به تازگی یکی از مداحان اهل بیت که سوابق قابل قبولی نیز در برخی عرصه ها دارد، در یکی از سخنرانی‌هایش ضمن بیان مطالب قابل پذیرشی، مباحثی را مطرح کرده که جای تامل دارد. او در بخشی از سخنانش گفته است: «...به والله العلی العظیم دارد با واسطه پول خرج می کند در هیئت ها انگلیس خبیث، که پدر نامشروع وهابیت ملعون است، به این منبر امام حسین قسم حتی خبرش را دارم که به چه واسطه هایی این پول از کازینو دارهای انگلیسی به دست اینها می رسد، به نفر آخر هم که میگویی دست به روی قرآن می گذارد که این حرف ها چیست؟»
این ذاکر اهل بیت درباره انگیزه چنین برنامه‌هایی گفت: «میلیاردی خرج می کنند در هیات که من و تو روح حسینی نداشته باشیم، فقط گریه کنیم و سینه بزنیم، به تو چه ربطی دارد ظالم و مظلوم کسیت؟ حق چه کسی است؟ استکبار دیگر چیست؟ میخواهند این تفکر را جا بیاندازند.» و البته مطالب دیگری نیز بیان کرد که ارتباط مستقیمی با این مسائل نداشت اما در جای خود محل تامل بوده و نیازمند بررسی دقیق برای مشخص شدن حقیقت ماجرا است.
آنچه مسلم است برخی نهادهای خارجی و به طور خاص دستگاه‌های امنیتی کشورهای شرقی و غربی و به طور خاص بریتانیا در دو سده اخیر تلاش گسترده‌ای برای نفوذ به نهادهای دینی مسلمانان و حتی دیگر ادیان داشته و در خصوص مذهب تشیع نیز دور از ذهن نیست که چنین رفتاری صورت پذیرد و در این باره ردپای انگلیس به طور مشخص همواره غیرقابل انکار بوده و در برخی اوقات نیز آنقدر برجسته بود که غیرقابل انکار است. در ماجرای ادعای مرحوم محدث نوری مبنی بر تحریف قرآن که مستمسکی برای تندروهای وهابی برای صدور حکم ارتداد شیعیان بود و البته با واکنش به موقع علمای شیعه در رد این ادعا همراه شد، رد پای انگلیس عیان بود.
سردار کابلی می‌گوید: «از میرزا حسین نوری پرسیدم: چرا چنین کتابی نوشتی که مایه خجالت ما و تهاجم معاندین گردد؟ محدث نوری گریست و گفت: معمم سید هندی‌ای نزد من آمد و به من گفت: اگر خدا اسم علی را در قرآن آورده بود دیگر به این شکل حقش غصب نمی‌شد و به این شکل خانه نشین نمی‌شد؛ و اصرار بسیار نمود که کتابی نوشته شود در نقص قرآن که باعث تسکین قلب‌های ما باشد و محبت ما را به امیرالمؤمنین بیشتر نماید، و با اصرار خواست که لااقل روزی یک صفحه از آن کتاب نوشته شود، و خودش هر روز نزد من می‌آمد و صفحه‌ای از روایات در مورد تحریف را از من می‌گرفت.»
سردار کابلی به نقل از مدث نوری ادامه می‌دهد: «وقتی کتاب به پایان رسید، دیگر او نیامد و از او خبری نشد. یک بار که اتفاقا در بغداد برای اخذ ویزا به سفارت بریتانیا رفتم -زیرا آن زمان عراق تحت سلطه بریتانیا بود- دیدم یکی از اعضای سفارت به من نگاهی طولانی می‌کند. او را نگریستم و احساس کردم او را قبلا جایی دیده‌ام. به من سلام کرد خود را شناساند که همان سید هندی است که هر روز نزد من می‌آمده و خواستار صفحات کتاب فصل الخطاب می‌شده، با این عضو سفارت انگلیس بوده است.»
بنابراین هیچ بعید است که انگلیس در ایران تلاش برای ورود به نهادهای قدرتمند و با نفوذ مذهبی نظیر هیات‌ها را پرداخت نماید و این رویه چنان با واسطه‌های متعددی صورت پذیرد که گرفتن رد این عملیات نیز چندان سهل نباشد و در نهایت این هیات‌ها ناخواسته همان مشی‌ای را پیش بگیرند که تامین کننده هزینه‌هایشان و طبیعتاً مدیریت‌شان در پی‌اش بوده و تا اینجا نقدی به سخنان این مداح وارد نیست.
نقد اساسی بر این گفتار آنجا است که این سخنان نسبت به یکی از مقدس‌ترین نهادهای مذهبی که پرچم امام حسین (ع) بر سر درش نصب می‌شود به شکل علنی و بدون ذکر مشخصات هیات یا هیات‌های مورد اتهام مطرح شده و حال این اتهام عملاً متوجه همه هیات‌ها شده و این بدگمانی توسط بدخواهان تشیع می‌تواند متوجه هر هیاتی شود و چون یک چهره برآمده از هیات‌ها نیز چنین ادعایی را پیش کشیده، مخالفان آیین‌های مذهبی شیعه دست پیش گرفته‌اند و به انعکاس وسیع این گفتار پرداخته‌اند.
هرچند برخی نیز این اظهارنظر را ناشی از اختلافات میان برخی هیات‌های مذهبی خوانده و عنوان کرده‌اند این گفتار بوی تسویه حساب می‌دهد اما به هر حال آنچه مسلم و مشخص است نمی‌توان نیت خوانی کرد و تنها باید در پی مشخص شدن هویت این هیات‌ها و صحت و سقم ماجرا رفت. انتظار فراوانی نیست که اگر عقبه یک هیات مذهبی کازینودار انگلیسی است و عملاً انگلیس در حال چنین مدیریتی است، نام هیات مذکور مشخص شود و رسماً اعلام شود و اگر این یک ادعا بوده، تصحیح شود، چرا که بدون ذکر نام همه در معرض اتهام قرار می‌گیرند و زمینه تخریب کلیه هیات‌های مذهبی فراهم می‌شود.
علاوه بر این باید توجه داشت چنین اتهام زنی که بدون ذکر مشخصات بوده، جنبه عمومی می‌یابد و دامان نهاد مقدسی به نام هیات های مذهبی را می‌گیرد، لزومی ندارد به صورت علنی و بدون ارائه مستندات مطرح شود و اگر مستندی در این زمینه وجود دارد، می‌توان به نهادهای مسئول که اتفاقاً در این زمینه به شدت حساس هستند ارائه کرد و خواستار برخورد با هیات‌ها و عقبه‌شان بود و اگر در این باره واکنشی را شاهد نبودند، سپس اقدام به بیان علنی آن هم با نام یک یا چند هیات در معرض اتهام با مستندات نمایند؛ این روش شاید به صواب نزدیک تر باشد.
1717
نظر شما