در کشورهایی مانند مصر، اردن، ایران و لبنان، سهم دو دهک فقیر جامعه از میزان یارانه سوخت توزیع شده در کشور تنها بین 1 تا 8 درصد بوده است و این درحالی است که سهم دو دهک ثروتمند این جوامع از این یارانه بین 40 تا 86 درصد ارزیابی است.
سهم قابل توجهی از یارانه در کشورهای خاورمیانه و شمال آفریقا به سوخت و مواد غذایی اختصاص دارد تا دسترسی به این کالاها را برای شهروندان این کشورها امکان پذیر سازند.
این یارانه بخصوص برای افزایش سطح رفاه در بین اقشار محروم جوامع توسط دولت ها اختصاص می یابد اما در حقیقت سهم این افراد از دریافت یارانه نسبت به افراد با سطح رفاه بالاتر به میزان قابل توجهی پایین تر است.
بنا به آخرین گزارش صندوق بین المللی پول، بر همین اساس یارانه های کلی در افزایش شاخص های اجتماعی اقشار متوسط و ضعیف نمی توانند نقش اساسی را ایفا کنند.
اختصاص یارانه به حامل های انرژی و غذا از چند جهت می تواند تأثیر منفی بر روند رشد جوامع بگذارد، یکی از تأثیرات منفی اختصاص یارانه به کالاها این است که این بودجه می تواند به جای اختصاص به کالا و کاهش قیمت آن که پیشتر عنوان شد سهم اقشار ضعیف از آن ناچیز است، در توسعه زیر ساخت ها، بخش سلامت، و همچنین آموزش هزینه شود و بر همین اساس یارانه یکی از موانع رشد اقتصادی شناخته می شود.
از دیگر تأثیرات منفی اختصاص یارانه به کالاهای مصرفی مانند حامل های سوخت، افزایش فزاینده مصرف آنها و در نتیجه افزایش آلودگی هوا و برخی مشکلات دیگر در جامعه است.
به طور کلی اختصاص یارانه به کالاهای خاص مانند حامل های انرژی افراد جامعه را به مصرف بیشتر تشویق کرده و همین امر میزان منابع طبیعی که باید برای نسل های آینده جامعه ذخیره شود را تهدید می کند.
یارانه یکی از عوامل توزیع ثروت بخصوص در کشورهای صادر کننده نفت در خاورمیانه بحساب می آید و بر همین اساس حجم یارانه پرداختی در این کشورها طی سال های گذشته بسیار بالا بوده است.
23231
نظر شما