سید مهدی پانزوان و مرتضی رضائیان دو وزنه بردار دسته 69 کیلو تمرین کرده اند و حالا از بالکن اتاقشان در ساختمان کاروان ایران دردهکده بازیها بیرون را نگاه می کنند؛ آن هم درست یک روز قبل از مسابقه. دو روزی از شروع مسابقه های وزنه برداری می گذرد و فردا این دو اولین ایرانی هایی اند که روی تخته می روند.
به مدال فکر می کنید؟ این سئوال را که می شنوند هر دو باهم می گویند: «نه کدوم مدال؟ دو تا خریدیم تو اتاقه دیگه مدال نمی خوایم. (با خنده).» سید مهدی بیشتر توضیح می دهد: «شانس مدال نداریم.» اما چینی ها نیستند؟ او دوباره می گوید: «فقط چین نیست.ازبک،کره،قزاق ها که هستند. همه حریفان قدرند.»
کدام یکی از شماها آماده تر هستید؟ هر دو با شنیدن این سئوال همدیگر را نشان می دهند. بعد نوبت رکوردها می شود. البته هرکدام رکوردی را به زبان می آورند که رکورد خودشان نیست. رکوردی پایین تر از آنی که در تمرین ثبت کرده اند. مرتضی می گوید: «من 130 تا 150 کیلو را در تمرین زده ام.» اما پانزوان او را لو می دهد: «نه دروغ می گه، او رکوردش 150 تا 170 است.» کار به اینجا که می رسد خود مرتضی زبان باز می کند: «من در تمرینات 150 تا 175 را روی سینه کشیدم و سید مهدی هم 150 تا 180 کیلو را زده.»
بالاخره با این رکورد مدال می گیرید؟ این سئوال را که می شنوند سید مهدی می گوید: «همه رقبا در یک سطح هستند. این طور نیست که از حالا معلوم باشه کی چه مدالی می گیره.وزنه برداران اندونزی،کره و ازبک را هم فراموش نکنید.» وقتی می خواهیم از پانزوان قول مدال و رنگش را بگیریم او با زرنگی بیشتر می گوید: «هرچی آن دفعه مدال گرفتم ،این بار هم می گیرم.(با خنده)» با این حال اگر امروز سید مهدی پانزوان مدال بگیرد اسمش بعداز محمد نصیری و حسین رضازاده در لیست وزنه برداران مدال آور بازیهای آسیایی نوشته می شود.
نظر شما