همین قدر که می دانیم آنچه را که باید انجام دهیم، انجام دهیم و در آنچه را که نمی دانیم، جانب احتیاط را رعایت کنیم، در مسیر زندگی هستیم!
نقل به مضمون از یک عمر بندگی بزرگواری همچون آیةالله بهجت(ره)؛ آنچه می دانیم را عمل کنیم و در آنچه نمی دانیم، توقف و احتیاط داشته باشیم تا بدانیم؛ قطعاً این راه پشیمانی ندارد.
این، صدالبته که دستورالعمل زندگی است. آن گوهر ناشناخته "که رحمت خدا بر او باد" می فرمود؛ به همدیگر نگاه نکنیم.
در انجام کارهای ناروا و نادرست که نباید سبقت جست! بیاییم در انجام امور خیر و کارهای صواب و درست، از یکدیگر سبقت بگیریم. اگر به هر دلیل، مثلاً ترافیک، به اندازه ی دو تا چراغ قرمز، پشت چراغ راهنمایی ایستادیم، خود را طلبکار ندانیم و برای عبور از تقاطع، به چراغ قرمز توجه کنیم! همه ی تقاطع هایی که چراغ قرمز - حتی چشمک زن - دارد، تقاطع های خطرآفرین خیابان ها و جاده ها هستند.
مهم نیست پلیس باشد یا تقاطع ها و چهارراه ها به دوربین عکسبرداری مجهز نباشد. مهم نیست که پلاک خودروی ما مشخص و خوانا باشد یا غیر آن! مهم این است که ما پیش وجدانِ بیدارِ خودمان، خود را تا چه اندازه ملتزم و پایبند به قانون و مقررات می دانیم.
لغزش ها و غفلت ها نیز چراغ قرمز زندگی ماست. عبور از آن ها، خطرساز است؛ ما را در مسیر گناه قرار می دهد. به این عبارت که ضرب المثل شده، کمی عمیق فکر کنیم که مرا در قبر شما و شما را در قبر بنده نمی گذارند.
"خدا" را همیشه ناظر بر اعمال و رفتار خویش بدانیم. چرا که اگر ما به خدا - خدای ناکرده - کم توجهی کنیم، خدا به ما عنایت دارد. ما باید حواسمان به الطاف خفیه الهی که از درک آن، گاهی عاجز هستیم، باشیم.
و اما
زندگی ما
و
زندگی بعضیا؛
بنده وامثال بنده،متأسفانه، افقی زندگی می‌کنیم و به فرمایش حضرت امیرالمؤمنین امام علی علیه السلام، مردگان متحرکیم.
و اما
بعضیا، سعادتمندند؛ چون عمودی زندگی می‌کنند؛ از فرش تا عرش!
و به قول شاعری که نمی شناسمش؛
وقتی افتاد سنگی از بامی
بر سر عارف نکونامی
گفت حمد ای خدای بنده نواز
شاکرم ای کریم سنگ انداز
رهروی گفت این چه گفتار است؟!
کی خدا دوستدار آزار است؟!
خنده ای کرد و گفت آن دانا
تو چه دانی حدیث او با ما
خواست گوید به خفیه در گوشم:
که ای فلان نیستی فراموشم...
نظر شما