اروپا مچکریم؟

اگر کسی حتی مصوبه‌های سازمان ملل را در مورد اسرائیل معتبر بشمارد و دیدگاه ظالمانه‌ی تشکیل حکومت یهودی را بپذیرد، باز هم چنان که می‌دانیم اسرائیل شدیدا از این مصوبه‌ها تخطی کرده و سرزمین‌های بسیاری را که از نظر سازمان ملل نیز فلسطینی محسوب می‌شوند اشغال کرده است. در عرف سازمان ملل و رسانه‌های خبری بسیاری از کشورهای دنیا به این قسمت‌ها می‌گویند سرزمین‌های اشغالی. یعنی حتی طبق آن مصوبه‌ی ظالمانه نیز اسرائیل ۲۲٪ از سرزمین فلسطین را که آن سوی خط سبز واقع شده است، نباید اشغال می‌کرده و کرده است. ما البته می‌پرسیم که مبنای عاقلانه یا حقوقی برای این تقسیم می‌توان یافت و جوابی نمی‌شنویم. تنها مبنا ظاهرا زور بوده است.

به هر حال، در طول ۴۸ سال گذشته اسرائیل حتی از منظر سازمان ملل اشغالگر ۲۲٪ سرزمین‌های فلسطینی بوده است و اگر اختلاف نظری بین ما و سازمان ملل است در مورد درصد اشغالگری است (از ۲۲٪ تا ۱۰۰٪) نه ماهیت آن. با این حال اسرائیل توانسته با تبلیغات و فریبکاری محصولات خود را با حداقل گمرکی به کشورهای مختلف از جمله اتحادیه‌ی اروپا صادر کند؛ یعنی نه تنها به دلیل این اشغال تنبیه نشده که در عمل جایزه هم گرفته است.

حالا به یمن تلاش‌های فعالان حقوق فلسطینیان در جهان، که توانسته‌اند مفهوم بایکوت محصولات تولید شده در سرزمین‌های اشغالی را طرح کنند و به بسیاری از جهانیان بقبولانند، اتحادیه‌ی اروپا قانونی تصویب کرده که طبق آن دیگر اسرائیل نمی‌تواند روی کالاهایی که در اراضی اشغالی (همان ۲۲٪) تولید می‌کند و به دلیل استثمار نیروی کار فلسطینی برایش بسیار ارزان تمام می‌شود برچسب «ساخت اسرائیل» بزند؛ بلکه باید روی این کالاها برچسب ساخت مناطق اشغالی بزند و گمرکی سنگینی نیز بابتشان پرداخت کند و مردم طرفدار تحریم هم بتوانند با دیدن برچسب از خریدن این کالاها خودداری کنند.

طبیعتا این مصوبه ضربه‌ی اقتصادی قابل تاملی به اسرائیل می‌زند و در این روزها بارها خبر اعتراض و پرخاش مقام‌های اسرائیلی را خواهیم شنید.

طبیعتاً هر چند دیدگاه اتحادیه‌ی اروپا در مورد میزان اشغال با ما یکی نیست، اما همین فشار اقتصادی را اگر به چشم همراهی استراتژیک بنگریم اتفاق مبارکی است و امیدواریم اتفاق‌های مبارک بعدی نیز در راه باشند.