت بوده و هست. باور من این است که هرچه توفیق در سیاست خارجی داشتیم،مرهون سه عنصر اصلی بود: توجه و اعتقاد و حمایت رهبری معظم انقلاب، ابتکار عمل و قدرت مانور و جهان‌بینی درست رئیس جمهوری و تلاش بی‌تکلف کارگزاران سیاست خارجی.
29301
نظر شما