این عکس در حقیقت از ترکیب ۶۰ نما با نوردهی ۲۵ ثانیه برای هر کدام درست شده است. در زمان گرفتن این نماهای دیجیتالی، دوربین بر روی سه پایه ای ثابت بوده و ستارگان در دایره هایی هم‌مرکز به گرد قطب شمال آسمانی می چرخیدند.(بازتابی از چرخش سیاره ی زمین به گرد محورش). قطب آسمانی که به سادگی می توان با ستاره ی قطبی شناسایی‌اش کرد، بر فراز نوک ویرانه دیده می شود. خود عکاس نیز که برای گرم ماندن پتویی به دور خود پیچیده، با جابجا شدن در میانه ی نوردهی ها نمایی شبح-مانند را پدید آورده است.
5454
نظر شما