این‌روزها خیلی درباره اینترنت و چیزهای اینترنتی حرف زده می‌شود و هرکس سعی می‌کند به شیوه خود درباره اینترنت هشدار بدهد؛ چیزهایی مثل ازدواج اینترنتی. خبرگزاری ایرنا هم گفت‌وگویی با معاون پژوهشی مرکز مطالعات و پژوهش‌های جمعیتی آسیا و اقیانوسیه را روی خروجی‌اش گذاشته که می‌گوید ازدواج‌های اینترنتی در کشور رو به افزایش است.
شهلا کاظمی‌پور در این باره گفته است: آمار ازدواج‌های اینترنتی «در حد نگران‌کننده‌ای» نیست ولی به مرور زمان امکان افزایش این مسأله وجود دارد.
کاظمی‌پور برآورد کرده که در حال حاضر از هر یکصد مورد ازدواج، دو ازدواج اینترنتی رخ می‌دهد اما حدس زده که این آمار می‌تواند در آینده افزایش پیدا کند.
با این حال این معاون مرکز مطالعات و پژوهش‌های جمعیتی تصریح کرده که آمار دقیقی درباره ازدواج‌های اینترنتی وجود ندارد چون معمولاً کمتر پیش آمده که افراد شیوه ازدواج خود را بگویند.
کاظمی‌پور از پرسشنامه‌ای خبر داده که می‌تواند در این زمینه کمک خوبی باشد.
معاون پژوهشی مرکز مطالعات و پژوهش‌های جمعیتی آسیا و اقیانوسیه در ادامه گفته است: آمار موجود نشان می‌دهد که طلاق در کشور در حال افزایش است و میزان آن بالا رفته است.
کاظمی‌پور به دلایل مختلفی برای این افزایش اشاره کرده است: یکی از این دلایل، شیوه همسرگزینی است که از خانواده، همسایه و همکاران به سمت آشنایی‌های خیابانی و لحظه‌ای و ازدواج‌های اینترنتی که نوع جدیدی محسوب می‌شود، سوق پیدا کرده است.
او معتقد است: در آشنایی‌های اینترنتی بعید است که افراد بتوانند شناخت پیدا کنند و معمولاً در ابتدا با یکدیگر آشنا می‌شوند و قول و قرارها گذاشته می‌شود و بعد از آن برای پیدا کردن شناخت بر یکدیگر اقدام می‌کنند در حالی که در گذشته حضور خانواده‌ها و یا معرف‌ها پررنگ بود و معمولاً افرادی که دختر یا پسری را معرفی می‌کردند سعی داشتند تا خانواده‌ها نیز یکدیگر را کاملاً بشناسند.
به گفته کاظمی‌پور ازدواج اینترنتی یکی از صورت‌های «ازدواج‌ها و آشنایی‌های لحظه‌ای» است؛ آشنایی‌هایی که در آنها ممکن است چهره و رفتار مد نظر قرار گیرد. کاظمی‌پور می‌گوید: اما در ازدواج‌های اینترنتی این امکان نیز وجود ندارد و غیابی است و فرد شخصیت خود را هر گونه که تمایل داشته باشد به دیگری عرضه می‌کند.
معاون پژوهشی مرکز مطالعات و پژوهش‌های جمعیتی آسیا و اقیانوسیه با اشاره به نحوه این آشنایی‌های اینترنتی در خارج از کشور گفته است: در خارج از کشور فرهنگ متفاوتی وجود دارد و افراد نمی‌توانند از طریق اینترنت خود را معرفی کنند بلکه سازمان‌هایی هستند که شخصیت فرد را با انجام تست‌های روان‌شناسی مورد ارزیابی قرار می‌دهند و پس از آن اطلاعات فرد بر روی سایت قرار می‌گیرد. باید توجه داشت اینترنت وسیله ثانوی است نه اولیه اما در کشور ما این کار از طریق چت صورت می‌گیرد.
نظر شما