پس بدان اميد با سختي ها و ناملايمات زندگاني مي كنيم. اما آنچه در عرصه هنر و البته سينما در اين چهل و چهار ماه صدارت دولت تدبير و اميد بدان بي توجهي شد را یادآور می شوم:
- اميدوارم اضلاع مختلف حاكميت نظام،با جلوداري وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي، فعاليت در كسب و كار هنري و از جمله سينما را نه امتياز اعطايي حاكميت به مردم كه حق شاغلان اين عرصه بداند و با تغيير قواعد از آن نگاه قيم مآبانه ي صغار پسند به نگرش برابرانه، آدمي مسيول و متعهد روي آورد.
- آرزودارم در اين يكصد روز باقيمانده از صدارت سازمان سينمايي به عنوان يكي از اصلي ترين نهادهاي حاكميتي نظام ج.ا.ا نسبت به تغيير ساختار اداره سينما از نظام متصلب و نا كار آمد اداره دولتي با تاسيس سازمان نظام صنفي سينمايي امكان مشاركت اصناف شاغل در تصميمات مرتبط با كسب و كار سينما را فراهم آورد.
- اميد دارم وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي در اين سه ماهه باقيمانده با تامين مبلغ نخستين صندوق بيمه بيكاري كه چندان هم زياد نيست هنرمندان و از جمله سينماگران را به حق قانوني مصرح شان در قانون اساسي كه سي و هشت سال است مغفول مانده را بابت داشتن آتيه آبرومند، برساند.
- چشم به راهم تا مديران وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي و از جمله معاونت هنري و نيز سازمان سينمايي اش توان حمايت از مجوزهاي اعطايي را داراشوند و در صورت بروز ممانعت هاي فراقانوني شجاعت معرفي برهم زنندگان امنيت و نظم قانوني را براي افكار عمومي،را دار شوند.
شاید امید داشتن برای هرگونه اقدام بنیادین در این یک‌صد روز باقی‌مانده دولت تدبیر و امید، خامی به‌نظر برسد اما خداوند هستی برای ما آدمیان دو نعمت به ودیعت نهاده؛ فراموشی و امید.
کد خبر 640119
نظر شما