کشور ما حوزه تمدنی دارد و مثلاً چشمه علی ۷ هزار سال سابقه دارد؛ ویژگی تمدن ایران گفتوگو بوده است و الواح تخت جمشید به زبانهای مختلف است که نشان میدهد همزمان در یک مرکز که کار حکومتی، عمرانی و زیست محیطی انجام میشود حوزههای مختلف در کنار هم حضور داشتند و حوزه تمدنی را تعریف میکردند.
در داستانهای اساطیری و فردوسی، هر منطقه ایران پهلوان منتخب خود را داشته است و وقتی ایران در معرض خطر قرار میگرفت همه پهلوانان از تمامیت فرهنگی و آب و خاک و آیین مشترک دفاع میکردند و در طول زمان، این فرهنگ به مناسبات فیمابین تغییر کرد.
برای مثال معماری مساجد تفاوت هایی دارد و آنچه ایران را ایران کرده، وحدت در عین کثرت است. از مسؤولان میراث فرهنگی انتظار داریم این تنوع را حفظ کنند و بازتاب دهند، چرا که اگر این آثار از بین برود به فرهنگ، ادبیات و طبیعت ایران آسیب وارد می شود.
بدون تعارف چشمه علی و زاینده رود خشک شد و کارون و دریاچه ارومیه و قم در معرض آسیب جدی است؛ ما زمانی در تهران به جای پونک و ونک، منابع گیاه ون و به جایی به عنوان نارمک، باغهای انار داشتیم و هر جای تهران و ایران برای خود هویت داشت.
بسیاری از آثار میراث فرهنگی که در ۵۰ سال اخیر ثبت شده از بین رفته است و خیلی از میراث معماری و هویت تاریخی ما دارد از بین می رود. اگر ما کمی بی توجهی می کردیم همین کاخ گلستان نیز از ثبت جهانی خارج شده بود.
بسیاری از آثار تاریخی تهران را شناسایی نکردهایم و به همین منظور سندی را در شورای شهر تهران تصویب کردیم که این موضوع سامان پیدا کند. با از بین رفتن بسیاری از آثار تهران مواجهیم و علت آن خلاهای قانونی است.
برای اولین بار در شورای اول تهران خیابان ولیعصر(عج) را به ثبت رساندیم اما چرا اکنون مسؤولان از مترو به سبب خشک شدن بسیاری از درختان شکایت نمیکنند؟ چرا به خاطر از بین رفتن بسیاری درختان خیابان ولیعصر کسی شکایت نمیکند؟
نظر شما