مشکل اصلی آقای رئیس جمهور

حسن روحانی رییس جمهور ایران گفته "چرا بزرگان ورسانه‌ها از جمله صدا وسیما اشاره ای به دستاوردهای دولت او نمی‌کنند؟.ناراحتی های مکرر روحانی از رادیو تلویزیونی که تسلط و نفوذی بر آن ندارد البته موضوع تازه یی نبود که به آن اشاره کرد. اما علیرغم تجربه چند سال گذشته مشخص نیست چرا همچنان امیدواراست و سطح انتظاراتش ازرادیو تلویزیون ایران را کاهش نمی دهد؟.در حالی که اگر واقعیت کارکرد و رابطه متقابل دولتش با این رسانه را بپذیرد راحت تر می تواند انتظارات خود نزد افکار عمومی را تحقق بخشد. برای عبور از درز دیوارایجاد شکاف درآن ضروری نیست،کافی ست خود را قدری لاغرتر کنید!. البته پذیرش وضع موجود نه به معنای تسلیم شدن، که دقیقا به معنای تنظیم سطح مطالبه گری انتظارات، متناسب با واقعیات غیر قابل تغییر است .اعتراف تلخی به نظر می رسد ! اما به نظر نمی رسد اصرار و گلایه های رئیس جمهور تغییری در شرایط به نفع وی ایجاد کند.
از جنبه تبلیغاتی و شرایط روانی اینکه حسن روحانی احساس می کند موفقیت های او به درستی منعکس نمی شود و از طرفی سخت به تبلیغات آن هم نیاز دارد خواست روانی قابل درکی ست. اما اشکال کار آنجاست که او راه تحقق اهداف،نیات و عملکرد دولت در افکار عمومی را اگر نه صرفا که عمدتا اولا از رادیو تلویزیون و تریبون هایی رسمی و نیمه رسمی انتظار دارد. ثانیا به نقش اطرافیان خود در عدم تلاش و پیگیری برای تحقق اهداف دولت اشاره یی نمی کند. این به جز نا کارآمدی آشکاری ست که تیم روابط عمومی و تاثیر گذاراو بر افکارمردم ایران،در ایجاد یک رابطه مدرن با شبکه های اجتماعی،رسانه ها و افکار عمومی عمیقا ناتوان به نظر می رسند و زمین را معمولا به حریف واگذار می کنند. در حالی وجود چنین ساختاری لازمه تداوم حیات یک دولت نوگرا و مدرن در افکار عمومی ست.آقای روحانی نباید فراموش کند که بخش زیادی از زاد سیاسی او به عنوان یک رئیس جمهور متفاوت و واقع بین در دوره کوتاه نامزدی انتخابات ریاست جمهوری سال 2013 ،مدیون شبکه های اجتماعی و رسانه یی خصوصا مطبوعات بود که اینک او یا تیمش(فرقی نمی کند)از آنها به خوبی و تخصصی بهره یی نمی گیرند.
در واقع بخش بخش زیادی از انتقادات حسن روحانی مسلما به خود او باز می گردد.آنجا که نتوانسته تیم روابط عمومی و رسانه یی مجربی را گرد خود جمع نماید که قادر باشد مقتضایات تبلیغات و تاثیربرافکار عمومی در عصر مدرن رویارویی آراء و نبرد بی رحمانه میان رسانه ها و افکار عمومی را درک کند.اکنون صدای اعتراض متحدی قوی و پر نفوذ او آقای رفسنجانی نیز درآمده.این حامی تاثیر گذار روحانی اوایل ماه گذشته با صراحتی گزنده گفت" تیم اطلاع رسانی دولت ضعیف است و در حد اقدامات و دستاوردهای دولت نیست". در تحولی مشابه، نه فقط اکبر هاشمی رفسنجانی بلکه اکثر همراهان و متحدان استراتژیک و تاکتیکی رئیس جمهور می گویند در کنار این ضعف، انتقادی مضاعف به آقای رئیس جمهورمبنی برکم فروشی، فروش ارزان و شاید حراج دستاوردهای دولت به افکار عمومی وارد است. ضعفی که راه حملات بی رحمانه و غیر منصفانه مخالفان را هموار کرده.دستاور هایی از توافق بی سابقه هسته یی با قدرت های جهانی گرفته تا بازگشت ایران به جامعه بین المللی. ازتغییر نگاه افکار عمومی جهان گرفته تا رقابت برای حضور در بازار های این کشور. ازتوسعه صادرات نفت و برداشته شدن بسیاری از موانع و تحریم های تجاری گرفته تا کاهش نرخ تورم به زیر 9 درصد و از همه مهمتر آرامش روانی نسبی که در میان مردم ایران مشاهده می شود، نمونه هایی از این اقدامات به شمار می روند. این دستاوردها بسیار ارزان و بی مقدار فروخته شدند. شاید به همه این آنها نتوان امتیازA++ داد.اما حسن روحانی و تیم تکنوکرات او ترم اول آکادمی دولت اول را با نمرات خوبی پاس کرده اند. در حالی که بر خلاف مخالفان، متوجه موفقیت نسبی کارهایشان نیستند؟ولی انتظار دارند دیگران به آنها توجه کنند!!.
اما آقای روحانی در برابریک چنین کارزاری چه می تواند بکند؟. مشکل رئیس جمهور ایران که عینا نقطه قوت او نیز به شمار می رود این است که به تنها فرد رسانه یی دولت تبدیل شده که می تواند از اقدامات و دستاورد هایش بی پرده سخن بگویدو دفاع کند. این برای یک رئیس جمهورسخت گرفتار شاید چیز خوبی نباشد - که حتما نیست - اما متقابلا وبه وضوح نشان می دهد روحانی شخصا کارکرد و تاثیری برابر با توپخانه قدرتمند مخالفان دارد،آنگاه که با یک سخن کوتاه و یا طنز گزنده آنها را به شدت بی تاب می کند.ولی این برای او کافی نیست.ارزش استفاده از فرصت چندماهه باقی مانده تا انتخابات به مراتب ازارزش 3سال و نیم طی شده بیشتر است،آقای روحانی فرصت زیادی ندارد. .نه به این دلیل که سازمان رای روحانی در انتخابات 2017در معرض تهدید ویا رقیب قدرتمندی در برابر اوست.خیر؛بی شک مقابله با روحانی یک انتحار سیاسی تمام عیار است. بلکه بیشتر به این اعتبار که اولاشدت حملات،ثانیاعدم دفاع موثر،ثالثا رها کردن افکار عمومی ونهایتا کسب رای اعتراضی مثبت،اندکی پس تمدید اجاره 4ساله کاخ ریاست جمهوری برای او در اداره آتی کشورمشکلات زیادی ایجاد خواهد کرد. ارزش کسب رای مردم در مقابل ارزش ماندگاری عملکرد یک رئیس جمهور پایداری چندانی ندارد.رئیس جمهوری آنهم با دست پر،چرا قادر به انعکاس دستاوردهایش نزد افکار عمومی نیست؟.مسئله این است.(آفتاب یزد).matinmos@gmail.com