با توجه به شرایط امروز جامعه میتوان گفت آمار افسردگی، اضطراب، پرخاشگری و اختلالات روانی از این دست به نسبت گذشته به مراتب بسیار بیشتر شده است. اگرچه نمیتوان به تعداد دقیقی از افرادی که افسرده بوده یا دچار پریشانی و اضطراب هستند اشاره کرد و کسب آمار دقیق از تعداد این افراد نیازمند مطالعات و تحقیقات و بررسی‌های بسیاری است، اما میتوان گفت همانگونه که همه ما در سطح شهر هر روزه مشاهده میکنیم، دعواهای خیابانی و پرخاشگری‌ها افزایش یافته و میتوان گفت مردم کم‌حوصله‌تر و عبوس‌تر از قبل شده‌اند. این دعواها طوری است که گاهی حتی بر سر یک اتفاق ساده که میتوان به راحتی از کنار آن گذشت و یکدیگر را بخشید، طرفین با هم درگیر میشوند.
خوشبختانه هنوز به وضعیت بحرانی نرسیده‌ایم و نمیتوان گفت اوضاع خیلی نگران‌کننده است اما باید دقت کرد که اگر به موقع جلوی این بحران‌ها را نگیریم میتواند اثرات نامطلوبی در آینده داشته باشد و چه بسا همه‌گیرتر شده و جامعه‌ی آماری بیشتری را شامل شود. با وجود این که نمیتوان گفت همه مردم دچار چنین حالاتی شده‌اند اما نمیتوان از این چشم پوشی کرد که درصد زیادی از افرادی که هر روز از کنارشان میگذریم با انواع اختلالات دست و پنجه نرم میکنند که افسردگی و استرس از شایعترین آنها هستند. این اختلالات و به ویژه افسردگی و استرس، در بین ساکنان شهرهای بزرگ و مخصوصا تهران بیش از اهالی سایر شهرها دیده میشود که آن هم دلایل خاص خود را دارد. شهرهای بزرگ به نسبت روستاها و شهرهای کوچک مسایل و مشکلات بیشتری دارد.
ترافیک، آلودگی صوتی، آلودگی‌های زیست محیطی، مسایل و مشکلات اقتصادی، بیکاری و عدم اشتغال، مشکل ازدواج جوانان و ... همه و همه دست به دست هم داده تا به نگرانی‌های عادی و روزمره مردم شهرهای بزرگ دامن زده و شادی و رضایت خاطر را از آنها بگیرد. این موضوعات توجه هرچه بیشتر مسوولان را میطلبد که با فراهم کردن امکانات بیشتر برای شهرهای کوچک و روستاها و آگاه‌سازی آنها نسبت به آنچه در شهرهای بزرگ در انتظارشان است، از روند مهاجرت آنها جلوگیری کنند. ضمن این که با توسعه امکانات شهری در شهرهای بزرگ و به ویژه تهران، با ساختن بزرگراه‌های بیشتر برای کاستن از بار ترافیکی، با فراهم کردن امکاناتی هرچند ساده برای گذراندن اوقات فراغت جوانان و خانواده‌ها و اقداماتی از این قبیل، باعث شوند آمار افسردگی مردم کاسته شود. ضمن این که باید به مردم اطلاع‌رسانی لازم درباره مراجعه به روانپزشک و روانشناس و مشاور صورت بگیرد.
اگرچه لازم نیست افراد با کوچکترین علامتی به متخصص مراجعه کنند اما باید در صورتی که پزشک عمومی یا خانواده‌شان تشخیص داد یا در شرایطی که در خودشان حالات غم یا وسواس و استرس را برای مدت طولانی احساس کردند به روانپزشک، روانشناس و مشاور مراجعه کنند. متاسفانه در جامعه ما شرایط طوری است که هنوز آنطور که باید و شاید نقش روانشناسان و روانپزشکان جدی گرفته نشده و هنوز تصور میشود مراجعان به مراکز مشاوره حتما مشکلات حاد شخصیتی دارند در حالی که اصلا اینطور نیست و با مراجعه‌ی به‌موقع میتوان از بروز بسیاری از مشکلات بعدی پیشگیری کرد.
دبیر انجمن روانپزشکان ایران
نظر شما