به گزارش خبرآنلاین، سردار محسن رفیقدوست از موسسین سپاه پاسداران انقلاب اسلامی از سوی رئیس مجلس دعوت شده بود تا خاطرات آن روزهای جبهه و جنگ را روایت کند. او هم بی آنکه در طول خاطراتش نامی از محسن رضایی ببرد، از صدور فرمان امام خمینی(ره) برای تاسیس سپاه در سال 59 یاد کرد و گفت که او از سوی شورای انقلاب مسئول تشکیل سپاه شده بوده است.
رفیقدوست از اینکه نه دولت موقت سپاه را دوست داشت نه رئیس جمهور وقت -ابوالحسن بنی صدر-، گلایه کرد. از اینکه به جز اندک حمایتهای تسلیحاتی ارتش، رئیس جمهور وقت به عنوان رئیس ستاد کل نیروهای مسلح سلاحی در اختیار آنها نمیگذاشته و آنها برای اولین بار از ارتش آزادی بخش فلسطین اسلحه خریداری کردهاند. او از حافظ اسد به نیکی یاد کرد و گفت که او به م گفت که به اسم سوریه هر سلاحی میخواهیدخریداری کنید.
به گفته وی، کره و لیبی دیگر کشورهایی بودند که سلاح و لوازم یدکی به ایران فروختهاند. با این حال بودجه محدود آن دوره و تجهیز و تعمیر غنایم جنگی از عراق، میطلبید که سپاه از همان زمان، به فکر تولید سلاح بیفتد و تا آنجا پیش رود که این روزها تولیداتی مجهزتر از آمریکا و روسیه داشته باشد و بودجهای درخورد دریافت کند.
گلایههای او از بنیصدر در این خاطره هم جلوه گر شد که او تا دزفول برای دریافت 1000 اسلحه برای سپاه رفته بوده تا نیروهای سپاه بتوانند وارد جنگ شوند. اما او به رفیقدوست میگوید که برو از اربابانت اسلحه بگیر! او هم میپرسد که اربابان من کیستند؟ و بنی صدر پاسخ می دهد که آقایان هاشمی، بهشتی و خامنهای اربابانت هستند! رفیق دوست هم می گوید اگرچه آنها اربابان من هستند ولی اختیار تجهیزات نظامی با توست! همین محدودیتها بود که به گفته رفیقدوست سبب شد تا هم سپاه به خودکفایی در تولید تجهیزات برسد و هم به فکر تهیه سلاح از کشورهای بی طرفی مثل سوییس بیفتد و مقدار زیادی سلاح از این کشور بخرد.
موسس سپاه پاسداران از رشادتهای جوانان بی تجربه ای گفت که به سردارهای طلایهداری در مدت جنگ بدل شدند و ابتکاراتی به یادگار گذاشتند که جملگی نجات بخش کشور بود.
وی در بخشی از سخنان خود به دفاع از ادامه جنگ پس از فتح خرمشهر پرداخت و گفت: برخی انتقاد میکنند که چرا ما پس از فتح خرمشهر، قطعنامه را نپذیرفتیم و خرده می گیرند که ما چه هزینهها دادیم. اما من معتقد بودم که باید جنگ ادامه می یافت. چون ما تا آن زمان چیزی به دست نیاورده بودیم و اگرر قطعنامه را میپذیرفتیم هنوز نقاط آسیب پذیری داشتیم که عراق میتوانست به آن حمله کند.
رفیقدوست همچنین پذیرش قطعنامه در شرایطی که ایران در موضع ضعف بود را هم رد کرد و گفت: شکستهای سنگین عراق در چند عملیات پایانی جنگ نشان میدهد که پذیرش قطعنامه در آن زمان از سوی ایران، از موضع ضعف نبوده ایت.
وی در پایان سخنانش افزود: تازه شکوفههای انقلاب اسلامی در منطقه به گل نشسته است. سخنرانیهای امام(ره) در مورد مصر را که اخیرا صداوسیما پخش میکند، انگار سخنان دیروز ایشان است که اینقدر با حقایق امروز تطبیق دارد.
رفیقدوست از اینکه در مجلس هشتم باب شده است که سالی دو بار نظامیان با حضور در مجلس با نمایندگان سخن بگویند، ابراز خرسندی کرد و گفت: امیدوارم این سنت حسنه ادامه یابد.
او سخنانش را با قرائت این شعر پایان داد: ما آمده بودیم که مردانه بمیریم/در پیچ و خم جنگ دلیرانه بمیریم/آنجا که جنون حاکم بی چون و چرا بود/شوریده و شیدایی و مستانه بمیریم/سخت است در این شهرکه در بین رفیقان/اینگوننه پریشان و غریبانه بمیریم/ مهلت بده ای عمر نفس گیر،که شاید/خونین کفن و شاد،شهیدانه بمیریم...
پس از پایان سخنان رفیقدوست، اعضای خانه ملت از او و منوچهر کهتری از جانبازان و فرماندهان ارتش، پاسدار غلامرضا خسروی نژاد، دریادار دوم اکبر اخگر از فرماندهان ارتش، پاسدار جواد ملاک، سرهنگ خلبان صمدبالازاده، هدایتالله میرزابابایی نواب، رضا یزدی و علی دارابی تقدیر کردند.
/2929
نظر شما