چه کسانی از نقد دولت دهم توسط روحانی نگرانند؟

مدافعان دولت قبل از چه نگرانند؟ و فرضا همه خدمات دولت قبل مردود اعلام شود، آنها چه ضرری می کنند؟ پاسخ به این سوال چندان سخت نیست .

جریان مزبور از یک سال و نیم قبل کاملا دریافت که باید از قطاری که احمدی نژاد لکوموتیورانش است پیاده شد، چون او در بیراهه ای می راند که ریلهایش زنگ زده و پوسیده بود.

جریان یادشده - بخوانیدش بخش قابل توجهی از اصولگرایان - می خواست با پشت کردن به احمدی نژاد خودش را نجات دهد و همراه رئیس دولت دهم و تیمش به واهه نابودی پا نگذارد. به همین دلیل، گاه انتقاداتش از اصلاح طلبان دوآتشه هم آتشین تر می شد.
انتخابات 24 خرداد، اما نشان داد که این جریان اصولگرا، هم چوب را خورده ، هم پیاز را. چون از یکسو با همه تلاشهایی که کرد، نامزد اصلاح طلبان و اصولگرایان اصلاح طلب رای آورد و از سوی دیگر، نتوانست فاصله داشتنش  با دولت احمدی نژاد را به باور افکار عمومی بنشاند و همه چیزش با جریان احمدی نژاد گره خورد.

به این ترتیب باید به این جریان حق داد که نتواند به دولت روحانی روی خوش نشان دهد و هر انتقادی از احمدی نژاد را به خودش بگیرد . به نفع این جریان است که تلاش کند همه نابسامانی های دولت احمدی نژاد به فراموشی سپرده شود. بنا بر این چاره ای ندارد که فقط به صورت کلی و نه در بیان مصادیق و جزئیات از دولت دهم دفاع کند.

واقعیت این است که احمدی نژاد تلاش هایی برای انجام کارهای خوب انجام داد، اما بی تدبیری ها باعث شد همان کارهای درخور تحسین را نیز خراب کند.

جریان اصولگرای یادشده هرچه بیشتر در برابر انتقادات از دولت های نهم و دهم قرار گیرد، بدنش بیشتر می لرزد و نگرانی اش از آینده سیاسی اش بیشتر می شود .اما برای رهایی از این اتقاق، به رفتاری متناقض متوسل می شود. یعنی در همان حال که از روحانی بدلیل نقد گذشته ناراحت می شود، به انتقاد از دولتهای اصلاحات و سازندگی می پردازد و به این سوال جواب نمی دهد که:"اگر نقد دولت گذشته بد است، چرا نقد دولتهای هاشمی و خاتمی بد نیست؟".