کاش فدراسیون محترمانه‌تر برخورد می‌کرد

«ترک من و وصل رخ دلبر، شدنی نیست

این کار محال است، میسر شدنی نیست

هر شیشه نگردد به جهان لولوء مرجان

هر سنگ درخشنده که گوهرشدنی نیست»

اینها، آخرین صحبت‌های غلامحسین پیروانی با فدراسیون فوتبال است. شاغلام فوتبال ایران که علاقه مفرط او به شعر، زبانزد خاص و عام است با این دو بیت کار را تمام کرد و رفت تا دیگر پشت سرش را هم نگاه نکند.

او که خود را با تیم بی پول فجر شهید سپاسی به رده اول مربیان معمار این کشور تبدیل کرد و به اندازه 3 تیم فوتبال به لیگ برتر بازیکن داد، بعد از کشمکش‌های فراوان پذیرفت که هدایت تیم امید ایران را به دست بگیرد. البته این اتفاق چندان راحت نیفتاد. شاغلام آن روزها در این باره توضح داد. جمله‌ای که در آرشیو روزنامه‌ها موجود است: «جدا شدن از مقاومت برای من سخت بود. به هر حال با این تیم زندگی کرده بودم. روزهای سخت و شیرینی با هم داشتیم؛ اما چه می‌شد کرد. نمی‌توانستم زیاد تاب بیاورم. آقای تاج بعد از چند تلفن به من و مدیران مقاومت، از تهران به شیراز آمده بود و اصرار داشت که این انتقال انجام بشود و من هم سپردم به مدیران مقاومت. آنها هم پذیرفتند که من در کنار تیم امید باشم».

این انتقال، البته آغاز دعواهای فوتبال بود. ابتدا پای برخی مدیران فدراسیون فوتبال به میان آمد اما بعد همه چیز تکذیب شد و مدیران رده‌بالای فدراسیون فوتبال گفتند پیروانی هیچ مخالفی در فدراسیون ندارد.

بعد از این مرحله نوبت به کمیته ملی المپیک رسید تا برای ادامه همکاری با شاغلام مردد شود. در آن مقطع گفته می‌شد کمیته ملی المپیک با مردانی از اروپای غربی به توافق نهایی رسیده و به زودی یک مربی از این منطقه به ایران می‌آورد.

مذاکرات 3 مرحله‌ای فدراسیون فوتبال، کادر فنی تیم امید و کمیته ملی المپیک در نهایت به این نقطه رسید که کمیته ملی المپیک در قبال نتایج تیم امید مقصر قلمداد نشود.

با این اوصاف، افشارزاده و مردان کمیته ملی المپیک پای خود را از نتایج بد تیم امید کنار می‌کشیدند تا در برابر شکست‌های این تیم جوابگو نباشند. این اتفاق البته فدراسیون فوتبال را در برابر شاغلام تنها می‌گذاشت؛ اما رابطه صمیمانه مدیران فدراسیون با شاغلام چندان هم دوام نداشت تا مردی که گفته می‌شد بهترین گزینه ایرانی برای مربیگری تیم امید است نتواند دوام بیاورد.

اختلافات پیروانی با فدراسیون فوتبال زمانی بالا گرفت که دو طرف بر سر قرارداد سال جدید در دو سوی میز مذاکره نشستند. زمانی که مشخص شد فدراسیون فوتبال نمی‌خواهد پولی مناسب به سرمربی تیم امید خود بدهد و این دققا همان چیزی بود که شاغلام، آن را توهین به خود قلمداد کرد. گفته می‌شود محتوای مذاکرات پیروانی با فدراسیون فوتبال چندان دوستانه نبود چون پیشنهاد فدراسیون به این مربی پیشنهادی غیر قابل قبول به نظر رسید.

زمانی که فدراسیون فوتبال به این دلیل که وضعیت مالی مناسبی ندارد، به سرمربی تیم امید پیشنهاد داد که با مبلغی کمتر از سال گذشته هدایت تیم امید را بپذیرد، شاغلام آن را نوعی توهین به خود تلقی کرد. او در کنار این مساله به چند نکته دیگر هم اشاره کرد که همه آنها را توهین می‌دانست.

شاغلام به این مورد انتقاد داشت که چرا فدراسیون فوتبال می‌خواست قرارداد کادر فنی تیم امید را تا بازی‌های آسیایی گوانگ‌ژو ببندد. اینکه چرا فدراسیون فوتبال کل مبلغ قرارداد کادر فنی تیم امید را 390 میلیون تومان تعیین کرده در حالی که  افشین قطبی 800 میلیون و دستیار او در تیم ملی 400 میلیون تومان دریافت کرده‌اند.

پیروانی به یک مورد دیگر هم اشاره کرد. اینکه چرا فدراسیون فوتبال به دنبال مذاکره با یک مربی فرانسوی و کمیته ملی المپیک هم جداگانه به دنبال مذاکره با یک مربی برزیلی بود و در این راه به توافقاتی هم دست یافته‌اند.

سرمربی تیم امید که از این به بعد بهتر است او را سرمربی سابق تیم امید بنامیم به همه این موارد انتقاد داشت و همه آنها را نشانه‌هایی برای عدم تمایل مدیران فدراسیون فوتبال و کمیته ملی المپیک برای ادامه همکاری با یک مربی و کادر فنی ایرانی می‌دانست که اگر غیر از این می‌بود رئیس کمیته تیم‌های ملی که برای راضی کردن شاغلام به شیراز رفته بود، حالا به تلفن‌های او جواب و میلی به ادامه همکاری با او نشان می‌داد.