29 ژوئن 2004 اداره آمار ایالات متحده اعلام کرد که شمار زندانیان این فدراسیون بازهم افزایش یافته و رقم دو میلیون را شکسته است. این آمار نشان داد که زندان‌های آمریکا در آن سال 25 درصد همه زندانیان جهان را در خود جای داده بودند. در همین روز در سال 2008 آمار زندانیان آمریکا در سال 2007 (سال ماقبل آن) انتشار یافت که جزئیات بیشتری را به دست می‌داد. طبق این آمار، در آخرین روز سال 2007 (18 ماه پیش) شمار زندانیان ایالات متحده دو میلیون و 311 هزار نفر و هشت دهم درصد بیش از سال 2006 بود. از آن رقم یک میلیون و 541 هزار محکومیت داشتند و بقیه در انتظار محاکمه بودند.
تنها 116 هزار تن از زندانیان آن سال را زنان تشکیل می‌دادند. بیست درصد از کل زندانیان آن سال آمریکا پرونده مواد مخدر داشتند و طبق یک محاسبه در آمریکا، هر 49 ثانیه یک نفر در رابطه با مواد مخدر دستگیر می‌شود. بررسی زندانی‌های آمریکا نشان می‌دهد که سیاهان هفت بار و هیسپانیک‌ها (لاتین‌ها) 5/2 بار بیش از سفیدپوست‌ها به زندان می‌افتند حال آنکه سیاهان 11 درصد و هیسپانیک‌ها 13 درصد جمعیت آمریکا را تشکیل می‌دهند. به نسبت جمعیت، نسبت زندانیان در ایالات متحده بیش از هر کشور دیگر است و کشورهای اسکاندیناوی کمتر از همه. کل زندانیان جهان در آخرین روز سال 2007 نزدیک به 9 میلیون نفر بود.
در زمینه کثرت زندانی در ایالات متحده و کشورهای انگلیسی زبان دیگر کتابی تحت عنوان «فرهنگ زندان رفتن» انتشار یافته که مولف آن نوشته است زندان رفتن در آمریکا به صورت یک فرهنگ در آمده و قباحت و ترس خودرا از دست داده و همین روانشناسی بر شمار زندانیان می‌افزاید.
اخطار تاریخی مالتوس و مسئله جمعیت
29 ژوئن سال 1798 میلادی بود که «توماس مالتوس» اقتصاددان و کشیش انگلیسی ضمن انتشار رساله‌ای تحت عنوان «مسئله جمعیت» اخطار کرد که اگر افزایش نفوس جهان با تولید مواد غذایی و سایر مایحتاج زندگانی متناسب و هماهنگ نباشد و متجاوز از منابع کره زمین گردد، دیری نخواهدگذشت که سعادت و رفاه بشر از او سلب خواهد شد و در آن شرایط، مردم مردگان متحرکی بیش نخواهند بود و از زندگانی خود لذت نخواهند برد.
به علاوه، جمعیت بی‌حساب عامل فساد و بسیاری از مسائل اجتماعی و دشواری‌های اقتصادی- سیاسی خواهد بود. مالتوس در رساله خود که مفاد آن هنوز تازگی خود را از دست نداده است به اروپا اشاره می‌کند و می‌گوید: اروپا در سال 1700 فقط 66 میلیون جمعیت داشت که امروز [سال 1798 و زمان نگارش رساله] پس از 98 سال دارای 180 میلیون جمعیت است و جمعیت آمریکای شمالی هر 25 سال دو برابر می‌شود.
وی جهان را به یک کفش فولادین و جمعیت آن را به یک کودک تشبیه کرد که پای او به تدریج بزرگ می‌شود ولی کفش نمی‌تواند متناسب با آن بزرگ شود و مسائل از همین جا آغاز می‌شود.
اخطار مالتوس تنها پس از جنگ جهانی دوم در اروپای غربی به گوش‌ها فرورفت و جمعیت محدود شد. در اروپای غربی رشد سالانه جمعیت در دهه‌های آخر سده 20 بسیار ناچیز و بعضی سال‌ها در برخی از این کشورها «صفر» و حتی کم شده بود. ولی، در نقاط دیگر جهان تأثیر زیادی نگذارده است و جمعیت جهان از شش میلیارد تجاوز کرده که 5/1 برابر ظرفیت تولید غذا و امکانات رفاهی آن است. ظرفیت کره زمین برای چهارمیلیارد نفوس کافی است.
روزی که ایرانیان دوباره بر سراسر ایران حاکم شدند
ایالت کرمان 27 ژوئن سال 967 میلادی (ششم تیرماه) به متصرفات فناخسرو دیلمی پیوست. در آن زمان ایالت کرمان که جنوب آن را خلیج فارس و دریای عمان تشکیل می‌داد به مراتب وسیع‌تر از امروز بود. با پیوستن کرمان به قلمرو عضدالدوله، سراسر ایران دارای حکومت‌های ایرانی شد که سامانیان و آل بویه سهم بیشتری داشتند. قلمرو عضدالدوله پس از پیوستن کرمان، شامل سراسر جنوب و مرکز ایران، بغداد و شرق دجله و منطقه خلیج فارس بود.
فناخسرو معروف به عضدالدوله پسر رکن‌الدوله در اصفهان به دنیا آمده بود. پدر و دو عموی او از دیلمان (شمال ایران) برخاسته بودند که به همراه «ماکان کاکی» و مرد آویز پرچم استقلال ایران و جدا ساختن آن را از قلمرو خلفای عباسی (عرب) برافراشته بودند و موفق به این کار مهم شدند. بغداد به تصرف بوئیان درآمد و از آن زمان، خلفای عباسی تحت نفوذ و اقتدار ایرانیان قرار داشتند.
نظر شما