لیدا هادی:
ترور شخصیت‌های برجسته منطقه از آسان‌ترین اقداماتی بود که ببرهای تامیل هیبت خود را با آن به رخ دولت وقت سری‌لانکا می‌کشاندند. ترور راجیو گاندی نخست‌وزیر هندوستان و شماری از وزیران و سران عالی‌رتبه سری‌لانکا حربه‌ای بود که شورشیان تامیل از آن به نفع خود سود بردند. ترور راجیو گاندی به عنوان نخستین اقدام انتحاری از سوی یک زن در جهان به ثبت رسید. همین موضوع کافی بود رعب و وحشت از عملیات‌های بعدی ببرهای تامیل تا امروز در آسیای دور همچنان سایه افکن باشد. اما امروز تعداد روزهای باقیمانده از عمر بزرگ‌ترین تشکیلات تروریستی جهان به شماره افتاده است، شمارگانی کمتر از ساعت و ثانیه!
روز دوشنبه هفته جاری غیرنظامیان منطقه تامیل به کمک ارتش توانستند در نهایت محاصره ببرهای شورشی را از میان بردارند و فرار دسته‌جمعی قابل تاملی را شکل دهند: 35 هزار سری‌لانکایی وحشت زده در مدت زمانی کمتر از 5 ساعت از حصار تنگ شورشیان تامیل گریختند! تصور گریز این تعداد غیر نظامی گرفتار در ورطه شورشیان پنهان در جنگل‌های انبوه سری‌لانکا، صحنه‌ای منحصر در ذهن ترسیم می‌کند که بازگوی دو حقیقت است.
در وهله نخست ببرهای تامیل در ماه‌های اخیر نهایت گستاخی خود را در برابر مردمان سری‌لانکا ابراز داشته و با ممانعت از فرار مردم، آنها را همچون سپر دفاعی خود در برابر آماج حملات ارتش سری‌لانکا قرار داده بودند. وسعت اقدامات تروریستی ببرهای تامیل علیه مردمان هموطن خود تا جایی است که بسیاری از تحلیلگران و کارشناسان بین‌الملل که دور از صحنه جنایت ببرهای تامیل قرار دارند بعضاً اخباری را که از تامیلی‌ها به گوش می‌رسد صرفاً تبلیغاتی نام می‌بردند که از سوی ارتش و دولت سری‌لانکا برای بزرگ‌نمایی عملیات‌های شورشیان به پا شده است و در حقیقت نمی‌تواند به این وسعت باشد.
اما اگر چنین مسئله‌ای حقیقت داشته باشد باید منتظر دیگر اقدامات ببرهای تامیل حتی در واپسین روزهای حیات بود چنان که حمله انتحاری اخیر و کشته شدن 17 غیرنظامی کمترین آنها بود. فرار دسته جمعی مردم سری‌لانکا از سوی دیگر بازگوی این مسئله است که ارتش سری‌لانکا به واقع کمر همت به نابودی شورشیان تامیل بسته است.
با اقدامی که نظامیان سری‌لانکا در برابر شورشیان انجام دادند و با خلاصی شمار فراوانی از مردم بی‌گناه که همچون گروگان گرفتار شورشیان بوده‌اند دیگر جایی برای تردید در مورد پایان نهایی عملیات‌های نظامی باقی نمی‌ماند. در این میان بیانیه ماهیندا راجاپاکسه رئیس‌جمهوری سری‌لانکا مبنی بر ادامه عملیات‌های نظامی گواه بر این موضوع است که ارتش این کشور با همه توان قصد دارد تا ریشه ببرهای تامیل را از میان بردارد، حتی اگر در این بحبوحه لازم باشد عده فراوانی از مردم بی‌گناه سری‌لانکا جان خود را از دست دهند و درگیری‌های خونینی به راه بیفتد. اگر چه پاکسه برای رهبر شورشیان تامیل ضرب‌الاجلی کوتاه‌مدت تعیین کرده است اما باید هشیار بود که در اصول خاستگاه ببرهای تامیل تسلیم تعریف نشده است. آنها چنان تعلیم دیده‌اند که تا آخرین توان حتی با بارقه‌ای اندک برای هدف خود - خواه معقول و خواه نامعقول - می‌جنگند و قتل عام و غارت را ابزار کار خود قرار می‌دهند.
در این میان اگر دولت سری‌لانکا بخواهد روشی تهاجمی و به دور از تاکتیک‌های آمیخته با سیاست و مذاکره را برای فرونشاندن خشم شورشیان تامیل در پیش بگیرد، به زودی کشتاری عظیم از مردم سری‌لانکا به دست نظامیان دولت روی می‌دهد که نه فقط با محکومیت و واکنش جهانی روبه رو می‌گردد، بلکه پیروزی بزرگی برای ببرهای تامیل محسوب می‌شود. سازمانی که پیشرفته‌ترین ابراز انتحاری جهان را در اختیار دارد به طور حتم هیچ گاه به راحتی تسلیم نخواهد شد. ضرب‌الاجل‌های چند روز و چند ساعته برای ببرهای تامیل چندان مفهومی نخواهد داشت. اما آیا واقعاً باید تا ساعت‌هایی دیگر منتظر پایان همیشگی ماجرای ببرهای تامیل بود؟ آیا آنچه که راجا پاکسه بی‌تفاوت از کشتار مردم بی‌گناه نوید می‌دهد در نهایت محقق می‌شود؟ به عقیده بسیاری از کارشناسان و ناظران سیاسی رویه‌ای که سران سری‌لانکا برای تقابل با شورشیان در پیش دارند جزء کشتار مردم بی‌گناه نتیجه دیگری در پی نخواهد داشت، چرا که حتی اگر امروز ببرهای تامیل تا نفر آخر از میان برداشته شوند، فردا دوباره دیگران با الهام از عقبه شورشیان تامیل سر بر می‌آورند و با ترفندهایی جدید وارد عمل می‌شوند. باید پذیرفت تا زمانی که دولت سری‌لانکا نتواند به صورتی هوشمندانه و از راه مذاکره و گفت و گو با شورشیان تعامل داشته باشد و تا زمانی که ببرهای تامیل خود را قربانیان نظام استثمار می‌دانند وحشت هیبت ببرهای تامیل همواره بر سری‌لانکا سیطره خواهد داشت.
نظر شما