سکه شهادت را بنام حسین (ع) زده اند اما او همین شهادتش را مدیون زینب است. نه از عصر عاسورا که از همان دوره کودکی که مادر قصه کربلا را در گوشش زمزمه کرده. همان وقت‌ها زینب (س)دانسته است که حسین عصر روزی که اشک ملائک سرازیر می شود باید دستش را بر ای ماندنی کردن خدای عاشورا به زانو بزند و با ذکر یا حسین به دمشق برود و نام حسین و فرزندانش را برای ابد بر سینه تاریخ بکوبد.
***
ظریف که وارد هواپیما می شود معلوم است که انتظار برای پرواز به پایان رسیده. خوش و بش او با خبرنگاران با لبخند همیشگی اش همراه است. سفر به دمشق گویا به دعوت بشار اسد است. با مرور سریعی که در بعضی کانالهای فضای مجازی می کنم چند خبر و تحلیل را می بینم. تقریبا همه می خواهند خاطره حضور اسد در تهران و استعفای ظریف را یادآوری کنند . استعفای پر سروصدایی که گستره حرف زدن درباره اش از خصوصی ترین و محرمانه ترین محافل تا بزرگترین رسانه های دنیا کشیده شد.
برخی از مخالفان ظریف قندتوی دلشان آب شد که او می رود و کار می افتد دست ما و دوستانمان. اما سایر مخالفان با همه انتقاداتی که از او داشتند بقای او در سمت وزیر امور خارجه را عامل آرامش کشتی سیاست خارجی ایران دانستند و از او خواستند به دفتر کارش برگردد.
جمعی هم البته از موضعی متفاوت معتقد بودند ظریف باید برود و دست دولت و نظام را در پوست گردو بگذارد و....
صرفنظر از تحلیلهای چپ و راست و موافق و مخالف استعفای ظریف این نکته خودش را بر فضای سیاسی کشور تحمیل کرد که ظریف همچنان دارای پایگاه بین مردم و مدیریتهای عالی نظام است. آنجا که سردار سلیمانی پای ظریف ایستاد گوشی دست خیلی ها آمد.
حالا ظریف به دیدار همان رییس جمهوری می رود که دیدار نکردنش با او در تهران و سپس استعفایش،تیتر اول رسانه های کوچک و بزرگ دنیا شد
***
سفر با دعایی که مهماندار می خواند شروع می شود. با اوج گرفتن هواپیما عباس موسوی سخنگوی وزارت خارجه که هنوز امضای نامه انتصابش خشک نشده از قسمت اعیان نشین هواپیما به بخش فقیرنشین می آید. او را بارها در جاهای مختلف دیده ام. همچون همیشه خوشرو و شوخ و خندان. انگار هنوز تکبر پست جدید سراغش نیامده!همکاران رسانه ای داخل هواپیما خوشبین اند و با قاطعیت می گویند او مثل گذشته فروتن خواهد ماند.
ادامه دارد
