مزدآبادی: زندگی حاشیه‌نشیان را می‌شناسم

 نازنین قنبری: جواد مزدآبادی از کارگردانان فعال فیلم کوتاه و مستند است که مدتی است فعالیت‌هایش در زمینه ساخت تله فیلم و سریال متمرکز کرده است. او امسال نخستین فیلم بلند سینمایی‌اش با نام «طاووس‌های بی‌پر» را جلوی دوربین برد. در ادامه صحبت‌های مزد آبادی درباره نخستین کارش را می‌خوانید.

ایده اولیه فیلمنامه «طاووس‌های بی‌پر» از کجا شکل گرفت؟
ایده اولیه فیلم را از مستند یک قفس آزادی گرفته‌ام و فکر کردم می‌تواند فیلمنامه ایده‌آل من باشد که با همکاری سعید نعمت‌الله فیلمنامه نوشته شد.

این مستند از ساخته‌های خودتان است؟
بله، من پیش از این فیلم سینمایی چند فیلم کوتاه کار کردم که موضوع سه فیلم کوتاه من راجع به اشخاصی بود که با شغل‌های خاصی ارتزاق می‌کردند. فیلم کوتاه «یک قفس آزادی» هم درباره مردی بود که با مار گنجشک می‌گرفت.

خب چرا فکر کردید این موضوع می‌تواند تبدیل به یک فیلم بلند شود؟
 چون همواره در ذهنم بود که اگر روزی بخواهم یک فیلم سینمایی بسازم، موضوع همین فیلم‌ها می‌تواند، سوژه خوبی باشد و بدین ترتیب داستان فیلم کوتاه «یک قفس آزادی» مورد استفاده قرار گرفت و پس از تغییرات به «طاووس‌های بی‌پر» تبدیل شد.

در دو فیلم دیگرتان به چه شغل‌هایی پرداخته بودید؟
در فیلم دیگرم نیز دختر 8 ساله‌ای در پارک ارم روی دیوار مرگ می‌رفت. در فیلم «دست سیاه، نان سفید» نیز قصه مردی را روایت کردم که مگس و سوسک می‌گرفت و می‌فروخت. 

چرا به ساخت فیلم درباره مردم حاشیه‌نشین علاقه‌مند هستید؟
من در شهر ری به دنیا آمده‌ام و با این فضا آشنا هستم ضمن این‌که تحقیقات مفصلی نیز در مورد حاشیه شهر شد. من از زمان بسیار دور با این نوع آدم‌ها و برخی نگاه‌های متعصبانه و باورهای غلط آدم‌های حاشیه‌نشین آشنا هستم و موقع نگارش فیلم‌نامه به آن توجه داشته‌ام.