روزها، هفته‌ها، ماه‌ها و سال‌ها هرچه بیشتر روی هم تلنبار می‌شوند و هر قدر مرزهای تکنولوژی و دنیای جدید فراخ‌تر می‌گردند، مواهب دنیای مدرن نیز رنگی تازه می‌گیرند و جای خود را با مصائب این دنیا عوض می‌کنند. مواهبی که به مدد ظهور و بروز تکنولوژی‌ها و مکاتب مختلف طرحی‌نو از زیستن را برانگیختند و مصائبی که باز هم به همان مدد و یاری طرحی تازه از زیستنی دیگر را در انداخته‌اند.
در روزگار امروز به راستی این چنین است که بسیاری از ارزش‌ها ضد ارزش شده و بسیاری از ناهنجارها به هنجارهایی نو بدل شده‌‌اند. فروریختن قبح ناهنجاری‌ها از همین رهگذر به سرلوحه‌ای بلند بالا تبدیل شده و دیگر زمان آن نیست که کسی بتواند با حرف‌ها و سخن‌های داغ و جنجالی چیزی را عوض کند و شرایطی را تغییر دهد!
طلاق یکی از همین پدیده‌های اجتماعی است که در روزگاران نه چندان دور، به سختی بر زبان کسی رانده می‌شد و آنقدر قبح داشت که هر کسی نمی‌توانست آن را در دهان خویش بچرخاند و بگوید. . . نا هنجاری چنان که مثل‌های بسیار برانگیخته بود و همین مثل‌ها نقل مجالس ازدواج بود. این ناهنجاری اما در سال‌های اخیر به گونه‌ای دیگر رخ نموده است که بر زبانی اگر رانده شود، نمی‌گویند پشت ملائک به درد می‌آید! بلکه راهکاری جسته می‌شود برای خلاصی! زودهنگام آدم‌ها از یکدیگر و این نه در طلاق‌هایی با بن‌بست واقعی در زندگی بلکه در مواردی است که طلاق واقعی مطرح نبوده است و ریشه در مشکلی دیگر دارد.
آمارها نشان می‌دهند که در سال گذشته در ایران از هر 100 ازدواج، 20 مورد آن به طلاق ختم شده است. آماری سخت تکان‌دهنده که شاید برخی جوامع بسیار توسعه یافته نیز با آماری اینچنین دست و پنجه نرم نکنند حتی اگر در محاسبات، فاصله فرهنگی این جوامع را با جامعه نیمه سنتی چون ایران لحاظ کنیم.
آمارها نشان می‌دهند که درسال گذشته 110 هزار و 510 رویداد طلاق در کشور ثبت شده است. این در حالی است که در سال 1365 در برابر هر 340 هزار و 342 ازدواج، 35 هزار و 211 طلاق در کشور ثبت شده است. این آمار در سال 1375 به 479هزار و 263 ازدواج در برابر 37 هزار و 817 طلاق و در سال 1381 به 650هزار و 960 ازدواج در برابر 67 هزار و 256 طلاق می‌رسد. اگرچه آمارهای مربوط به طلاق به دلایل مختلف از جمله ثبت نشدن در دفاتر، جاری کردن صیغه شرعی طلاق بدون درج محضری و... با کم‌شماری مواجه می‌شوند و چندان قابل استناد نیستند، ولی بررسی همین آمار و محاسبه شاخص‌هایی چون نسبت طلاق به ازدواج و یا نسبت طلاق به کل جمعیت نشان‌دهنده آن است که این آمار طی سال‌های مختلف با نوساناتی روبه‌رو بوده است.
بررسی رقم مطلق طلاق طی سال‌های 1365 تا 1381 نشان‌دهنده افزایش آمار طلاق طی سال‌های مورد بررسی است اما محاسبه شاخص‌های آماری نشان می‌دهد در سال 1365 شاخص طلاق با افزایش روبه‌روست سپس طی سال‌های 1370 تا 1377 به‌تدریج کاهش می‌یابد و از سال 1379 تا 1381 این آمار مجدداً افزایش می‌یابد. این امر، گویای آن است که اگرچه به گفته جمعیت‌شناسان افزایش طلاق با افزایش ازدواج رابطه‌ای مستقیم دارد، ولی به صورت غیر‌مستقیم نوسانات شاخص‌های طلاق تحت تأثیر عوامل اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و همچنین مسائل حقوقی است.
از سویی اما برخی کارشناسان میزان طلاق در ایران را در عرف بین‌المللی خیلی بالا نمی‌دانند و معتقدند با اینکه میزان طلاق در ایران روندی رو به افزایش داشته است - به‌خصوص تعداد طلاق - اما تعداد طلاق با توجه به رشد جمعیت زیاد شده ولی شتاب تعداد طلاق به اندازه تعداد جمعیت نبوده است! اما برخی دیگر با اشاره به نرخ رشد طلاق و ازدواج برآنند که در حال حاضر طلاق در کشور، 2برابر و ازدواج 5/1 برابر شده است. بنابراین مشهود است که رشد طلاق بیشتر از رشد ازدواج است. همین نگاه آماری را اگر به سال‌های پیش‌رو تسری دهیم که بحران‌های اجتماعی آرام آرام در حال ایجاد سدی عظیم در برابر ازدواج هستند، طلاق خود بحرانی بزرگ خواهد شد که دیگر نمی‌توان جلوی موج سیل آسای آن را گرفت و حتی اگر متوقف شود، معضلات ناشی از آن را نمی‌توان به هیچ قیمتی کنترل کرد.
بررسی‌ها و شواهد جملگی نشان از آن دارند که اعتیاد، دخالت والدین و اطرافیان، خشونت و ضرب و شتم، سوءظن و بدبینی و نبود تفاهم و. . . عواملی هستند که بیشترین مراجعه‌کنندگان برای اعلام درخواست طلاق، مطرح کرده‌اند یعنی عواملی که با یک حساب ساده و سرانگشتی می‌توان ریشه‌های آن را یافت. ریشه‌هایی که هر چند هرگز نمی‌توان آنها را در روزگار کنونی افراد بررسی کرد اما می‌توان دانست که از کدام‌سو پدید آمده‌اند. بحران‌های اجتماعی سخت گره خورده یکدیگرند و در این میان مجالی نیست تا از هم بازشناسی و تفکیک شوند. افزایش طلاق در کشور شاید هشداردهنده‌ترین بحرانی است که وضع نابسامان اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی را بر گوش مسئولان ناقوس می‌کند.
طلاق باید بیش از این جدی گرفته شود.
نظر شما