چرا مردم به روحانی می گویند «مچکریم »اما به شما «نه»؟

رئیس جمهور رو به دوربین سخن می گوید . برای مردم از قهرمانان ورزشکارشان می گوید. از آنها برای این همه افتخار آفرینی تشکر و سپاس دارد و می گوید اگرچه به پاس این افتخار ، مردم می گویند :« روحانی مچکریم » باید بگویم:« مردم خوب ایران متشکرم.» او سپس می گوید برای ورزش هیچ کاری نکرده و این فقط یک حس خوب است که نتایج را رقم زده . می گوید این موج امید است که چنین موفقیتی را رقم زده است.

حرف های او اما چه زود با واکنش وزیر پیشین ورزش روبرو می شود که انگار آقای عباسی یک شب تا صبح را نخوابیده تا همه آنچه در تاریخ ورزش ایران رقم خورده را در سیاهه ای به نام خود رقم بزند. عباسی که همه اهالی ورزش او را مقصر آنچه ورزش مان را در این لبه پرتگاه تاریخی دخالت خارجی می دانند حالا از عناوینی می گوید که کسب شان همزمان شده با 2 ساله مدیریت او. 4 مدال طلای المپیک ، 3 نقره و کلی افتخار دیگر المپیکی و موفق ترین دوران المپیکی ورزش کشور که در همان دولت احمدی نژاد هم مدعیان بسیاری دارد. محمد علی آبادی این موفقیت را حاصل تلاش خود می داند که او در 4 سال اول حضورش در ورزش توانسته بسترسازی برای موفقیت کشتی ، رشد دوومیدانی ، تیراندازی ، قایقرانی و ... کند. سعیدلو می گوید هر آنچه بدست آمده ادامه حماسه گوانگژو است. مدیریت او که 8 ماه مانده به المپیک به عباسی واگذار شد همه ان افتخارات را رقم زده است و البته فدراسیون ها مستقل از این ادعاها ، چنین افتخاری را سببتلاش های خود می دانند. چه اینکه یکی مثل سید مهدی هاشمی در تیراندازی هیچ گاه در دل همه مشکلات نداشتن فشنگ و دعوا با وزارت ورزش ، سازمان تربیت بدنی و وزارت دفاع ، هیچ گاه حاضر به پا پس کشیدن نشد و بودجه اش هم کمتر متکی به کمک های وزارتی بود و با حضور در مجلس خود سعی کرده همیشه بگوید آنچه در مجموعه زیر نظرش رخ داده ، همه از نتایج یک تلاش درون خانوادگی است.

دوومیدانی ایران در گوانگژو افتخارات زیادی داشت اما بعد از این بازی ها دستخوش تغییر شد. دونده های خوب ایرانی چون سجاد مرادی با بی مهری روبرو شدند و اگر درست تدارک می دیدند شاید نتایجی درخور تر در دوها هم برای مان رقم می خورد اما احسان حدادی . آیا او کشفی یک روزه است؟ کشفی چند ساعته؟ به یکباره رسیده است؟ پس با او چه کردید که بعد از المپیک از ورزش بیزار شد آقای وزیر پیشین؟ چه کردید که نرفت تا با پیراهن تیم ملی ایران قهرمان جهان شود؟ چه کردید که حالا با افتخار در فیلم صد روزگی دولت روی کار آمده می گوید:« امید که برگشت ، برگشتم...»

مروری بر اتفاقات کشتی بی شک حاصلش نتایجی شیرین تر را به همراه دارد. موفق ترین رشته ورزشی المپیکی ایران رشته فرنگی بود . ان هم به لطف حضور محمد بنا. هم او که همان قبل از المپیک از رفتارها ، از تغییرات در چارت ریاست فدراسیون ، از سرپرست انتخابی شما و از دخالت های رسول خادم در امور مربوط به کشتی فرنگی به ستوه امده بود اما مردانه ایستاد. او ماند و بچه هایش دلاورانه درخشیدند. سئوال اما این است ، چطور چند هفته بعد از المپیک نتوانستید نگه اش دارید؟ چرا دلش را شکستید و چرا از کشتی فراری اش دارید؟ این که دیگر در حوزه اختیارات شما بود. چطور سیاه ترین دوره مدیریتی کشتی ایران را سرپرست منصوب تان رقم زد و این رشته را تا کمر زیر بار قرض برد اما هیچ نداشتید تا کمکی به او کنید. آقای وزیر پیشین در نامه تان خطاب به مردم شریف ایران آیا این ها را هم مرقوم فرموده اید؟ اگرچه بی شک مردم همه خوب این ها را به یاد دارند. به یاد دارند تیم کشتی آزاد ایران چون آه پشت سر داشت چطور قهرمانانش در عین شایستگی از مدال خوشرنگ طلا بازماندند. درست مثل دلی که از مهماندوست در دوره شما شکستند و  هیچ نمردید تا مدال آورترین رشته المپیکی ما به نسبت تعداد شرکت کننده در 3 المپیک اخیر اینچنین در حسرت طلا بماند.قصه تعلیق و آنچه در دو سال گذشته بر سر ورزش آوردید هم که هزار بار گفته شده و نیازی به بازخوانی اش نیست.

فوتبال و والیبال هم که دیگر گفتن ندارد. والیبال امروز حاصل بذری 20 ساله است که به بار نشسته که البته در دوران دو مدیر پیش از شما در دولت های نهم و دهم از مدیریت این رشته حمایت شده است و تقویت شده  . در فوتبال هم تلاش نافرجام تان برای حذف علی کفاشیان و زیر فشار گذاشتن این تیم در راه آماده سازی جام جهانی را چه بارها که رئیس فدراسیون در مصاحبه هایش گفته بود پس چه خوب می دانید که آن تیم بی امید. همان تیمی که در قطر رفته بودید تا شاهد حذف و تغییرات احتمالی در همه ارکانش باشید اگر جهانی شد تنها به امید بود. به دعای خیر و به انگیزه ای که به یکباره موج آرای ملت بر کشور مستولی کرد. نه اینکه این را روحانی گفته باشد که باوری است تقریبا مشترک میان همه مردم کشور. پس به همین دلیل هم هیچ کس نمی گوید از شما متشکر است یا از مسئولان بالاتر تان.

آقای عباسی چه زود دست به قلم بردید و چه زود خود را وارث همه موفقیت های ورزش معرفی کردید. شما این معلم اخلاق دهه های 60 و 70 شاید در دوران مدیریت اجرایی تان در وزارتخانه های دیگر موفقت هایی داشتید. شاید در ورزش هم تمام تلاش تان را کردید اما آنچه از حاصل تلاش تان به جای ماند آن سیاهی روزهای بعد المپیک را هم شامل می شد. که هیچ از آنها نمی گویید. از اینکه وزارتخانه تحت امر شما از بودجه بیش از 200 میلاردی اش تنها توانست 40 میلیارد تومان در یک سال جذب اعتبار کند تا اینگونه ورزشی ها در تنگنا باشند. این وظیفه شما بود که باید انجامش می دادید نه بغل کردن قهرمان المپیکی بعد از مدال طلا. شما بودید که باید پدرانه جلوی اختلاف میان ورزشکار ، مربی و رئیس فدراسیونش را می کردید . آیا اینچنین کردید ؟ به همین دلیل هم هست که مردم نمی گویند از شما متشکرند. شما که امید در دوران تان ، انگار از ورزش رخت بسته بود.

4141