فرنوش صفوی‌فر: پدیده اشتغال زنان در خارج از منزل، یکی از مسائل اجتماع امروز است که تحقیقات زیادی هم روی چگونگی آن، طوری که به سلامت جسم و روان آنان خدشه وارد نشود، انجام می‌شود. به تازگی تحقیقاتی انجام شده که نشان می‌دهد زنانی که همیشه به استانداردهای بالا نگاه می‌کنند و به اصطلاح کمال‌گرا هستند و کوچک‌ترین ناکارآمدی را بر خودشان نمی‌بخشند، در انجام وظایف خود در منزل و محیط کار، کم می‌آورند.
به گزارش بی‌بی‌سی، تحقیقات پژوهشگران در دانشگاه آلاباما نشان داده که این تداخل بین امور خانه و کار، برای زنان کمال‌گرا بیش از مردان با این خصوصیت است به طوری که مردان کمال‌گرا، کمتر خود را بابت نواقص کارشان در محیط کاری، سرزنش و توبیخ می‌کنند. به گفته این محققان، چنین رویه‌ای، می‌تواند در برقراری تعادل بین وظایف شغلی و خانوادگی، برای زنان مشکل‌ساز شود.
در این مطالعه که نتایج آن در آخرین شماره نشریه روان‌شناسی سازمانی و شغلی به چاپ رسیده است، روی بیش از 200 مرد و زن کارمند که هفته‌ای بیش از 20 ساعت کار می‌کردند، بررسی شده است. از این افراد خواسته شده است که به پرسش‌نامه‌ای، حاوی پرسش‌هایی مانند این، پاسخ دهند که: «آیا زمانی که برای خانواده‌تان صرف می‌کنید با مسئولیت‌های شغلی‌تان تداخل دارد؟» یا اینکه: «وقتی از سرکار برمی‌گردید، بیش از آن فرسوده و سردرگم هستید که بتوانید به کارهای خانه‌تان برسید؟» (پاسخ مثبت به این پرسش‌ها، نشان می‌داد که افراد نتوانسته‌اند به استانداردهای خودشان در زندگی برسند.)
در محیط کار، 38 درصد از زنان ابراز کرده بودند که به استانداردهای موردنظرشان نرسیده‌اند، در حالی که میزان مردانی که این احساس را در محیط کارشان داشتند، 24 درصد بود. در منزل، تفاوت قابل‌ملاحظه‌تر بود به طوری که 30 درصد از زنان، احساس می‌کردند که تا وضع مطلوب فاصله دارند، اما تنها 17 درصد از مردان چنین احساسی را در مورد وظایف‌شان در منزل داشتند.
این تفاوت‌ها را شاید بتوان با تفاوت نگاه سنتی به نقش زنان و مردان، تفسیر کرد. به طور سنتی، از زنان انتظار می‌رود که در خانه بمانند و وظایف مربوط به آن را انجام دهند؛ مانند نظافت و مراقبت از فرزندان و. . . . به نظر می‌رسد زنان امروزی، نقش دیگری برای خود تعریف کرده‌اند که همان کار در بیرون منزل است، اما باز هم خود را با معیارهای سنتی می‌سنجند. آنها، هرچند وظایف خطیری در محیط کار بر عهده داشته باشند، باز هم از خود انتظار دارند که خانه‌ای مرتب داشته باشند و اگر کوچک‌ترین مشکلی در شیوه کارشان درخانه ببینند، احساس گناه شدیدی پیدا می‌کنند و به شدت خود را سرزنش می‌کنند.
البته، این تفاوت نگاه، روی ارزیابی زنان از شغل خارج از منزلشان هم تأثیر می‌گذارد. آنها از خود انتظار دارند که بتوانند بدون هیچ مشکل و تداخلی، وظایف شغلی‌شان را انجام دهند و دائم عذاب وجدان دارند که نکند به دلیل اینکه زن هستند، نتوانند چنان که باید و شاید به کارشان برسند. بنابراین به نظر می‌رسد زنانی که در پی ایجاد نقش نوینی برای خود هستند، باید در فکر تغییر نگرش‌های بنیادین خود نیز باشند؛ وگرنه به سلامت روانی و اجتماعی خود آسیب جدی وارد می‌کنند.
نظر شما