رژه میدان سرخ،پل پیروزی و دکتر روحانی

تاریخ را نمی توان تحریف کرد- که می کنند!.
قامت آن را نمی توان شکست - که می شکنند!.
دروغ و تحریف به نسل ها نمی توان تحویل داد - که می دهند!.
اما مادر تاریخ بالاخره قامت استوارفرزند خود یعنی حقیقت را از دل سیاهی تحریف و دروغ نجات خواهد داد.
بی شک سهم  جماهیری شوروی در شکست فاشیزم ونازیسم انکار ناپذیر است. 26 میلیون قربانی ( تقریبا بیش ازیک سوم قربانیان جنگ) حدود20 میلیون مجروح ومعلول و 30 ملیون آواره شوخی نیست.روز گذشته مسکو شاهد بزرگداشت هفتادمین سال پیروزی قوای متفقین بر ارتش نازی در حرب بین المللی دوم بود. رژه ایی حیرت آور،با شکوه و بی نظیر که شخصا نظیر آن را قبلا ندیده بودم. رژه و مانوری که بیش از بزرگداشت پایان جنگ، به باور من حاوی پیامی از سوی پوتین به جامعه بین المللی بود که یادتان باشد روسیه در مقام نظامی همان اتحاد جماهیر شوروی ست.آنگاه که از اقدام پاره ایی کشورها برای تحقق جهانی یک قطبی و توسعه طلبی به درستی وبه جا انتقاد کرد، اما ترجیح داد از سهمی که در این توسعه طلبی و بی قانونی و یا با من یا علیه من!،به عهده دارد سخنی به میان نیاورد.
رشادت های مردم اتحاد شوروی به کنار وقابل تقدیر. اما فراموش نکنیم این رشادت و جانفشانی انعکاس دهنده همه واقعیت جنگ دوم جهانی نیست(اقدام دولت شوروی در عدم تعهد به ترک ایران پس از پایان جنگ و تجزیه ایران را به مجالی دیگر می گذاریم).اما حق و سهم تاریخی صاحب پل پیروزی(ایران) در این میان کجاست که سخنی از آن به میان نمی آورند؟ماشین جنگی ارتش سرخ از کجا تقویت شد و قوای حربی متفقین از روی کدام پل برای پیروزی عبور کردند؟ جبهه های شرقی  را تقویت و نجات دادند وتاریخ را ورق زدند؟
نقشی که پس از برگزاری کنفرانس تهران در سال 1943 ایران به عهده گرفت و کشور ما به محل اصلی ترانزیت ارسال سلاح ،تدارکات،سوخت و خدمات لجستگی و حمایت از قوای متفقین  در جبهه های شرقی تبدیل شد (همان جبهه هایی که هیتلر بر دروازه های می کوبید) .ایران عامل اصلی توفق قوای متفق بر آلمان هیتلری و ارتش نازی بود.از اواسط سال 1943 فشار ارتش نازی برای تسلط بر قفقاز و جنوب اتحاد جماهیر شوروی این مهم را افشا کرد که آلمانها چه هدفی را  درقفقاز و محاصره شوروی دنبال می کنند(همه شرایط هم فراهم بود).اهمیت قفقاز تنها مربوط به چاه های نفت آن نبود. بلکه تسلط بر آن، روسیه را از پشت به محاصره در می آورد،در محور جنوب، ایران تسلیم می شد،ارتباط جبهه های شرقی با غرب قطع می شد،دریای اژه و مرمره و نیز ترعه بسفر و داردانل سقوط می کرد وحدود 35 لشکر مجهز ارتش نازی از غرب روسیه به 50 لشکر مستقر در شرق اروپا می پیوستند و... دهها عملیات دیگر . در صورت پیروزی فاشیزم  وضع کنونی جهان چگونه بود؟ ورود ناخواسته ایران به جنگ(هرچند اعلام بی طرفی رضا شاه تاثیری دراصل قضیه به وجود نیاورد) نقطه کلیدی بود که هم هیتلر به آن واقف بود و هم سران دول متفق. ایران پل پیروزی بود،چه برای هیتلر و چه برای روزولت،استالین و چرچیل.
بسیار آزار دهنده است و البته سوال برانگیز.مراسمی برای بزرگداشت پیروزی در جنگ برگزار می شود،رهبران چین، مصر،ونزوئلا قزاقستان،مولداوی ،دبیر کل سازمان ملل و دهها رهبر جهانی با ربط و بی ربط باجنگ ،حتی محمود عباس در میهمانی با شکوه و رژه پیروزی حضور دارند اما رئیس جمهور کشوری که عامل پیروزی بوده و این عاملیت به ثبت تاریخی رسیده حضور ندارد!!!این تحریف و کوتاهی تاریخ یعنی چی؟ بسیار ناراحت شدم وقتی دیدم دکتر روحانی رئیس جمهور ایران یا همان رئیس  کشور پل پیروزی در جنگ دوم جهانی در جمع میهمانان آقای پوتین در میدان سرخ حضور ندارد و از او دعوتی صورت نگرفته است.دیروز که آقای پوتین همه چیز را به نام خود وکشورش ثبت وتمام کرد و پز ضد امپریالیستی هم گرفت!.(به سنت عادت مالوف اسلافش، رهبران سرخ کرملین). تا انتها به سخنان او گوش دادم. اما هنگامی که دیدم در مراسمی به آن عظمت در میدان سرخ ، عدم دعوت از رئیس جمهور روحانی به کنار حتی نامی از ایران برده نشد ،خشم سراسر وجودم را فراگرفت. شکست یک دایه هم ندارد ،اما پیروزی صد مادر دارد.متحیرم و خشمگین...نام  و نقش محوری ایران در پیروزی جنگ جهانی دوم در حال فراموشی است.... ،بماند که در داخل ایران هم از چنین نقش مهمی، نامی و یادی نمی شود!!.

matinmos@gmail.com.