موبایل و مرگ های قلب تراش

موبایل یا همان تلفن همراه، ابزاری ارتباطی است که اکنون، حتی بیش از تلویزیون به عنوان رسانه ی عمومی کشور، رسانه ای همگانی و عمومی است.

در خبرها، به تکرار، خوانده ایم و شنیده ایم که عده ای ولو اندک، خوش دارند که از صحنه های دلخراش و دهشتناک همچون مرگ و اعدام و قصاص، با موبایل خود، فیلم تهیه کنند. هرچند کاربردش را نگارنده نمی داند ولیکن به نظر می رسد بایستی "برای جماعتی که در چند قدمی چوبه دار، موبایل به دست، جان دادن متهم را ثبت می‌کنند"، تأسف خورد!

اما

پرسش این است که؛ دستگاه قضایی که پیش از ورود وکلای دادگستری به مراجع قضایی، توفیق یافته است برخلاف مقررات و قواعد حاکم بر حقوق شهروندی، موبایل وکلا را از صاحبانش، به ناحق، جدا کند و اجازه ندهد که وکیل، در محکمه که یک مکان عمومیِ خاص محسوب است، موبایل، همراه خود داشته باشد؛ چگونه است که پای چوبه ی دار، جایی که اغلب در ملأ عام است، موبایل به دستان، آزادانه و جسورانه، "مرگ های قلب تراش" را با بلوتوث، گزارش می کنند!؟!