دیوید ایگناتیوس :دوسال بعد با استعفای جیم جونز و آمادگی تام دانیلون برای قرار گرفتن در این پست ، این دو مشاور پرسابقه - زبیگنیف برژینسکی و برنت اسکوکرافت -ناچار به تکرار همان توصیه ها هستند.به اعتقادآنها سیاست خارجی آمریکا نیازمندچارچوب استراتژیک شفافتری برای استفاده از امکان ایجاد دیالوگ بین اوباما و باقی جهان بوده ولی این فرصت در 21 ماه اول ریاست جمهوری اوباما کاملا از دست رفته است .برژینسکی که در زمان جیمی کارتر مشاور امنیت ملی آمریکا بود از دانیلون خواسته تا از سابقه اش به عنوان مدیر تعیین سیاست خارجی استفاده کند :" معتقد نیستم نقش مشاور امنیت ملی فقط تنظیم سروقت بودن حرکت قطار سیاست خارجی کشور باشد بلکه او باید درمورد جزییات برنامه حرکت و مقصد این قطارها تصمیم گیری کند . وظیفه اصلی مشاور امنیت ملی بدل کردن ایده ها به استراتژی و پس از آن نظارت و هماهنگ کردن نحوه اجرای این استراتژی است."
اسکوکرافت و برژینسکی هر دواز ژنرال جیم جونز به خاطر تلاشی که برای ایجاد چارچوب سیاست خارجی مشخص داشت تمجید می کنند و برژینسکی معتقد است میزان نفوذ جونز به خاطر دخالتهای دیگر مشاوران ارشد سیاسی اوباما به شدت محدود شده بود .اسکو کرافت- مشاور امنیت ملی آمریکا در دوره جرالد فورد و بوش پدر- معتقد است اوباما با تمرکز بیش از اندازه برمشکلات اقتصاد داخلی از سیاست خارجی غافل شد .البته هردوآنها اذعان دارند بزرگترین دستاورد سیاست خارجی اوباما دراین مدت گسترش روابط با روسیه بوده و به نظر اسکوکرافت اوباما توانست مشکلات اصلی را که برسر راه این قضیه بود را به خوبی حل کند ولی باز هم مهمترین ماموریت ناتمام اوباما روند صلح خاورمیانه است .
به عقیده این مشاوران پیشین ،بهتر بود اوباما از ابتداکار را با تعیین پارامترهای اساسی تشکیل دولت فلسطینی شروع می کرد .برژینسکی اقدام اخیر آمریکا برای مصالحه با اسراییل برسر موضوع تمدید موقت ممنوعیت ساخت و توسعه شهرکهای اسراییلی برای 60 روز دیگر را "رقت انگیز" واحاسساتی خواند و هشدار داد اگر روند صلح به هر دلیلی به شکست بیانجامد اوباما برای توجیه اقدامات آمریکا در این روند از جمله مورد مذکور با مشکل مواجه خواهدشد.
از طرفی هر دو مشاورپیشین از عدم ارتباط دیدگاه های استراتژیک اوباما و اقداماتی که اودر این مدت قادر به انجامشان بوده ناراضی هستند.برژینسکی در این زمینه می گوید:"او سخنرانی های احساسی خوبی دارد اما هیچ وقت سخنرانی ها و طرح های شفاهی او بدل به استراتژی قابل اجرا نمی شود و یکی از دلایل اصلی آن واگذاری اختیارات حوزه های مهم سیاست خارجی -همچون صلح خاورمیانه و پاکستان /افغانستان- به نمایندگان ویژه است.
به عقیده آنها در زمینه سیاست جاری پاکستان /افغانستان بزرگترین مشکل پیش روی اوباما ایجاد آرامش سیاسی در افغانستان از راه مذاکره با طالبان است ودرعراق نیز به گفته برژینسکی آمریکا باید زودتر از این ها خارج می شد و اسکوکرافت هم نسبت به خروج نه چندان منطقی آمریکا از عراق و "رها کردن زخمی که هنوز خونریزی دارد"، هشدار داد .
هر دو این سیاستمداران با سابقه بر این باور هستند اوباما با اقداماتی نسنجیده انتظارات را از خود بالا برده است .اعطای عجولانه جایزه صلح نوبل به او درکنار سخنرانی اش در قاهره و حضور در بین رهبران چهل کشور جهان برای بحث در مورد خلع سلاح اتمی انتظار مردم جهان را ازاو بیشتر کرده است ودر کناران بسیاری هم از عدم کارایی سیاستهایش ناراضی هستند.آمریکا شاید به اندازه زمانی که اوباما روی کار آمده درجهان منزوی ومنفور نیست اما به هر حال هنوز هم به آن اندازه که باید جدی گرفته نمی شود. اوباما گرچه برگی را دردفتر سیاست خارجی آمریکا ورق زده اما هنوز این صفحه تازه خالی است وباید اثری در آن برجای بگذارد.
واشنگتن پست/16اکتبر
نظر شما