رسول شقاقی: پارس‌خودرو با تکیه بر برندهای خاص، شیک‌ترین خودروساز ایران است. گرچه بسیاری معتقدند این شرکت بیشتر از آن که خودروساز باشد، مونتاژکار است اما حضور تندر90 در سبد محصولات تا حدودی این بحث را به حاشیه رانده مخصوصا آنکه برای مصرف‌کنندگان نهایی فرقی نمی‌کند پارس‌خودرو مونتاژ می‌کند یا به دنبال تولید ملی است؛ از نظر آنها دست‌کم در بحث کیفیت، نظرشان جلب شده است. سهام این شرکت نیز وضع خوبی دارد و همیشه در بازار خریداران دست به نقد بسیاری وجود دارند. اوضاع مالی مناسب باعث شد اخیرا با خرید سهام زاگرس خودرو، به افزایش ظرفیتی دست یابد که اینک حتی ممکن است در تولید از شرکت مادر خود سایپا نیز جلو بزند. نباید از یاد برد که قبل از ادغام گسترش خدمات پارس‌خودرو (شرکت خدمات پس از فروش پارس‌خودرو) و سایپا یدک، همیشه مقام اول در خدمات پس از فروش را بدست می‌آورد و «کار کلینیک» از نوآوری‌های این گروه بود.
با این توصیف شاید بهترین فرصت برای تصمیم گیری در مورد آینده پارس‌خودرو فرا رسیده باشد. تصمیمی که می تواند کشور را صاحب یک قطب دیگر خودروسازی بکند. واگذاری سهام سایپا در این خودروساز البته آسان نخواهد بود اما مزایای آن به حدی است که نتوان گذشت:
- 1- با جدا کردن پارس‌خودرو از سایپا و تبدیل آن به یک خودروساز مستقل، اجازه ورود سرمایه‌های کوچک‌تر در خرید را برای در اختیار گرفتن جاده مخصوص داده‌ایم. با این حساب رونق در کیفیت ناخودآگاه با افزایش رقابت ایجاد خواهد شد و وزارت صنایع نگرانی کمتری از انحصار مالکان در خودروسازی خواهد داشت.
- 2- کنسرسیوم‌هایی که سهام ایران‌خودرو، سایپا و پارس‌خودرو را در اختیار می گیرند با توجه به آینده بازار فقط در صورتی که توان رقابت (توان تولید مناسب) داشته باشند وارد بحث واگذاری می شوند. نباید فراموش کرد شفافیت در واگذاری و اطمینان وزارت صنایع از توان خریداران یکی از مهمترین موانع مخالفت با فروش است که اینک وجود دارد.
- 3- با سه‌قطبی شدن خودروسازی چابکی در مدیریت را به خودروسازان هدیه داده‌ایم. شاهد هدفمند شدن هزینه‌های تحقیق و توسعه به علت ایجاد اتحادهای استراتژیک در جاده مخصوص خواهیم بود. سه خودروساز علی‌رغم استقلال، از توان صنعتی و دستاوردهای تحقیق و توسعه رقبا استفاده خواهند کرد. به عنوان مثال اگر گروهی به دنبال تولید موتور پایه‌گاز سوز برود، گروه دیگر با کار بر روی موتور دیزل، نیازهای شرکت رقیب را تامین خواهد کرد.
- 4- تخصصی شدن بازار و در نتیجه تخصصی شدن تولید از دیگر مزایای آن است. با استقلال پارس‌خودرو، یک لوکس‌ساز خصوصی خواهیم داشت که نه تنها تهدیدی برای سایپا و ایران‌خودرو نیست بلکه به علت ذات لوکس‌سازی، کیفیت را در جامعه نهادینه خواهد کرد.
- 5- گرچه در ابتدای استقلال پارس خودرو از سایپا، ایران‌خودرو با سهمی برابر هر دو گروه، مسلط بر بازار خواهد شد اما در عرض چند سال با افزایش رقابت، سه خودروساز تقریبا هم سطح در تیراژ خواهیم داشت که این علاوه بر افزایش رقابت و رضایت مصرف‌کنندگان، اشتغال‌زایی و همچنین نزدیک شدن به اهداف سند 1404 خودرو را به دنبال خواهد داشت.
وزارت صنایع با جدا کردن پارس خودرو از سایپا قبل از واگذاری بزرگ، می‌تواند سه کنسرسیوم را در جاده مخصوص به قدرت برساند. در این صورت هیچ کنسرسیوم غیر تخصصی به علت رقابتی که در آینده بازار می‌بیند وارد بازی خرید نخواهد شد و جاده مخصوص در اختیار کسانی خواهد افتاد که در این صنعت توانایی دارند.
نظر شما