حسن انوشه با اظهار تأسف از درگذشت عبدالمحمد آیتی، گفت که او فضل و فضیلت را با هم داشت و همراه با فاضل بودن، بسیار متواضع بود.
این نویسنده و پژوهشگر درباره جایگاه علمی و ادبی عبدالمحمد آیتی گفت: او مترجم خیلی خوبی بود و از زبان عربی آثار را ترجمه می‌کرد، صحیفه سجادیه، نهج‌البلاغه و بخشی از کتاب‌های تاریخ عرب را ترجمه کرده است.
او افزود: آیتی، قرآن‌شناس، نهج‌البلاغه‌شناس و سال‌ها عضو فرهنگستان بود. در کار خودش آدم متبحر و کارشناسی بود و در عین این‌که فاضل بود، فضل و فضیلت را با هم داشت و بسیار متواضع بود. من چند باری بیش‌تر خدمت او نبودم، اما مجلس در حضور او شاد بود و آدم زنده‌دلی بود. هر بار که کنارش می‌نشستم، از وجودش بهره‌مند می‌شدم.
انوشه در پاسخ به این سؤال که از نظر او آیا نسل جوان می‌تواند جایگزین این استادان پرکار و باانگیزه شود، گفت: من ناامید نیستم و این‌طور نیست که فکر کنم با مرگ این آدم‌ها، نسل‌شان منقرض می‌شود. فکر می‌کنم جوانان باسوادی می‌آیند و از این استادان پرکاری را یاد می‌گیرند. هستند جوانانی که کار می‌کنند و از میان آن‌ها بزرگانی چون آیتی بروز خواهند کرد.
عبدالمحمد آیتی بروجردی، نویسنده، مترجم قرآن، نهج‌البلاغه و صحیفه سجادیه و عضو پیوسته فرهنگستان زبان و ادب فارسی، متولد اردیبهشت سال ۱۳۰۵ در بروجرد بود.
آیتی به عنوان چهره ماندگار معرفی شده بود و برخی از آثارش عبارت‌اند از: کشتی شکسته (ترجمه)؛ تحریر تاریخ وصّاف؛ آمرزش ابوالعلا معری (ترجمه) و همچنین روش و تطبیق فلسفه اسلامی؛ گزیده و شرح خمسۀ نظامی؛ تاریخ ابن خلدون (العبر)؛ شکوه قصیده؛ تاریخ دولت اسلامی در اندلس؛ ترجمه فارسی قرآن مجید؛ شکوه سعدی در غزل؛ شرح و ترجمه معلّقات سبع؛ الغارات در حوادث سال‌های معدود خلافت علی (ع)؛ گنجور پنج گنج؛ شرح منظومه مانلی و پانزده قطعه دیگر؛ سی رنج بردم، بازنویسی‌شده از فردوسی؛ قصه باربد و بیست قصه دیگر از شاهنامه؛ معجم‌الأدبا (ترجمه)؛ داوری حیوانات نزد پادشاه پریان (ترجمه)؛ گزیده شرح مقامات حمیدی؛ در تمام طول شب، شرح چهار شعر بلند نیما.
این پژوهشگر، نویسنده و مترجم در حوزه فلسفه، تاریخ و ادب فارسی و عربی روز چهارشنبه، 20 شهریورماه، بر اثر کهولت سن و بیماری از دنیا رفت.
/6262
نظر شما