مجید جویا: در عرض تنها یک دهه، صنعت خودرو در چین منفجر شد. به گونه‌ای که از نوامبر سال 2009، چین به بزرگترین بازار خودرو در جهان بدل شده و همکاری موثر با شرکت‌های بزرگ خارجی را با یک بازار نمایی محلی رو به رشد ترکیب کرده است.
به گزارش پاپ‌ساینس، پیش از این نیروی غیر قابل توقف خودروی چین، سبب نگرانی دیترویت، ژاپن و اروپا شده بود. اکنون، آنچه که آنها را می‌ترساند به حقیقت پیوسته است. سازندگان محلی چینی و خودروهای صد درصد داخلی آنها اکنون از بازارهای محلی گذشته و رهسپار بازارهای جهانی شده‌اند. در این صورت آینده خودرو چگونه خواهد بود.
کمتر از سی سال پیش، شهروندان چینی حق خرید خودرو را نداشتند. دولت چین کنترل خود را بر خرید خودرو در میانه دهه 1980 برداشت، و نیاز به خودروهای شخصی از آن زمان تا کنون به طور یکنواخت افزایش داشته است. بین سال 1990 و 2000، تولید سالیانه خودرو از تنها 50 هزار خوادرو به بیش از 600 هزار خودرو در سال افزایش یافت. در سال 2009، در این کشور 13.8 میلیون خودرو تولید شد و این کشور با پشت سر گذاشتن ژاپن تبدیل به بزرگترین تولید کننده خودرو در جهان شد.
ماه گذشته، چین رکورد جدیدی را در فروش خودروهای شخصی از خود به جا گذاشت. فروش در ماه مارس به 1.26 میلیون دستگاه رسید، که 63 درصد بیش از سال گذشته بود. این افزایش تنها محدود به سال جاری نبود بلکه در سال 2009 نیز صنعت خودرو در این کشور با رشد 46 درصدی به رقم کلی 13.6 میلیون رسید که تفاوت قابل ملاحظه‌ای با رقم 10.4 میلیونی خودروهای امریکایی دارد.
هرچند دیترویت به آرامی از بحران سال گذشته که منجر به سقوط ایالات متحده از رده اول صنعت خودرو در جهان شد فاصله می‌گیرد، ولی شاید هیچگاه نتواند جایگاه اولی را از چینی‌ها بازپس بگیرد. کاهش مالیات و مشوق‌های اقتصادی دولت چین، مردم را ترغیب به خرید خودرو یا تعویض آن با خودروهای جدید می‌کند. و همچنان که تولید کنندگان محلی خودرو در این کشور سعی در برطرف کردن نیاز روزافزون داخلی دارند، خود را برای چیزی که به نظر می‌رسد هدف بعدی باشد آماده می‌کنند: صادرات.
صنعت خودروی چین گام‌های حساب شده‌ای را برای رسیدن به جایگاه اول در این بازار برداشته است. تعداد تولید کنندگان خودرو در این کشور خیلی از ژاپن و امریکا بیشتر است، و خیلی از آنها هم با شرکت‌های خارجی شریک هستند. طبق قوانین چین، تولید کنندگان خارجی خودرو در این کشور باید یک شریک محلی داشته باشند تا بتوانند در این کشور به کار بپردازند.
به رغم نام‌های معروف خارجی، بیشتر خودروهایی که امروزه در چین تولید می‌شوند به مصرف کنندگان داخلی فروخته می‌شوند. چین در سال 2009، تنها 369600 دستگاه خودرو صادر کرد.
در ماه می سال 1983، کارخانه چیپ پکن کرایسلر، که اولین سرمایه گذاری مشترک خارجی برای تولید خودرو در این کشور بود افتتاح شد. در سال 1997، جنرال موتور شانگهای تشکیل شد، و یک سال بعد، اولین بیوک سدان از خط تولید آن خارج شد. در بین 47 خودروساز امروز این کشور، 26 تایشان سرمایه گذاری مشترک هستند.
تی راسل شیلدز، از مدیران انجمن حمل و نقل هوشمند امریکا می‌گوید: «با اجبار شرکت‌های خارجی به سرمایه گذاری مشترک، آنها به رایگان آموش دیدند که چگونه خودرو بسازند و چگونه در آن رشد کنند».
البته این به معنی این نیست که آنها از فاش کردن اسرار خود با چینی‌ها سود نبرده‌اند. ماه مارس سال جاری، فروش خودروهای جنرال موتورز در چین از امریکا بیشتر شد. فروش خودروهای جنرال موتورز در چین در سال 2009 به میزان 66.9 درصد افزایش یافت تا به رکورد 1826424 دستگاه برسد. جنرال موتورز چین 13.4 درصد سهم بازار را در اختیار دارد و شرکت پیش بینی می‌کند که فروش آن در سال 2010 به 2 میلیون دستگاه برسد. همزمان، فروش خودروهای سرمایه گذاری مشترک فورد در چین با 44 درصد افزایش به نسبت سال 2008، به رقم 440619 دستگاه در سال 2009 رسید.
