روح اقیانوس / گزارش تصویری

مائومائو آبی، نیوزلند: این ماهیان زیبا مشغول شنا بر فراز بستری از گیاه کلپ (نوعی خزه دریایی) در سواحل نیوزلند هستند.
 

مرجان‌ها، آبسنگ کینگ‌من: دورافتاده بودن تپه دریایی کینگ‌من در سواحل جزایر لاین –که در میانه اقیانوس آرام واقع است- باعث شده تا طبیعت آن نسبتا دست نخورده باقی بماند و از آلودگی و ماهی‌گیری بیش از اندازه‌ای که معمولا مناطق با دسترسی راحت‌تر را تحت تاثیر قرار می‌دهد در امان بماند. کیفیت آب در تالاب‌های کینگ‌من استثنایی است و به تپه‌های مرجانی امکان می‌دهد تا شکوفا شوند و در هر گوشه‌ای حیات دریایی به وفور یافت می‌شود. به لطف وجود این مناطق دست‌نخورده، دانشمندان می توانند با نحوه ساز و کار تپه‌های مرجانی آشنا شوند و مدل‌های حفاظتی را برای سایر مناطق تهیه کنند.
 

نهنگ جنوبی، نیوزلند: یک صحنه استثایی؛ یک نهنگ جنوبی 15 متری به وزن 70 تن در فاصله تنها چند متر از یک غواص در نزدیکی کف اقیانوس شناور است. اسکری درباره این صحنه می‌گوید: «من ناگهان توقف کردم و بر روی زانوانم نشستم و یک نفس عمیق کشیدم، و تقریبا مطمئن بودم که نهنگ به شنا کردن ادامه خواهد داد. در عوض، نهنگ نیز ایستاد، چرخید، بالای سر من شناور ماند و با چشمان پر احساس خود به من خیره شد. چند ثانیه بعد، من دوباره داشتم اطراف نهنگ شنا می‌کردم، عکس می‌گرفتم و از لحظه لحظه آن لذت می‌بردم.»
 

مارماهی مورای، ژاپن: آب‌های معتدل بخش مرکزی جزیره ژاپن که سرشار از مواد غذایی است، میزبان طیف وسیعی از حیات‌وحش مانند این مارماهی مورای است. شنا کردن بر فراز ماسه‌های آتشفشانی خلیج سوروگا مانند ورود به یک دنیای خیالی است؛ دنیایی که در هر گوشه آن یک شخصیت متمایز یافت می‌شود و هر شیرجه به مثابه رفتن به فصلی جدید است.
 

خفاش ماهی، ژاپن: به دور از شلوغی سرسام‌آور سرزمین اصلی ژاپن، حیات دریایی اطراف جزایر اوگاساوارا آهنگ زندگی خود را دنبال می‌کند. عوارض زیرآبی این منطقه از آبهای کم عمق سنگریزه‌ای تا تپه‌های مرجانی متغیر است و هر کدام مشخصات خاص خود را دارد. غارهای آبی این منطقه میزبان گونه‌هایی است که هنوز برای دانش ناشناخته باقی مانده‌اند. هدیه‌ای که آب‌های گرم این منطقه به شما می دهد زمان است. شما می‌توانید مدت زیادی را در آب بگذرانید وهمه آنچه را که می‌بینید احساس کنید. به لطف امکان حرکت آهسته در این مناطق می‌توان الگوها را مشاهده و رفتارها را کشف کرد؛ زمان فرصت می‌دهد تا از دل بی‌نظمی بتوان نظم و ترتیب را استخراج کرد.
 

مرجان سیاه، نیوزلند: حالت فنری و بازگشتی اقیانوس در بسیاری از ذخیره‌گاه‌های دریایی نیوزلند مشهود است. در مکان‌هایی همانند جزایر پور نایت، فیوردلند و جزیره گوت، قانون قدغن بودن مطلق ماهیگیری (no-take protection) باعث بازگشت حیات دریایی شده و مرجع جدیدی برای زیست‌بوم‌های سالم دریایی خلق کرده است. برخی از این مناطق به خودی خود فوق‌العاده‌اند، و برخی دیگر به لطف حفاظت به مناطق فوق‌العاده‌ای مبدل شده‌اند. شاید این مکان‌ها نشان دهنده چیزی باشند که اقیانوس‌ها صدها سال قبل به آن شکل بودند.
 

کوسه مرجانی کارائیب، باهاما: باهاما منطقه کوسه‌خیزی است. از میان بیش از 700 جزیره دیگر، قلمستان‌های مانگرو، تپه‌های مرجانی، و شیارهای عمیق اقیانوسی منطقه، زیستگاه‌های مناسبی را برای طیف گسترده‌ای از انواع کوسه‌ها فراهم کرده است. بر خلاف هیولاهای مهاجمی که اغلب به تصویر کشیده می‌شوند، کوسه‌ها حیوانات پیچیده‌ای هستند و نقشی حیاتی را در سلامت اقیانوس بر عهده دارند. پس زمینه آب‌های شفاف و آبی این منطقه گرمسیری، محیط ایده‌آلی برای عکاسان زیر آب است که به دنبال عکاسی از ترکیب خاص قدرت و زیبایی هستند که این مخلوقات از خود بروز می‌دهند.
 

صدف‌های غول‌آسا، آبسنگ کینگ‌من: شنا کردن در آب‌های تپه دریایی کینگ‌من یک چشم‌انداز عالی را در مقابل چشمان شما قرار می‌دهد: باغ‌هایی از صدف‌های دوکفه‌ای غول‌آسا که در بستر اقیانوس پخش و پلا هستند، پوشش نئونی رنگ آنها با لرزش زیبایی می‌رقصد، و با ابعاد متفاوتی از یک سکه کوچک گرفته تا یک بشقاب غذا روی مرجان‌های روشن کنار هم قرار گرفته‌اند.
 

گوبی مرجانی، ژاپن: در جنگل‌های شبح‌زده مرجان ضربه‌زن، یک جفت میگوی نر و ماده مشغول زندگی هستند؛ در حالی‌که در نزدیکی آنها یک ماهی گوبی به عنوان یک مکانیزم دفاعی در برابر شکارچیان، رنگ نارنجی روشن مرجان را تقلید کرده است. در بهار هر سال، ماهیان مرکب پرنده اقدام به تخم‌ریزی در آب‌های عمیق این منطقه واقع در خلیج تویاما می‌کنند. سپس در شب‌های بی‌مهتاب، ماده‌های در حال مرگ به سطح آب می‌آیند و در حالی‌که توسط جریان‌های سطحی به سوی سواحل مجاور برده می‌شوند، درخشش آبی وهم‌انگیزی را در سواحل منطقه ایجاد می‌کنند.
 

فوک سفید، کانادا: زندگی در کنار فوک‌های سفید تجربه‌ای الهام‌بخش و تا حدودی اعتیادآور در عکاسی حیات‌وحش است. اسکری در این باره می‌گوید: «هر چقدر که بیشتر تماشا می‌کردم، دلم می‌خواست بیشتر ببینم. هر حلقه فیلم دوربین که تمام می‌شد، می‌خواستم که یک حلقه دیگر عکس بگیرم. دلم می‌خواست که دور از هر چیز دیگری باشم. من به همراه خود یک فرستنده داشتم که گهگاهی از آن استفاده می‌کردم، اما اغلب تنها یخ بود، و فوک‌های سفید، و من.»
 

منبع: نشنال جئوگرافیک – ترجمه: محمود حاج‌زمان

53275