ویژه نامه خبرآنلاین در روز دهم مهمانی به عاشقان بندگی تقدیم می شود.
سخنانی برای شنیدن در روزهای مهمانی
اگر خواستیم پیش خدا شرمنده نشویم چه کنیم؟/ خدا حساب ما را مخفیانه و مهربانانه تنظیم می کند
فایلی که در ابتدای مطلب می شنوید، سخنان آیت الله جوادی آملی درباره رحمت بی انتهای خداوند و شرمساری گناهکار است. در این سخنان می شنویم: «خداوند نه تنها به روی ما نمی آورد و نسبت به ما احسان می کند بلکه اجازه نمی دهد کسی بفهمد تا ما خجل زده شویم، هم پیش ملک هم پیش فلک و اولیا و انبیا. ذات اقدس اله اجازه نمی دهد که حتی فرشتگانی که گناه ما را ثبت می کنند بعضی از گناهان را بفهمند. بعد کاری می کند که از یاد ما هم برود، از صحنه قلب ما برطرف می کند، وقتی مشمول لطف او شدیم.»
نجوای روز دهم مهمانی
خداوندا یاری ام کن تا بر تو توکل کنم!
ده روز است که میهمان بهترین میزبان هستیم. پیامبر خدا در نجوای عاشقانه این روز می گوید: «پروردگارا! مرا در این روز از کسانی قرار بده که بر تو توکل دارند و از رستگاران و مقربین درگاهت بگردان.» نجوای امروز را اینجا بشنوید.
نزدیک شدن به اخلاق الهی در روزهای مهمانی
غیبت کردن در چه مواقعی مجاز می شود؟/ تهمت زدن ایمان را در روح آدمی آب می کند
استاد مرتضی مطهری در مجموعه سخنرانی هایی که تحت عنوان «فلسفه اخلاق» منتشر شده، درباره فاش کردن بدی ها و غیبت کردن نکاتی را مطرح کرده است. استاد مطهری می گوید: «فاش کردن بدی ها و زشتی های مسلمانان از نظر خداوند نادرست بوده و همواره نهی شده است. قرآن به شدت نهی می كند از اينكه فحشاء، يعنی زشتي های مسلمانان، حتی زشتي های واقعي شان پخش بشود: «ان الذين يحبون ان تشيع الفاحشة فی الذين آمنوا لهم عذاب اليم» كسانی كه دوست دارند زشتي ها درباره مسلمانان و مومنان اشاعه پيدا كند، برایشان عذابیی بزرگ در انتظار خواهد بود. / سوره نور، آيه 19
خدا نكند شخصی این چنین که در آیه فوق گفته شده، يك وقت اطلاع پيدا كند كه لغزشی در فلان شخص پيدا شده است. من سخنم درباره راست ها است، دروغ كه ديگر جای خود دارد. در حديث است كه اگر كسی به برادر مؤمنش تهمت بزند، ايمان در روح او آب می شود آن چنان كه نمك در آب حل می شود، ايمان برای شخص باقی نمی ماند. اگر راست باشد، اين به آن می گويد، آن به ديگری می گويد و به تدريج شيوع پيدا می كند. اگر دروغ باشد كه خدا می داند، همانی است كه قرآن هرگز نمی خواهد.
در کنار این نهی خداوند از بازگویی زشتی های مسلمانان و غیبت آنها موضوعی دیگر مطرح است که در ادامه آن را مطرح می کنیم. حرمت غيبت در غير موارد استثنايی - كه همه اين موارد جنبه اجتماعی دارند - پابرجاست. به طور مثال در آنجا كه يك نفر می خواهد با يك كسی شركتی تأسيس كند، می آيد با شما كه از احوال آن شخص اطلاع داريد مشورت می كند كه آقا اين آدم كه تو مدتی با او بوده ای چه جور آدمی است؟ من می خواهم با او شركتی تأسيس كنم، يا می خواهم دخترم را به او بدهم، يا می خواهم دخترش را برای پسر خودم بگيرم و امثال اينها... اينجا پای مشورت در ميان است و بر شما جايز و بلكه لازم است كه بگوييد چون پای مشورت در ميان است.
يا در موردی كه خودتان مظلوم يك شخص هستيد يعنی او حق شما را پايمال كرده، در اينجا شما يا بايد دهان ببنديد و نگوييد حقم پايمال شده و بگذارید حقتان پايمال شود يا اگر بخواهيد بگوييد، غيبت كرده ايد که اين غيبت در اینجا جايز است: «لا يحب الله الجهر بالسوء من القول الا من ظلم» خداوند دوست نمی دارد كه كسی به عيب مردم صدا بلند كند مگر اينكه ستمی به او رسيده باشد ./ سوره نساء، آیه 148
اينها را برای این می گويم كه از افراط و تفريط ها برحذر باشيم. عيب ما جامعه مسلمانان، عيبی كه تاريخ حكايت می كند اين است كه ما -مخصوصا ما ايراني ها- يا از آن طرف می افتيم يا از اين طرف، حد وسط نمی ايستيم.»
زمزمه هایی از زبور اهل بیت برای نجوا در روزهای مهمانی
خدایا آن را که جز تو بخشنده ای نمی یابد، نومید مگردان!
امام سجاد (ع) در دعای شانزدهم صحیفه می فرماید: «و من ای معبود من، بنده تو هستم که به دعا فرمانش داده ای، پس می گوید: لبیک و سعدیک. اینک منم، ای پروردگار من، افتاده بر درگاه تو. این منم که بار خطاها بر پشتم سنگینی می کند. این منم که گناهان، عمر و زندگی ام را نابود کرده است. این منم که از روی نادانی نافرمانی ات کرده ام، حال آن که این گستاخی در حق تو روا نبوده است.
ای معبود من، آیا بر کسی که می خواندت رحمت می آوری تا من در خواندن تو سخت بکوشم؟ آیا آن کسی را که به درگاهت زار می گرید می آمرزی تا من نیز اکنون به گریه آغازم؟ آیا از آن کسی که به خواری چهره بر خاک درت می سایت درمی گذری؟ ای خدای من، آن را که جز تو بخشنده ای نمی یابد، نومید مگردان و آن را که جز از تو از هیچ کس دیگر بی نیازی نخواهد، وامگذار.»
سخنانی ناب از مولا علی برای تفکر در روزهای مهمانی
کسی که خود را از مشورت محروم کرده، خویشتن را به مخاطره می اندازد
امیرمومنان علی (ع) می فرماید: «بخشندگی و جوانمردی پاسبان آبروهاست. بردباری سبب بسته شدن دهان بی خرد است. گذشت زکات پیروزی است. فراموش کردن و دوری کردن از کسی که به تو خیانت کرده مجازات تو در حق او است. مشورت کردن همان راه یافتن به مقصود است. کسی که به اندیشه خود بسنده کرد و خود را از مشورت محروم ساخت، خویشتن را به مخاطره انداخت. شکیبایی سختی ها را دور می کند. بی تابی یاور زمانه برای فرسودن آدمی است. گرامی ترین ثروت رها کردن آرزوست. بسا عقلی که به دست هوای فرمانروا اسیر است. به یاد سپردن تجربه، خود توفیقی است. دوستی خویشاوندی است که به دست آمده است.»
*****
روزه دل و جسمتان مقبول ...
/6262
نظر شما