ورزش در دنیای امروز، لایه هایی متنوع و چند ضلعی پیدا کرده است. کارکردهای پدیده ورزش تنها در سلامت و نشاط و نیروی جسمانی فرد ورزشکار خلاصه نمی شود. ورزش در جهان امروز پدیده ای چند وجهی است، در بعد فردی به سلامت و نشاط و تحرک و توانمندی بیشتر شخص ورزشکار منتهی می شود، در بعد اجتماعی باعث ارتقا شاخص های سلامت و رضایت از زندگی می گردد که از مهمترین اهداف برنامه ملل متحد در برنامه توسعه انسانی و اهداف هزاره است. از بعد سیاسی ، ورزش باعث تقویت هویت ملی و انسجام اجتماعی می شود. جامعه شناسان، ورزش را یکی از مهمترین راهبردهای افزایش و توسعه سرمایه اجتماعی می دانند. از نگاه آموزشی و تربیتی، نیز ورزش زمینه مناسبی برای پرورش فضایل نیک اخلاقی، مانند صبر و بردباری، همکاری تیمی و تعاون، سخت کوشی، مشارکت پذیری، قانون مداری و جامعه پذیری و نوع دوستی می گردد.
مطالعات و تحقیقاتی میدانی زیادی وجود دارد که به شکل علمی توصیه می کند که بهترین راه کار جلوگیری از آسیب های اجتماعی مانند، اعتیاد و بزه کاری - که مدیریت کردن آن هزینه های بسیار سنگین مادی و معنوی به دولت ها و جوامع تحمیل می کند - توسعه استراتژیک ورزش در همه لایه ها و ابعاد آن است.
از نگاه مدیریتی و اقتصادی نیز ورزش یکی از مهمترین صنایع پر رونق جهان محسوب می شود تا آنجا که گفته می شود در پاره ای از کشورهای توسعه یافته، سود ناخالص ملی که از راه صنعت ورزش حاصل می آید در رتبه های یک تا پنج قرار دارد. امروزه ورزش رتبه دهم معادلات اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و اجتماعی دنیا را به خود اختصاص داده است و این رتبه هر روز در حال پیشرفت و اوج گرفتن است. اگر کشوری مثل ایران یک چشم انداز بیست ساله برای ورزش ترسیم کند؛ می تواند به اندازه ی درآمد نفت از ورزش درآمد کسب کند! مثلاً کشوری مانند برزیل چندین میلیون دلار از انتقال و جا به جایی بازیکن به دست آورده است و در حال حاضر برنامه ریزی کرده است که برای انتقال 200 هزار بازیکن که اگر هر کدام را از چند صد هزار دلار تا چند میلیون دلار ارزش افزوده اقتصادی فراهم آورد، درآمدی اقتصادی این صنعت برای برزیل به رقم نجومی خواهد رسید.
اگر مقایسه ای بین درآمدهای نفت و جابجایی بازیکن انجام دهیم، معلوم می شود که در شرایط فعلی که نفت به بشکه ای تقریباً به بیش از صد دلار رسیده است در مقاسیه با یک بازیکن برزیلی باید چندین هزار بشکه ی نفت صادر کرد تا معادل با قیمت یک بازیکن فوتبال ارزش اقتصادی به دست آید. این درحالی است که درآمد ملی ایران از مسیر ورزش با این همه استعداد، علاقه و ظرفیت، رقمی به مراتب کمتر از یک درصد اقتصاد ایران را تشکیل می دهد.
به هر حال امروزه ورزش یکی از بهترین راهبردهای ایجاد اشتغال و بهبود فضای کسب کار و بهترین فضای تبلیغاتی برای پیشبرد اهداف تجاری شرکت های بزرگ و فرا ملیتی و نهایتا توسعه اقتصادی انسان محور است.
با توجه به مقدمه فوق که جای بسط و گسترش فراوان دارد نوبت به پاسخ این سوال می رسد که یک مدیر ارشد ورزشی کیست؟ و چگونه شخصیتی باید داشته باشد؟
یک نگاه سنتی رایج درعرف مدیریتی ایران و ادبیات نخبگان سیاسی ، این است که ورزش را باید به اهل آن واگذاری کرد و البته منظور از اهل آن در فهم عامه، ورزشکاران نخبه و افتخار آفرین ملی است.
ما ضمن احترام به همه ورزشکاران و قهرمانان ورزشی ایران و ضمن تاکید بر استفاده سرافرازنه و موثر این ظرفیت عظیم در مدیریت ورزشی، اعتقاد داریم که مدیریت کلان ورزش ملی به قابلیت هایی چند بعدی و لایه به لایه و عمیقتری نیاز دارد.
آشنایی و تخصص در یک یا چند رشته ورزشی ، شرط لازم برای تصدی مدیریت ورزش کشور هست، اما به هیچ رو شرط کافی نیست.
با عنایت به مقدمه فوق و توجه به کارکردهای متنوع ورزش و ارتقا نهاد ورزش به یک پدیده متکثر جهانی، ضروری است که مدیران ارشد ورزش کشور از دیدگاه های بلند جهانی و مهارتهای چندگانه اقتصادی برخودار بوده و از تجربه کافی در میدان های بین رشته ای و توان برنامه ریزی راهبردی و مدیریت استراتژیک برخودار باشند.
البته اگر چنین نامزدی با داشتن این توانش ها و مهارت های چند بعدی از سابقه ورزشی قهرمانی نیز برخودار باشد، بی شک مناسبتر و شایسته تر است. اما آنچه که این جا و در این میدان اهمیت دارد، توانایی های مدیریتی در جهانی است که روبروز، ورزش در آن جایگاهی رفیع تر و بنیادی تر پیدا می کند و با شاخص های مانند: توسعه انسانی (H.D.I )، سلامت ملی، نرخ رشد اقتصادی (G.D.P) ، هویت ملی ، سرمایه اجتماعی(Social Capital) ، امنیت ملی، ارتباطات بین المللی، دیپلماسی عمومی و ... پیوند می خورد.
بنابراین در سپردن کلید ورزش ملی به یک مدیر ارشد، باید به شاخص ها و معیارهایی مانند:
- آشنایی با ورزش کشور (نقاط قوت و ضعف / فرصت ها و تهدید ها)
- آشنایی با ساختارهای مدیریتی و محیط حقوقی آن در کشور
- آشنایی و التزام به اسناد بالا دستی (قانون اساسی - سند چشم انداز - سیاست های کلی - قانون برنامه پنجم و ...)
- آشنایی با صنعت ورزش ، اسپانسر شیپ ، فرصتهای سرمایه گذاری ملی و فراملی ، و تجارت جهانی
- آشنایی با مسایل جامعه شناختی ورزش، مدیریت ورزش، علوم و تحقیقات حوزه ورزش
- آشنایی با دیپلماسی عمومی و مهارت بکار گیری ورزش برای منافع ملی در سطح مناسبات بین المللی
- تجربه کافی و مفید مدیریتی در سطح راهبردی در حوزه برنامه ریزی و اجرایی
- مهارتهای ارتباطی به منظور برقرای ارتباط میان بخشی برای فعال سازی ظرفیت های خاموش و نهفته
و بخش صنعت و تجارت و فرهنگ و رسانه و آموزش با بخش ورزش
در کنار شایستگی ها عمومی و کلی مد نظر قرار گیرد تا ورزش ایران به اندازه حماسه سازی های ملت بزرگ ایران ، رشد و توسعه یابد.
252 41
نظر شما