ما سزاوار شهری زیبا هستیم

برای خرید کتابی با موضوع رنگ گذرم به میدان انقلاب می افتد. زمان دانشجوی ام اما هر هفته به این میدان آمد و شد داشتم یا برای خرید کتاب و مجله و رفتن به سینما عصر جدید و یا  گذر برای رفتن و آمدن به و از ترمینال جنوب. به ناچار از پله های پل عابر واقع در ضلع جنوبی خیابان کارگر بالا می روم . لختی در آن بالا بر روی عرشه پل درنگ می کنم.منظر البرز به برکت توقف عرضه بنزین های پتروشیمی در تهران خود نمایی می کند. سمت چپ نمایی از یک مسجد که معماریش قرابتی با فرهنگ و تمدن ایران ندارد چشم آزار است. گنبد و مناره ای نمیه کاره با آهن که در زیرش چند مغازه خیاطی و میوه فروشی به طرزی زشت و نامرتب این نامعماری مسجد را چند برابر عیان می کنند. میدان انقلاب اسلامی و یک مسجد آنهم بدون قرابت با تاریخ چند ساله معماری مساجد زبان زده جهانی چون یزد، اردستان، اصفهان، کاشان و مشهد! نگاهم را  از آن نما دور می کنم. نمای ساختمان جهاد و کشاورزی که اینک سال ها است که تبلیغات موسسه گاج  بر روی آن ساختمان قرار دارد.و ظاهارا بنا نیست عملیات نوسازی این ساختمان پایان یابد. اما خود فلکه را می بینم که سه سال است به بهانه اینکه تزییناتش با ستاره حضرت داوود قرابتی دارد ویرانه شده و هنوز با بنر های نه چندان زیبا دورش را پوشانده اند.چشم به این سوی خیابان ضلع شمال شرقی میدان می گردانم. نمایی زیبا از ساختمانی چند طبقه که به ساختمان های وارطانیان معروف است خود نمایی می کند. از پله های پل پایین می آیم. پیاده راهی تنگ و باریک با انبوه مردمی که از فرط گرما و تشنگی دور دو اب میوه فروشی ضلع جنوب شرقی گرد آمده اند و بر تنگی پیاده راه افزو ده اند توجهم را جلب می کند.فاصله این پیاده راه بنظر کمتر از سه متر است. جایی خوانده ام که مسیر میدان و خیابان انقلاب نزدیک به هفتصد هزار نفر تردد روزانه دارد. و این محدودیت فضای پیاده پاسخگوی حجم مراجعان و عابرانش نیست. از میانه اب میوه فروشان و پله های پل عابر رد می شوم. پیاده راه پر است از تراکت های تبلیغات دفاتر چاپ و تایپ و نگارش مقالات آی اس آی و پایان نامه در گرایش های مختلف.

برای پیدا کردن کتابم به چند فروشگاه دور میدان مراجعه می کنم. هریک کتاب های مشابه دیگری پیشنهاد می دهند.هریک از مغازه ها تابلویی بزرگ و متفاوت از دیگری دارد که مانع جذابیت بصری است. یکی از آنها تا دو متر به پیاده راه پیش آمده و تابلویش را نصب کرده است. چکه ای  اب صورتم را نوازش می دهد بالا را نگاه می کنم. وای چه خطرناک ! این مغازه  کولر آبیش را زیر تابلو یش مشرف بر پیاده راه کار گذاشته است. چندین موتورسیکلت در پیاده راه در حال دور زدن و یا پارک موتور های شان مزاحم حرکتم می شوند. این همه مرا از خرید کتاب منصرف می سازد و به این فکر فرو می برد که چرا این همه منظر میدان انقلاب نازیبا و ضد پیاده شده است. آیا ما سزاوار داشتن شهری زیبا و پیاده محور نیستیم؟ ایا همه چیز باید قربانی تبلیغات اقتصادی و تسهیل حرکت خودرو شود؟