عیسی کلانتری، وزیر اسبق کشاورزی گفته: «اگر موسوی رأی نیاورد، باید با چادر از مملکت فرار کنیم.»
این‌چه جور سخنرانی انتخاباتی است، نمی‌دانم ؟! ولی فرض می‌کنیم میرحسین موسوی رأی نیاورد. آن وقت:
یکی بود یکی نبود./ غیر از خدا هیچ‌کس نبود./
یه روز خدا، صبح زود./ خورشید تو آسمون بود./ کلانتری از خواب پاشد./ خسته و غمگین و کسل از غصه‌های روی دل./رادیو رو روشن کرد./ خبر و شنید و غش کرد. وقتی به هوش اومد زود./ اون جوری که گفته بود./ بقچه رو بست با غصه./ پر از گردو و پسته./ شلیته پوشید با شلوار، اومد میون بازار./ از ترس گشت ارشاد./ چادر شم سرش کرد./ بعد تو کوچه راه افتاد./ اومد اومد تا دکون بقالی./ سلام کرد. بقاله گفت: «علیک سلام! خاله‌قزی کفش قرمزی کجا می‌ری؟»
جواب داد: «می‌روم اوکلاهاما، شو کنم بر اوباما.» بقاله گفت: اوباما زشت و سیاهه. تا اون جا خیلی راهه. زن من می‌شی؟
... این داستان ادامه دارد.
می‌خندی؟ می‌دونی اگه اون یکی رأی بیاره باید کراوات ببندی؟!
محسن، داداش جمیله
محسن کدیور را یک روزگاری همه می‌شناختند. حالا شاید خیلی‌ها یادشان رفته باشد. محسن برادر جمیله کدیور، همسر عطاءالله مهاجرانی است. یعنی همان خانمی که موقع ثبت‌نام آقای کروبی برای کاندیداتوری کنارش بود.
این بنده خدا (محسن) که الان در بلاد غربت (ویرجینیا) به سر می‌برد یک مطلبی نوشته که در آن از میرحسین دفاع کرده اما همان مطلب در روزنامه اعتمادملی با این تیتر چاپ شده «اگر کروبی رئیس‌جمهور و کرباسچی معاون اول شود، عقلانیت بر کشور حاکم می‌شود.»
با این حساب اوضاع الباقی کاندیداها چه می‌شود؟
1- اگر رضایی رئیس‌جمهور و دانش جعفری معاون اول شود، عقلانیت بر کشور حاکم می‌شود، اما نه به اون شدت.
2- اگر میرحسین موسوی رئیس‌جمهور و بهزادیان‌نژاد معاون اول شود، نسبتاً عقلانیت بر کشور حاکم می‌شود.
3- اگر احمدی‌نژاد رئیس‌جمهور و ثمره هاشمی معاون اول شود، وضعیت عقلانیت در کشور مانند چهار سال پیش است.
معاون اول کروبی
البته مسئله معاون اولی کروبی پیچیده است. الیاس حضرتی گفته ساسی‌مانکن را من به ستاد کروبی آورده‌ام. احمد زیدآبادی هم گفته من اصلاً به خاطر حضور ساسی‌مانکن در ستاد کروبی، به او رأی می‌دهم.
با این حساب ساسی‌مانکن جایگاهی خاص و ویژه دارد، در ستاد کروبی. لذا رقابت اصلی بر سر معاون اولی کروبی بین غلامحسین کرباسچی و ساسی‌مانکن است.
راستی اگر یکی رئیس‌جمهور و ساسی‌مانکن معاون اول شود چه چیزی بر کشور حاکم می‌شود؟
چرا عصبانی هستید؟
شب‌ها علاوه بر کارهای دیگر، حتماً تلویزیون ببینید، خیلی باحال است. بالاخص برنامه‌های انتخاباتی . یک برنامه‌ای هست که تریبون می‌گذارند توی دانشگاه تا دانشجوها بروند پشت آن و عصبانی شوند.
هر دانشجویی که نوبتش می‌شود می‌رود مراتب عصبانیتش را به سمع و نظر بینندگان ارجمند می‌رساند. دانشجوست، قرار است خواسته‌هایش را از رئیس‌جمهور آینده بگوید ولی می‌لرزد، حرص می‌خورد، به تناسب دختر و پسر بودن جیغ می‌زند یا فریاد می‌کشد، رگ گردنش باد می‌کند و... غالباً هم حرف حسابی نمی‌زنند.
1- انگار دانشجوها داد زدن را یاد گرفته‌اند. اما نمی‌دانند چه بگویند.
2- واقعاً با دیدن چهره‌های دفرمه شده از عصبانیت و صدای خروسک گرفته از شدت جیغ و داد، تنور انتخابات داغ می‌شود؟
3- تلویزیون درباره ما چه فکر می‌کند؟
4- آیا همه دانشجوها این‌قدر عصبانی‌اند، یا تلویزیون فقط عصبانی‌ها را نشان می‌دهد؟
5- در این برنامه گزینشی عمل می‌کنند یا گزارشی؟
6- چرا دانشجویان فکر می‌کنند باید با لحن و ادبیات فاشیستی از دموکراسی حرف بزنند؟
7- حالا اینها که دانشجویند، برخی از کاندیداها این‌قدر از همه جهت عصبانی تشریف دارند؟
8- شاید فکر کنید منظورم از «برخی کاندیداها» احتمالاً کروبی است، در حالی که منظورم دقیقاً کروبی است.
نظر شما