وقتی روز سه شنبه پنجم آذر دکتر روحانی از تاثیر 40 درصدی طرح مسکن مهر بر تورم کشور گفت و تاثیر آن بر حجم پول کشور را توضیح داد بسیاری از مردم ما تازه متوجه شدند که در این چند ساله سو مدیریت و پنهان کردن آمار و دادن آمارهای خلاف واقع تا چه حد بر روی زندگی آنان تاثیر گذاشته.
این موضوع تا حد زیادی به یک معضل در فضای رسمی کشور ما بر می گردد و آن فوبیای آمار هراسی در کشور ما است که بیشتر از همه بعد اجتماعی کشور را درگیر معضلات برنامه ریزی کرده است البته تاثیر آن در دیگر بخشها هم چشمگیر است.
بخشی از این آمار هراسی به تاثیرات مخرب اعلام آمار واقعی بر وجهه برنامه ریزی ها و تدابیر رسمی بر می گردد و بخش دیگری به نادیده گرفته شدن بخشی از جامعه آماری
به عنوان مثال در آمارهای افسردگی معمولا کشورهایی مثل ایسلند و دانمارک و نروژ سرآمدند اما در عمل میبینیم که کشورهای شمال آفریقا و خاورمیانه با توجه به برخی واقعیت های اجتماعی جزو افسرده ترین کشورها هستند این مغایرت بخشی به پنهان کردن واقعیتهای اجتماعی - اقتصادی برمی گردد و بخش دیگر آن به این موضوع که برخی از کیس ها به دلیل نقص سیستم درمانی اصلا به شماردر نیامده اند .
به عنوان مثال در کشورهای اسکاندیناوی و در برخورد با پدیده افسردگی مراجعه افراد به روان پزشک و میانگین مصرف داروهای ضد افسردگی از شاخصه های اصلی است ولی در کشوری مثل افغانستان و عراق اصلا یک فرد (با وجود آثار روشن حضور افسردگی در ناتوانیهای اجتماعی )، نمی داند که افسرده است.
این موضوع در مورد معضلاتی مثل ایدز و اعتیاد و مصرف مشروبات الکلی و خودکشی ابعاد خطرناکی دارد به عنوان مثال در مورد ایدز تا سالها تحقیقات و اعلام آمار یک تابوی بزرگ وعبور از خط قرمزمحسوب می شد و هنوز هم این آمار هراسی در بخش رسمی ما در مورد آمار مبتلایان به ایدز قرار دارد چرا که این بیماری به دلیل بافت مذهبی مردم کشور ما قاعدتا باید شیوع کمتری از کشورهای غیر اسلامی داشته باشد اما در عمل در چند سال اخیر همزمان با اذعان مسئولان به سونامی موج سوم ایدز از طریق روابط جنسی دیده شده که رشد تاسف باری در این بخش داشته ایم.
از طرف دیگر بسیاری از مبتلایان به دلیل نقص در سیستم بهداشتی کشور در حالی که مبتلا به این بیماری هستند اما خود خبر نداشته و علاوه بر این که در شمار نمی آیند ، آمار پنهان ایدز را با گسترش روابط جنسی و غیره افزایش می دهند.
یعنی هم آمار پنهان فعلی ،هم در صد رشد پنهان این بیماری را افزایش می دهند این شامل هپاتیت و دیگر بیماری های خطرناک نیز می شود.
از طرف دیگر کتمان آمار واقعی روابط جنسی پیش از ازدواج و یا دانش آموزان معتاد و همچنین مصرف نوشیدنی های الکلی در جهت حفظ آبروی نهادهای مرتبط باعث شده است که بسیاری از مردم و خانواده ها که از لحاظ اجتماعی در خط مقدم رفع این معضلات باشند آخر از همه متوجه خطر در کمین جوانانشان باشند .
بسیاری از نهادهای برنامه ریز و نهادهای غیر دولتی اصلا نمی دانند با چه میزان معضل طرف هستند و هرکسی از ظن خود یار گوشه ای از حقیقت می شود.
انتظار به جایی که از دولت تدبیر و امید می رود این است که بر خلاف دولت قبلی ، در زمینه آمار هراسی لااقل در سطح مدیران خود فرهنگ سازی کند چرا که آگاهی ، تحمل وضعیت بحرانی پیش آمده در بخشهای مختلف را راحت تر می کند ناآگاهی و در دسترس نبودن آمار همیشه باعث می شود که برنامه ریزها پشت سر معضلات حرکت کند در حالی که برنامه ریزی باید از معضلات جلو بزند.
نظر شما