اگر چه حامیان كی‌روش همچنان مواضع جدید او كه از محدوده منافع ملی خارج شده و رنگ و بوی شخصی گرفته را تأیید می‌كنند و می‌گویند چون سرمربی تیم ملی است، حق دارد هر چیزی دلش خواست بگوید و هر حرفی كه صلاح دید را بزند و هر چه گفت، چشم‌بسته درست است اما به نظر نمی‌رسد حمله به پرسپولیس و تلاش برای روبه‌رو كردن ۸ ملی‌پوش این تیم با برانكو، آن هم در فاصله یک روز تا بازی حساس پرسپولیس و تراكتور، كار درستی بوده باشد. حتی اگر برانكو مقصر صددرصد اختلاف میان پرسپولیس و تیم ملی باشد، باز هم كی‌روش بدترین زمان و اشتباه‌ترین روش را برای تلافی انتخاب كرده است.
كی‌روش حالا مسئله‌اش با برانكو را كاملاً شخصی كرده و پای ملی‌پوشان پرسپولیس را هم به این دعوا كشیده است. او حتی به رسانه‌ای كه همیشه حامی تیم ملی بوده و در تمام این سال‌ها افتخارش حمایت مطلق از تیم ملی بود و هست و خواهد بود، تنها به این دلیل كه خبر خروجش از ایران و سفرش به اروپا را یک روز زودتر منتشر و منعكس كرده، حمله می‌كند و می‌گوید: «سعی نكنید با تیم ملی این‌گونه رفتار كنید!»
نمی‌خواهیم بپرسیم چه كسی گفته انتشار خبر مسافرت رفتن سرمربی تیم ملی، ولو اینكه یک روز زودتر چاپ شده باشد، رفتار بد با تیم ملی است اما از كارلوس كی‌روش نه به عنوان یک شخصیت حقیقی كه به عنوان سرمربی تیم ملی تقاضا می‌كنیم دست از این موضع‌گیری‌ها بردارد. این درست كه فدراسیون فوتبال اصرار به حفظ كارلوس كی‌روش دارد اما اصرار فدراسیون به ادامه همكاری، نمی‌تواند مجوزی برای كارلوس باشد كه هر زمان دلش خواست، هر چه به زبانش می‌آید، بگوید.
حرف‌های دیروز كی‌روش، قطعاً امروز بی‌پاسخ نمی‌ماند و این تنش‌ها هیچ كمكی به تیم ملی و فوتبال ایران نمی‌كند. تنش‌هایی كه كی‌روش به خیال خود برای تلافی و به عنوان دفاعیه تولید می‌كند، فوتبال ما را بیش از پیش به سمت هرج و مرج هل می‌دهد. در هفته‌های اخیر بخش عمده انرژی فوتبال ایران كه می‌توانست روی حل پرونده استقلال و كشف بحران تراكتور و بحران‌های مشابه متمركز باشد، صرف كنترل همین هرج و مرج شده است و انگار كارلوس خیال توقف هم ندارد كه ندارد.
* این یادداشت در سرمقاله یک‌شنبه ۱۷ بهمن روزنامه خبرورزشی چاپ شده است.
نظر شما