مهدی معتق، استاد مرکز علوم تحقیقات زمین دانشگاه لایبنیتز هانوفر آلمان درباره منابع آب زیر زمینی به خبرآنلاین میگوید: منابع آبهای زیرزمینی باید با ظرافت بسیار زیاد و با حساسیت مصرف شوند؛ متأسفانه این حساسیت وجود نداشته است. در ایران تا یک زمانی اینطور بوده که وقتی کسی به قدرت اجرایی میرسیده، از نفوذی که داشته استفاده میکرده و منابع استفاده میشده است. بهعنوان مثال در دشت رفسنجان، منابع آب زیرزمینی بهخاطر باغهای پسته واقعاً غارت شدند. منتها تا یک زمانی این مصرفها و برنامهریزیها منطقهای بود؛ مثلاً حالا من رئیسجمهورم و برای فلان منطقه هستم، یکسری مجوزهایی به آن منطقه میدهم که یکسری کارهایی با منابع آب زیرزمینی آنجا انجام بگیرد.
او ادامه میدهد: در زمان دولت احمدینژاد دیگر واویلا شد و بهصورت سیستماتیک مجوز دادند و گفتند «دشت ممنوعه چیست؟» و در سراسر ایران دوباره این روند تشدید شد؛ و الان دارید نتایج آن را میبینید.
به گفته معتق، وقتی وضعیت آبهای زیرزمینی با بحران مواجه میشود، خودبهخود روی بالانس آبی کشور تأثیر میگذارد و این ناترازی ایجاد میشود. خصوصاً در دورههای خشکسالی که بارش کم شده، منابع آب سطحی هم کم شده و منابع آب زیرزمینی هم وجود ندارد. در نتیجه کشور با بحرانی مواجه میشود که بیرون آمدن از آن واقعاً کار راحتی نیست.
او میگوید: دشتهای ممنوعه دشتهایی هستند که در آن میزان برداشت از منابع آب زیرزمینی بیش از اندازه بوده و این مناطق با یک ناترازی شدید مواجه بودهاند. منتها یک نکته که همیشه گفتهام و باز هم میگویم این است که ایران کشور ناآگاهی در این زمینه نبوده است؛ یعنی اینطور نبوده که هیچکس این مسائل را نداند و یکدفعه از امروز به فردا این بحران ایجاد شود.
مشروح این گفتوگو را اینجا بخوانید.
۴۷۴۷
نظر شما