تجربه بد خودمختاری

این بحران اگر چه در مرحله تهدید و ترساندن است و مانور‌هایی از‌سوی کشور‌های همسایه انجام گرفته ولی کاملا بوی ویرانی، آتش و خون در ورای آن به مشام می‌رسد و تبعات سخت و بعضا جبران ناپذیر و حتی مدت‌داری را که ناظر به کشورهای ایران، عراق و ترکیه هست را می‌تواند رقم بزند.

بی‌تردید این بحران اگر درست و همه جانبه مدیریت نشود، می‌تواند نظم شکننده منطقه را درهم ریخته و آغازگر نقشه شوم آمریکایی‌ها برای تجزیه کشورهای منطقه باشد.

مسعود بارزانی به عنوان به وجود آورنده این بحران گرچه می‌خواهد قهرمان استقلال خواهی کردها باشد ولی باید بداند در میان درگیریها و تنش‌های به وجود آمده ناشی از این اقدام بیش از هر کشوری مردم کردستان را قربانی مطامع صهیونیستی‌ها خواهد کرد.

امروز کشور‌های ایران، ترکیه و عراق به شدت از استقلال کردستان ناراضی‌اند و این نارضایتی را در عمل به تصویر کشیده‌ و می‌روند هر آنچه به منطقه اقلیم داده‌اند را حتی شده به زور پس بگیرند.

بنا‌براین قطعا بیشترین خسارت و زیان را کردها در این بحران خود ساخته خواهند دید. اقلیم کردستان عراق که بعد از سقوط صدام و درسایه خودمختاری و سهمی که در دولت عراق داشت، توانست بعد از سال‌ها به آرامش و رونقی دست پیدا کند و الهام بخش دیگران شود. این روز‌ها بواسطه بلندپروازی‌های بارزانی، نه تنها دوباره به روزهای تلخ گذشته بر می‌گردد، بلکه ایده خودمختاری در سایه دولت مرکزی را دوباره به چالش جدی می‌کشاند. شاید بزرگترین ظلم بارزانی به کردها این باشد که این ایده نادرست تقویت شود که به کردها برای خودمختاری‌ نباید اعتماد کرد.