سفیر پیشین فرانسه در ایران، فرانسوا نیکولو که بین سال‌های 1380 و 1384 در کشورمان به سربرده و کتابی نیز درباره جمهوری اسلامی نوشته است، به پرسش‌های لس‌آنجلس تایمز درباره موضوع برنامه هسته‌ای کشورمان پاسخ داده است. او اکنون بازنشست شده و آزادانه سخن می‌گوید. او گفته است که راه حل موضوع هسته‌ای ایران دو بخش دارد؛ از یک سو جامعه بین‌المللی تولید اورانیوم غنی شده [در ایران] را بپذیرد، از سوی دیگر ایران، سیستم مراقبت سرزده را بپذیرد که اگر آنها هر گونه حرکتی به سمت تسلیحاتی کردن برنامه علناً صلح‌آمیزشان انجام دادند، به‌صدا درآید و هشدار دهد.
لس‌آنجلس تایمز: در مورد ایده تحمیل ضرب‌الاجل برای مذاکره با ایران چه فکر می‌کنید؟
سفیر پیشین فرانسه: پایه‌های راه حل احتمالاً کاملاً سریع جمع می‌شوند. در حقیقت، ظرف چند هفته. دو یا سه ماه کاملاً امکان‌پذیر است. اگر هر دو طرف، به ویژه در سوی غرب، افراد خود را به این وظیفه اختصاص دهند. اگر مذاکرات در شهریور آغاز شود، دستیابی به پیشرفت بسیار عظیمی تا انتها دی ماه می‌تواند هدف واقع گرایانه‌ای باشد.
آیا تصور می‌کنید که ایران غنی‌سازی اورانیوم را متوقف خواهد کرد؟
نه، چنین تصوری ندارم. راستش را بخواهید، هیچ کس در ایران، حتی تحت ریاست جمهوری دیگری، جرأت نخواهد کرد که تولید اورانیوم غنی شده را به حال تعلیق درآورد. اما آنچه تلویحاً و به صورت غیررسمی قابل دستیابی دانسته می‌شود، این است که تولید احتمالاً کند شده و آهنگی با تأنی پیدا کند.
آیا این برای اروپا قابل قبول است؟
اگر آمریکا تصمیم بگیرد که مذاکرات کوتاه مدتی را بدون هیچ پیش شرطی - مانند تعلیق غنی‌سازی - آزمایش کند، اروپایی‌ها که تاکنون کاملاً اصرار بر تعلیق داشته اند، به احتمال بسیار زیاد از دولت آمریکا تبعیت خواهند کرد.
اگر تعلیقی در کار نباشد و ایران به غنی‌سازی اورانیوم در سطوح پایین ادامه دهد تا ابهام هسته‌ای به طورنامحدودی باقی بماند، آیا این امر قابل تحمل است؟
نه، اما معتقدم که با کنترل تقویت شده و برخی قوانین اصلی، [به همراه] بعضی تعهدات روشن، امکان بسیار زیادی برای این کشور [ایران] وجود دارد که به تولید اورانیوم با غنای پایین، بدون هیچ ابهامی ادامه دهد. روشن خواهد بود که اورانیوم با غنای پایین نمی‌تواند برای غنی‌سازی با هدف کاربرد نظامی تغییر مسیر دهد، حداقل بدون آگاهی جامعه بین‌المللی و با زمان کافی.
برای مواجهه با ایران، شما چه توصیه‌ای می‌کنید؟
بر این باورم که بسیار اهمیت دارد و پیش از این نیز چنین نشده است که تیمی مرکب از مذاکره‌کنندگان تمام وقت داشته باشیم، نه فرستاده‌ای به خاورمیانه که قرار است به مسائل فراوان دیگری هم رسیدگی کند. مذاکره‌کننده اصلی باید تکنیسین خوبی درباره موضوعات هسته‌ای باشد، یا متخصصان خوبی همراه داشته باشد چرا که قلب مذاکرات موضوعات فنی است. مطمئنم که ایرانی‌ها آماده هستند تا مذاکره کنندگان تمام وقتی را در طرف دیگر میز قرار دهند و هر یک باید توان چنین کاری را داشته باشد. نکته دوم، باید پافشاری ایرانی‌ها در مورد مذاکرات با موقعیت برابر آشکارا درک شود و ما مجبوریم اعتماد‌سازی کنیم، اعتماد شخصی میان افراد دور میز باید بوجود آید.
سفیر پیشین فرانسه در ایران به پرسش‌های لس‌آنجلس تایمز درباره موضوع برنامه هسته‌ای کشورمان پاسخ داده است.
کد خبر 9598
نظر شما