پیمان اتمی روسیه و امریکا دغل‌‌بازی است

وی همچنین در ادامه از این موضوع که کشورهایی که بیشترین کلاهک‌های اتمی را دارند، به دلایل گوناگون مایل به کاهش زرادخانه‌های خود نیستند، ابراز تاسف کرد.

روسیه و امریکا در سال 1991، اندکی پس از فروپاشی شوروی سابق، به منظور کاهش تسلیحات اتمی خود، معاهده کاهش تسلیحات راهبردی موسوم به استارت را امضا کردند.

طبق پیمان استارت که مهلت آن 5 دسامبر 2009 به پایان رسید، سقف تعداد کلاهک‌های هسته‌ای در زرادخانه‌های امریکا و روسیه، شش هزار کلاهک تعیین شد.

مسکو و واشنگتن در سال 2002، توافق‌نامه تکمیلی استارت یک را برای کاهش توان تهاجمی استراتژیکی امضا کردند که کلاهک‌های هسته‌ای موجود در زرادخانه‌های هر کشور را به هزار و 700 تا 2 هزار و 200 عدد محدود می‌کرد.

مقامات روسیه و امریکا، همچنین تابستان 2009 در ادامه کاهش و محدودیت تسلیحات تهاجمی راهبردی، تفاهم نامه‌ای را امضا و اعلام کردند که قصد دارند تعداد کلاهک‌های هسته‌ای خود را به هزار و 500 تا هزار و 675 عدد و موشک‎های حامل آن را به 500 تا یک هزار و 100 فروند کاهش دهند. این در حالی است که شواهد نشان می‌دهد آنان به قول ‌و قرارهای مطرح‌شده در این پیمان پایبند نبوده‌اند.

نادا حشوی تحلیل‎گر سیاسی در بیروت نیز در همین خصوص به پرس تی وی گفت: "من نیز معتقدم امریکا و روسیه هنوز به مفاد پیمان استارت یک عمل نکرده‌اند. فشار آوردن سازمان ملل بر امریکا و روسیه هم فایده‌ای ندارد چون آن‎ها با استفاده از حق وتوی خود مانع تصویب قطعنامه بر علیه خود خواهند شد."

دیلیپ هیرو نویسنده و تحلیل‎گر سیاسی در لندن نیز خاطرنشان کرد: "طبق پیمان استارت جدید، امریکا و روسیه باید تعداد کلاهک‌های اتمی خود را به 1550 کلاهک برسانند اما این بدین معنا نیست که بقیه کلاهک‌های اتمی معدوم خواهند شد بلکه صرفاً آن‎ها را از حالت آماده شلیک خارج می‌کنند و در انبار نگهداری خواهند کرد. بنابراین می‌توانند آن‎ها را به ‌راحتی دوباره از انبار خارج و آماده شلیک کنند."

روسیه و امریکا هشت آوریل 2010، پیمان جدید کاهش تسلیحات راهبردی تهاجمی دو کشور موسوم به استارت جدید را امضا کردند که در آن کلاهک‌های هسته‌ای هر طرف با 30 درصد کاهش نسبت به پیمان گذشته، تا 1550 عدد تعیین شده است.