علت هم روشن است: چرا که احیای کارت سوخت به تنهایی اثری در کنترل قاچاق سوخت ندارد و اگر این کارت به دوحلقه پس از خود یعنی سهمیه‌بندی و سپس افزایش قیمت سوخت متصل نشود، عملا اقلامی بی‌خاصیت و بی‌اثر در کنترل قاچاق سوخت خواهد بود چرا که هم اکنون هم سوخت‌گیری خودروها در پمپ بنزین‌ها باکارت سوخت جایگاه‌دارها انجام می‌شود و لذا ریزمصرف سوخت جایگاه کاملا مشخص و از سوی سامانه‌های مربوطه قابل پایش و رهگیری است.
بدین‌ترتیب چندان فرقی نمی‌کند که موجودی سوخت یک پمپ بنزین با کارت سوخت شخصی مصرف شود یا با کارت سوخت جایگاه‌دار؛ چرا که اصولا حجم سوخت موجود در پمپ بنزین‌ها در مقایسه با آماری که برای قاچاق سوخت اعلام می‌شود همخوانی ندارد و به گفته رضا موسوی خواه مدیر عامل شرکت ملی پخش فرآورده‌های نفتی ایران، اصولاً قاچاق سوخت قبل از ورود سوخت به جایگاه‌ها انجام می‌شود لذا مشکل قاچاق سوخت یا دست‌کم بخش عمده‌ای از آن از جاهایی به جز پمپ‌بنزین‌ها انجام می‌شود و بدین‌ترتیب احیای کارت سوخت خودروهای شخصی هم اثری محدود بر مبارزه با قاچاق سوخت برجای می‌گذارد.
از این رشته استدلال می‌توان نتیجه گرفت که بر خلاف اعلام دستگاه‌ها و مقام‌های دولتی هدف از احیای کارت سوخت، گسترده‌تر از مبارزه با قاچاق و همسان زمینه‌سازی و واکنش سنجی برای آغاز سهمیه‌بندی و سرانجام افزایش قیمت سوخت است و جز این، استدلال منطقی و قابل هضمی وجود ندارد.
17302
نظر شما