به رغم اینکه خیلی از اجزای خودروهای امریکایی در چین تولید می‌شوند (منجمله موتور V6 شورولت اکوینوکس) این رشد نمایی خودروهای تمام چینی شاید به این معنی باشد که در آینده نزدیک نمایشگاه‌های خودرو در امریکا با برچسب «تولید چین» روی خودروهایشان پر شوند.
یک سند جنرال موتورز که سال گذشته افشا شد، بیان می‌دارد که این شرکت اولین شرکتی خواهد بود که خودروهای تولید چین را از سال 2011 به ایالات متحده صادر می‌سازد. اگر اینگونه شود، این کار زیان زیادی به کارگران امریکایی وارد نخواهد کرد، و این کارگران کانادایی خواهند بود که کار خود را از دست می‌دهند.
همچنین می‌توانید در آینده نزدیک انتظار دیدن خودروهای ارزان قیمت با نشان‌های چینی مانند BYD را در خیابان‌های امریکا داشته باشید. ولی ابتدا این خودروها باید بهینه شوند. شیلدز می‌گوید: «این خودروها هنوز با استانداردهای ایمنی ما مطابقت ندارند. ولی آشکار است که در عرض چند سال آینده خودروهای چینی در بازار امیکا فروخته خواهند شد».
با این حال هنوز تعداد زیادی از امریکایی‌ها می‌خواهند که سوار خودروهای چینی شوند. 16 درصد خریداران خودروهای جدید شخصی در سال گذشته گفتند که دوست دارند که یک خودروی چینی را امتحان کنند. این رقم برای خودروهای هندی تنها 11 درصد بود. مسئله مهم‌تر این است که این تمایل در میان افراد جوان‌تر تحصیل کرده بیشتر بود. اگر یک نشان چینی بتواند افراد جوان تحصیل کرده پولدار را به خود جلب کند، می‌تواند تاثیر شدیدی بر کل بازار بگذارد.
دولت و خودروسازان چینی علاوه بر بهبود وضع ایمنی خودروها، در نظر دارند که پیشرو این صنعت در تولید خودروهای سبزتر گردند.
جدای از ارزش افزوده خودروهای سبزتر، دولت چین نیاز زیادی به کاهش مصرف سوخت و تولید گازهای گلخانه‌ای دارد. به دلیل تعداد زیاد خودروها، امروزه چین به دومین مصرف کننده بزرگ نفت بعد از امریکا بدل شده است. و اگر این روند ادامه پیدا کند به زودی جایگاه اول را در این زمینه نیز از امریکایی‌ها خواهد گرفت.
برای کمک به کاهش مصرف سوخت، چین به نسبت امریکا و کانادا و استرالیا، استانداردهای سختگیرانه‌تری را وضع کرده است (36.7 مایل با هر گالن). از سوی دیگر چینی‌ةا نیز علاقه زیادی به تولید خودروهای الکتریکی پیدا کرده‌اند.
ولی تحلیلگران بازار بر این باورند که پیش از اینکه خودروهای الکتریکی چینی را در بازار ببینیم ابتدا باید به دیدن باطری‌های تولید چین در خودروهای برقی امریکایی و ژاپنی و اروپایی عادت کنیم.
پیشگام این کار نیز شرکت خودروساز Coda Automotive است که به زودی در لوس آنجلس خط تولید جدید خود را افتتاح می‌کند.
هر چند مقر این شرکت در سانتا مونیکا واقع است، خودروی تمام برقی کودا عمدتا در چین تولید می‌شود. بدنه خودرو و دیگر اجزای آن در هاربین سوار می‌شوند و باطری‌ها هم در شهر بندری تیانجین ساخته می‌شوند. خودرو و باطری‌های آن به امریکا حمل می‌شوند تا در آنجا سرهم‌بندی و به قیمتی که احتمالا در حدود 40 هزار دلار خواهد بود، فروخته شوند.
خطر عمده‌ای که از جانب خودروهای چینی، خودروسازان دیترویت را تهدید می‌کند، قیمت کم و بازدهی بالای انرژی این خودروها است، دو عاملی که خودروهای امریکایی توان رقابت در آنها را ندارند. ولی تا زمانی که یک توزیع کننده آماده فروش خودروهای چینی در خاک امریکا نشود به نظر نمی‌رسد که بزرگان خودروی امریکا واقعا نگران شوند. ولی همیشه اوضاع اینگونه نمی‌ماند.
با این وجود چین کاملا هم برای دیترویت زیانبار نیست. اوضاع تجاری برای شرکت‌های دیترویتی که در چین کارخانه دارند کاملا به کام است، و به رغم بحران در امریکا سود این شرکت‌ها از جانب چین بیش از ضررشان از بازار داخلی است.
نظر شما