به گزارش خبرآنلاین،متن این بیانیه به شرح زیر است:« ما جمعی از اساتید و دانش آموختگان رشته اقتصاد و رشته های مرتبط بر این باور هستیم که اگرانتخابات باروشنگری وآگاهی بخشی همراه باشد می تواند به گزینش صحیح مسئولان امور و حرکت بهتر کشور در مسیر توسعه و بهروزی یاری رساند. به همین دلیل قصد داریم تا نکاتی را با شما در میان گذاریم.
واقعیت آنست که اقتصاد ایران در گذشته مسیر پرفراز و نشیبی را سپری کرده و تلاطمات شدید سپری شده، مانع سرمایهگذاری و برنامه ریزی بلندمدت فعالان اقتصادی بوده است. مردم و مسئولان ما در گذشته انتخابهایی کرده اند که هزینه سنگینی به کشور تحمیل نمود. از دست دادن فرصت طلایی رشد در دوران وفور درآمد نفتی مصداق بارز خطای جمعی بود که هزینه آن را همه ما کمابیش پرداختیم و این هزینه خود را به شکل افت درآمد سرانه، کاهش رفاه، بیکاری روزافزون در کشور و عدم حرکت مطلوب در مسیر توسعه نشان داده است. حقیقتی که می خواهیم با شما در میان گذاریم آنست که دیگر زمانی برای سعی و خطا و آرزواندیشی نداریم. هر خطایی که در آینده صورت گیرد هزینه های به مراتب سنگین تری برجای خواهد گذاشت. کشور ما در آینده با مشکلات و دشواري‌های مهمی در عرصه های اشتغال، آب و محیط زیست، بانک، بهره وری نیروی کار، زیرساخت، کشاورزی، صنعت و ... روبرو خواهد بود و غفلت و خطا در حل هر کدام از این مشکلات تبعات سهمگيني به همراه خواهد داشت. به همین دلیل اعتقاد داریم کسانی باید در مصدر کار قرار گیرند که بتوانند کشور را در حل این مشکلات بزرگ یاری رسانند.
نکته دومی که باید به آن توجه داشت آنست که کشور در حال حاضر و در آینده پیش رو بعید است با رشد شدید درآمد نفتی روبرو باشد چرا که این انتظار وجود ندارد که قیمت نفت در چشم انداز آتی با جهش مواجه شود. به همین دلیل هر دولتی که روی کار آید با محدودیت مالی شدیدی روبرو خواهد شد. لذا این تصور که "منابع زیاد و بلاتکلیفی موجود است و کافی است ارادهای برای توزیع آن ایجاد شود"، حرف درستی نیست. تردیدی نیست که توجه به عدالت و ارائه حمایتهای اجتماعی به بخشهای ضعیف و آسیب پذیر جامعه از ضروریات و الزامات هر دولتی است که بر سر کار آید. اما آنچه باید مورد توجه قرار گیرد آنست که مسابقه در دادن وعده های غیرممکن به جامعه نباید در دستور کار نامزدهای انتخاباتی قرار گیرد. کشور به هیچ عنوان در شرایطی نیست که بتواند اجرای وعدههای رنگارنگ و اغواکننده را تامین مالی کند. اصرار در حرکت به این سمت موجب خواهد شد تا خدای ناکرده دولت دوازدهم به مسیر مردم فریبی بغلتد و با بی انضباطی مالی سایه سنگین تورم را به اقتصاد بازگرداند.
مردم شریف ایران،
در شرایط موجود تنها راه برای انجام وعدههای حمایتی از فقرا، اقدامات باز توزیعی است یعنی منابع از بخش هایی از جامعه گرفته شود و به بخشهای دیگر پرداخت گردد. دولت اگر بخواهد حمایت بیشتری از بخش های ضعیف جامعه صورت دهد به ناگزیر باید برخی امتیازاتی که سابقا به جامعه اعطا کرده را باز ستاند و با منابع حاصل از آن، مبلغ یارانه یا وام های حمایتی مثل وام ازدواج را بیشتر کند. تا زمانی که نامزدها به صراحت نگویند که منابع مالی تامین درخواستهای خود را از کجا تامین خواهند کرد و چقدر و از چه کسانی خواهند گرفت تا به فقرا دهند، نباید به وعده های گوناگون اعتماد کرد و باید به آن وعده ها به دیده سوءظن نگریست.
همچنین باید توجه داشت اگر بازتوزیع انجام نشود،هر وعدهای موجب خواهد شد تا هزینه های دولت به شدت افزایش یابد و معمولا در چنین وضعیتی آن چیزی که اول از همه قربانی می شود بودجه دولت برای پروژه های عمرانی است. پروژه های عمرانی هم از نظر ایجاد شغل برای مردم مناطق مختلف کشور و هم به لحاظ ایجاد زیرساخت توسعه اهمیت بسزایی دارند. کاهش بیش از حد بودجه پروژه های عمرانی موجب خواهد شد تا بودجه دولت کفاف نوسازی زیرساخت های موجود را ندهد و زیرساخت های موجود نیز به تدریج فرسوده شوند. اگر خدای ناکرده این پیش بینی درست از آب درآید راه رشد بلندمدت کشور که از مسیر توسعه زیرساخت ها میسر می شود، بیش از پیش بسته خواهد شد و گره توسعه نیافتگی ایران کورتر خواهد گردید.
مردم فهیم ایران!
در خلال انبوه تبلیغات سیاسی نباید از خاطر برد که توسعه کشور عزیزمان از رهگذر تلاش توده مردم، فعالیت کارآفرینان و سرمایه گذاری داخلی و خارجی محقق میشود و هیچ راه سریع و معجزهآمیزی برای پرش به قله توسعه یافتگی وجود ندارد. کشور ما برای رشد و پیشرفت گزینهای جز استفاده از توان داخلی و فرصت های خارجی نخواهد داشت و نباید همانند برخی مقاطع گذشته فرصت سوزی نمود.
امید ما آنست که انتخابات به به جای آنکه بزنگاهی برای مسابقه در وعده های رفاهی باشد، موعدی برای اجماع همگانی بر سر تلاش بیشتر و اتخاذ تصمیمات سخت تر گردد. اگر مردم ما با چشمانی باز و ذهنی ناقد مطالبات خود را اصلاح ساختار بیمار اقتصاد ایران تعیین کنند،آن گاه هر دولتی که بر سر کار آید جسارت لازم برای انجام اصلاحات را خواهد داشت. همانطور که همه ما وقتی می توانیم به فقرا کمک کنیم که درآمد شخصی مان از یک حد بیشتر باشد، اقتصاد ایران نیز وقتی می تواند از بخشهای ضعیف جامعه حمایت موثر نماید که خود رشد و شکوفایی زیادی را تجربه کند. حقیقت مسلم آنست که اقتصاد صدق های قابلیت استمرار نخواهد داشت و تنها اقتصاد پررونق و توانمند می تواند حمایت اجتماعی خوبی برای فقرا عرضه کند. اگر اقتصاد بتواند در مسیر رشد باقی بماند اساسا با ایجاد شغل، فقیر کمتری وجود خواهد داشت و به حمایت های اجتماعی کمترینی از خواهد بود.
در پایان امیدواریم منطق به جای احساسات و برنامه به جای وعده جایگزین شود و مردم انتخابی را نمایند که صلاح بلندمدت اقتصاد ایران را به دنبال آورد.»
گفتنی است،اسامی 30 اقتصاددان امضاکننده این نامه در خبرآنلاین محفوظ است.
3535
نظر شما