دوباره بخوان سپیده را

آهنگ قرن ایران، آهنگی است که بعد از انقلاب اسلامی و در صلابت و سفیدی آن سروده شده است. اما شعر و آهنگی که با انقلاب اسلامی سروده و خوانده می شد، سالها بود که توسط موسیقی پاپ و شرکا از صحنه کناره رفته بود. یقینا رفتار ناهیانه ی تلویزیون در طرد سازهای ایرانی از صحنه ی هنر و حتی طرد هنرمندان پیشروی موسیقی از صحنه ی خود، کمک شایانی به شکل گیری موسیقی عامه پسند و طرد موسیقی ایرانی کرده بود.  

اما با اتفاقاتی که افتاد و حذف کامل هنرمندان و حتی مبارزه علنی تفکر ضد موسیقی با اشخاصی که پیشتر صدای زیبای انقلاب اسلامی شده و چاوش ها را تولید کرده بودند، رفته رفته به کنار نهادن اغلب هنرمندان موسیقی شد. برنامه های موسیقی حتی در برخی گوشه و کنار کشور حذف می شد و این شواهد نشان می داد که تبلیغاتی که بر علیه موسیقی ایرانی می شود، به دامنه دارتر شدن تفکر ضد موسیقی در کشور می انجامید.

اما همین رفتار و منش، موجب شد مردم دوباره به سوی این هنر اصیل و مردمی تری که در لحظات حساس بلد است در مورد فضای جامعه حرف بزند متن گفتمان مردم را به دست بگیرد. در برابر رفتار طردنگرانه ای که از سویی هنر و از سویی حتی خود مردم را طرد می کرد و فضای کشور را به سلیقه خود تقلیل می داد، مردم با هنرمندان موسیقی هم آوا شدند تا جایی که دیگر گوش کردن به آهنگ های انقلاب اسلامی جای تازه ای در میان مردم باز کرد.

در این چند سال، یکی از آهنگ هایی که شاید پیشتر از یاد رفته بود، سپیده "استاد شجریان" بود که مجدداً به میان آهنگ های مورد علاقه مردم بازگشت. مخالفان این آهنگ را بازخوانی هم کردند، اما به جای تضعیف آن، تقویتش کرد. در نتیجه و با تکرار انتخاب های مرجح مردم در این سالها، سپیده هم مجددا تکرار شد و این نشان دهنده این است که صدای ناب و دل پذیر و شعر ناب تر و پرمعناتر با طرد و انحصار و ... حذف نمی شود و بلکه بیشتر مورد توجه قرار می گیرد.