وقتی مالکان خانه‌های خالی در کشور هیچ دغدغه‌ای برای پرداخت مالیات ندارند

این استاد دانشگاه نوشته است: در کجای دنیای سرمایه‌داری سراغ داریم که دارندگان و برخورداران از امکانات و املاک، معاف از پرداخت مالیات باشند؟ حتی در سرمایه‌دارترین نظام دنیا یعنی آمریکا از سال اول برای خانه‌های خالی مالیات دریافت می‌شود. نظام مالیاتی کشور که بر محوریت ناکارآمد و فساد انگیز ممیز و سر ممیز دمار از روزگار کسب و کار و تولید کنندگان درمی‌آورد چرا نمی‌تواند از صاحبان ثروت و مکنت مالیات بر حقی را ستانده و ضمن آن که از این درآمد به هزاران زخم این کشور مرهمی می‌گذارد موجب افزایش عرضه مسکن و کاهش قیمت فروش و اجاره آن به نفع اقشار آسیب‌پذیر شود؟ یعنی تامین نیازهای اولیه همان قشری که زمانی صاحبان اصلی انقلاب و ولی‌نعمت ما خطاب می‌شدند و امروز حاشیه‌نشین نام دارند.
وی می افزاید: مطابق آمار سال 1395 تعداد واحدهای مسکن خالی کشور از 633 هزار واحد در سال 85 به 2.6 میلیون واحد در سال 95 یعنی بیش از 4 برابر افزایش یافته است. علاوه بر این، 2.1 میلیون واحد مسکونی دیگر به عنوان اقامتگاه دوم تنها چند روز در سال مورد استفاده قرار می گیرد. نگاهی گذرا به نگین نوار سبز شمال کشور نشان‌دهنده آنست که طی سال‌های اخیر مقدار قابل توجهی از شالیزارها و جنگل‌ها به اماکن، ویلاها، آپارتمان‌های لوکس و قصرهای رویایی تبدیل شده است که تنها چند روز در سال مورد بهره‌برداری قرار می‌گیرند. متاسفانه از مجموع 27 میلیون واحد مسکونی کشور 4.6 میلیون واحد آن در سال 1395 خالی و یا اقامتگاه دوم بوده است.
با فرض رشد 17 درصدی سنوات گذشته برای سال‌های بعد از 95 میتوان تخمین زد که تعداد این واحدها در سال 97 به 6.4 میلیون واحد افزایش یابد. با توجه به اینکه تنها 24 میلیون خانوار ایرانی در کشور وجود دارد. سیاست‌گذاری برای ترغیب استفاده از این تعداد مسکن خالی، می‌تواند نقش تعیین‌کننده‌ای در افزایش عرضه و تعدیل قیمت فروش و اجاره مسکن ایفا کند.

متن کامل این یادداشت را اینجا بخوانید.