در نگاه اول چنین به نظر میرسد که فرد رزمیکار به خاطر تمرینهای سخت و ویژه توانسته پوست محکمی پیدا کند، طوری که بتواند در برابر ورود سرنیزههای تیز مقاومت کند. اما واقعیت این نیست. هرچند تمرینهای رزمی در مقاومت بیشتر ماهیچهها در برابر سرنیزه تاثیر دارد، اما عامل اصلی آسیب نرساندن سرنیزهها به بدن، توزیع فشار است.
هر جسم نوکتیز (پیکان، چاقو، گلوله، سرنیزه، سوزن و ...) از طریق اعمال فشار بر پوست بدن به آن نفوذ میکند. کافی است نیروی نه چندان زیادی را به سطح مقطع بسیار کوچکی اعمال کنید تا به راحتی صفوف سلولهای پوست را در هم شکسته و به داخل بدن نفوذ کنید. مطمئن باشید اگر همین آقای رزمیکار یا هر انسان دیگری تمام وزن خود را فقط روی یک سرنیزه قرار میداد، فشار ناشی از آن سرنیزه به راحتی به بدن او آسیب میزد و حتی میتوانست نیزه را از بدن او عبور دهد. اما در اینجا، هنرمند رزمیکار وزن خود را روی چهار سرنیزه تقسیم کرده، طوری که فشار وارد از سرنیزه کمتر از مقاومت پوست و ماهیچههای بدن باشد و بتواند در برابر فشار آن مقاومت کند.
پدیده مشابهی در یکی از نمایش‌های معروف مرتاضان هندی اتفاق می‌افتد، آنجا که آنها روی تخته چوبی پوشیده از میخ دراز می‌کشند. در آنجا هم همین توزیع فشار است که مانع از آسیب دیدن بدن مرتاضان میشود. مطمئن باشید اگر از آنها بخواهید تمام وزن خود را روی یک میخ قرار دهند، قبول نخواهند کرد، چرا که میخ به راحتی به داخل بدن فرو می‌رود. اما وقتی نیروی وزن خود را روی چند ده میخ توزیع میکند، فشار وارد از نوک هر میخ بر پوست بدن کمتر از مقاومت پوست خواهد بود و آسیب جدی به بدن نخواهد رسید. اتفاقا در چنین نمایش‌هایی، هرچه تعداد میخ یا سرنیزه بیشتر باشد، انجام آن راحت‌تر خواهد بود.
البته همه آن‌چه گفتیم، به معنی دردناک نبودن این نمایش‌ها نیست و مقاومت در برابر درد، تمرین‌ها و آموزش‌های خاص خود را دارد.
توجه داشته باشید هرچند توضیح علمی این پدیده سخت نیست، اما این بدان معنی نیست که می‌توانید به راحتی چنین کارهایی را انجام دهید، چراکه هماهنگی دقیقی برای انجام ایمن آنها نیاز است. بنابراین حتی فکر انجام چنین کارهایی را به ذهن خود راه ندهید.
برای مشاهده عکس در ابعاد بزرگ‌تر، اینجا را کلیک کنید.
5353
نظر شما