هدیه تهرانی

غیبتی که به نفع سینما نیست؛ چرا بزرگان سینمای دفاع مقدس دیگر فیلم نمی‌سازند؟

سینماهر گونهِ سینمایی به پشتوانه بزرگان آن زنده است. سینمای دفاع مقدس ماندگار نمی‌شد اگر محمد بزرگ‌نیا دل به دریا نمی‌زد تا از جنگ بگوید، اگر احمدرضا درویش «دوئل» را نمی‌ساخت و اگر بهزادپور با «خداحافظ رفیق» به جانبازان و اسرا، ادای دین نمی‌کرد و... این را اکنون بهتر می‌فهمیم؛ حالا که بیش از یک دهه است نام هیچ کدام از آنها بر پرده نقره‌ای نقش نبسته است.

به بهانه روز سینما؛ نگاهی به بازی زنانی که تاریخ سینمای ایران را ساختند

 از دختر لر تا گزارش؛ فیلم‌هایی که زنان در آن درخشیدند/ از روح‌انگیز سامی‌نژاد و قمرالملوک وزیری تا سوسن تسلیمی و شهره آغداشلو

سینماروز ملی سینما است و چطور می‌شود از اهمیت نقش زنان این حرفه نگفت، زنانی که یا خودِ مستقلشان را بازی کردند و یا در همه بن‌بست‌ها مادر، همسر، خواهر و یا زنی بیگانه بودند که دنیای ما را ساختند و دنیای سیاه‌وسفید پر از خشونت اطرافمان را با اندکی عشق و انصاف و وفاداری و تلالوهای نور و جادوی سینما رنگی کردند. به یاد بیاوریم لحظه‌ای را که *«سوسن تسلیمی» نمی‌خواست تسلیم تقدیر شود و با شمشیری بازمانده از اعصار، دریا را می‌درید؛ یا *«رقیه چهره‌آزاد» که با فانوسِ حیات، پیرانه‌سر و سفیدموی آخرین پله‌های سنت را بالا رفت و در دل آن تاریکی، نور شد.