کابینه ائتلافی در همه دنیا، کابینه ای ضعیف و مملو از اختلاف، انقسام و چند دستگی است. کابینه ائتلافی حتی در کشورهایی که احزاب قوی دارند و قرار است اگر مخالفین در کابینه عضو شدند قاعده بازی را در نظام حزبی رعایت کنند، معمولا با شکست سیاست ها و نارضایتی عمومی روبرو می شوند. در نظام های حزبی، تشکیل کابینه ائتلافی از روی ناچاری است، چون حزب پیروز نتوانسته اکثریت مطلق آرا را بدست آورد و لذا مجبور است طبق قانون با حزب دیگری دولت ائتلافی تشکیل دهد و معمولا در نظام های پارلمانی چنین می باشد.
لذا نسخه کابینه ائتلافی آقای زیبا کلام که معتقدند: " رییس جمهور باید کسانی را وارد کابینه کند که صرف نظر اینکه چقدر با آقای روحانی همفکری دارند، کارآمد هم باشند. این درست نیست که هر دولت جدیدی که بر سر کار می آید فکر کند که حتما باید افرادی را در کابینه اش قرار دهد که حتما همفکر رییس دولت باشد"، چنین کابینه ائتلافی در کشور ما نمی تواند از کارایی بالای برخوردار باشد زیرا ما هنوز نه نظام حزبی قوی داریم و نه کسی حداقل های قاعده بازی نظام حزبی را رعایت می کند، ضمن آنکه دولت های ما به علت فقدان نظام حزبی، سیاسی ترین ها در دنیا هستند. حتی نظام های حزبی با قوام تاریخی و تکامل یافته با قدمت صدساله مانند انگلیس که معمولا قاعده بازی احزاب در دولت های ائتلافی مشخص است، بازهم از ریسک بالای دولت ائتلافی می ترسند و فقط با زور قانون و از روی ناچاری تن به آن می دهند.
در کشوری مانند ایران وقتی افراد در دولت و کابینه ائتلافی به قدرت و وزارت می رسند در اجرای سیاستها حتی اگر کارشکنی نکنند، دغدغه و تعهد لازم را ندارند، دلیل آنهم روشن است زیرا همفکر با دولت نیستند، و باید در برابر اقدامات خود به فشارها و بازخواست گروه های منفعت طلب و حامیان و پشتیبانان سیاسی خود در بیرون از دولت پاسخگو باشند.
پیشنهاد آقای زیبا کلام برای دولت دوازدهم یعنی اینکه گرایش های سیاسی را نادیده بگیرد، این همان دولت ائتلافی است و بسیار ایده آلیستی و لیبرالیستی است و در ایران جواب نمی دهد و برای سرنوشت دولت دوازدهم بسیار خطرناک است. این وضعیت تا حدی در دولت یازدهم تجربه و تحمل شد و آقای روحانی به راحتی می توانند نتایج آن را مورد بررسی و آسیب شناسی قرار دهند.
برای دولت دوم آقای روحانی با این محبوبیت گسترده، باید افرادی همفکر انتخاب شوند و کاملا دغدغه های ایشان برای تحول در کشور و عمل به مطالبات رأی دهندگان را داشته باشند، ضمن آنکه انصاف و مروت را نسبت به مخالفین رعایت کنند و حقوق آنها را نیز محترم بشمارند، البته از برخی افراد معتدل از جناح مخالف نیز می توانند فقط به عنوان مشاور در کابینه استفاده نمایند تا ارتباطات دو طرفه حفظ شود.
حضور افراد و ادیان و مذاهب در کابینه مفید فایده خواهد بود، بویژه یک وزیر اهل سنت اقدامی پسندیده است. البته دولت دوازدهم، دولت کاروعمل است، فرصت تعارف با کسی را ندارد. لذا کابینه آینده و تا سه رده مدیریتی وزارتخانه ها در همه بخش های، علمی- آموزشی، اقتصادی، تجاری، سیاسی، فرهنگی، و سیاست خارجی باید کاملا متعهد به فکر و اندیشه دولت دوازدهم باشند تا آقای روحانی بدون تنش درونی و وقت سوزی، با فراغ بال کامل بتواند برای اجرای ضربتی سیاست ها و بهبود وضعیت کشور در چهار سال آینده اقدام نمایند.
عملکرد دولت دوازدهم طی این چهار سال، سرنوشت انتخابات 1400 را تعیین می کند.
نظر شما