واقعا اگر گفته خانم آستین که شرایط حاکم برجهان 200 سال پیش را بازگو کرده برای آن دوران درست بوده باشد، چرا نباید پذیرفت که الان نیز در همسایگی هر کسی می تواند پر باشد از جاسوسانی که حتی بدون حقوق و مواجب جاسوسی می کنند.
نگاه او شاید خیلی بدبینانه بوده اما حقیقت دنیای امروز ما خیلی از این نگاه سرد و به دور از ترحم، فاصله ندارد و چه بسا نزدیک تر نیز شده است. همه جاکسانی هستند که می توانند اهل معامله باشند. بخرند و بفروشند. در خصوص جاسوسان، تازه اگر کار در حد خرید و فروش باشد، ایده آل به نظر می رسد. اما جاسوسان امروزی همه فروشنده اند، چیزی به آنها فروخته نمی شود.
مصعب حسن یوسف، فرزند شیخ حسن یوسف، از رهبران بلند پایه حماس، یکی از این نمونه های دنیای امروز است که در همسایگی مبارزان فلسطینی مشغول معامله با اسرائیلی ها بوده است.
او همه یک ده سال، اطلاعات حماس را که پدرش نیز یکی از آنها بوده به اسرائیل می فروخته است. در همین خبری که در صفحه بین الملل خبرآنلاین خواندم آمده است که بسیاری از عملیات های حماس به همین دلیل ابتر مانده و با شکست مواجه شده است.
این خبر مرا به یاد یکی از یادداشت های رابرت فیسک، روزنامه نگار برجسته انگلیسی در خاورمیانه نیز انداخت. این کارشناس و نویسنده زبر دست، در مقایسه شیرین و دقیقش از حماس و حزب الله ، دقیقا به همین جاسوسانی که در همسایگی حماس می لولند اشاره کرده و گفته است که دم و دستگاه آنها مملو از خبرچینان موساد است.
او سپس به نظم آهنین حزب الله اشاره می کند و موفقیت های این جنبش اسلامی شیعی را منتج از هوشیاری و تلاشی می داند که آنها برای پاکسازی دامن خود و دامن اعضا و اطراف و اکناف خود از جاسوسان و خبرچینان موساد به خود هموار کرده اند.
او در بخشی از این مقاله اش که یادم هست یکسال پیش آن را ترجمه کردم، می نویسد: " حزب الله در لبنان به گونه ای عمل کرده است که منطقه اش را از خبرچینان و جاسوس پاکسازی کرده است. حماس اما - مانند همه گروه های دیگر فلسطینی - آلوده به جاسوسان و خبرچینانی است که یا برای مقامات فلسطینی کار می کنند و یا برای اسرائیلی ها. اسرائیلی ها بارها رهبران حماس را به قتل رسانده اند و اگر به قول پلیس ها "کمک داخلی" در میان آنها نداشتند هرگز موفق به چنین کاری نمی شدند. سید عباس موسوی، دبیر کل سابق حزب الله، بیش از ده سال پیش در اثر شلیک راکت یک بالگرد اسرائیلی در منطقه ای در لبنان به قتل رسید (این مودبانه ترین واژه ای است که می توان برای ترورهای سازمان یافته به کار برد) اما از آن زمان تا کنون هیچ یک از رهبران حزب الله در لبنان کشته نشده اند. در طول جنگ 34 روزه سال 2006 ،حزب الله درحدود 200 نفر از نیروهای خود را از دست داد. حماس تنها این تعداد را در همان روز اول حمله اسرائیلی ها به غزه از دست داد که نشان دهنده ضعف حماس در پیشگری های نظامی است."
فیسک در جای دیگری، تلویحا به ترورمقامات حزب الله لبنان در سایر کشورها مثلا شهادت عماد المغنیه در سوریه اشاره کرده و آنها را با همان پر بودن همسایگی آدم ها از خبرچینان و جاسوسان بی ارتباط ندانسته است. اگر بپذیریم که هر کسی در این دنیا در محاصره جاسوسان و خبرچینانی بی مزد و مواجب و افتخاری است، پس باید یقین کنیم که اطراف و اکناف شخصیت های مبارز، سیاسی و اقتصادی نام دار و مستقر در مصدر کار یقینا جاسوسانی با مزد مواجب ویژه دائما در حال چرخش و گردش هستند.
ترور اخیر محمود عبدالرئوف المبحوح در دوبی یکی دیگر از اسناد روشن وجود چنین جاسوسان و خبرچینان کثیر در دستگاه حماس است. اگر چه این موضوع داشتن خوی جنایتکاری و ویژگی تروریسم دولتی اسرائیل را توجیه نمی کند، اما درست به همین دلیل باید مراقب جاسوسانی که دور و بر ما را احاطه کرده اند بود.
نظر شما